9 เมษายน 2551 17:53 น.
อิงภู
ทะเลาะกันหนึ่งครั้ง
เหมือนดังตอกตะปู
ทะลุถึงหัว-ใจตัวเป็นรู
หม่นหมองหดหู่ดูไม่สบาย
ถึงแม้ขอโทษ
ไม่โกรธเคืองหาย
ถึงตัวไม่ตาย
แผลภายในอยู่
ยกโทษปรนผ่อน
เหมือนถอนตะปู
แต่รอยจากรู
ยังอยู่ไม่เลือน
ถ้าเป็นไปได้
ก็เปรียบดังเหมือน
เช่นนี้แลเตือน
อย่าโกรธอย่างอน.
7 เมษายน 2551 11:59 น.
อิงภู
เมื่อก่อนคุณครูสอนว่า
ในน้ำมีปลาในนามีข้าว
เดี๋ยวนี้เป็นเพียงเรื่องเล่า
เพราะข้าวราคาแสนแพง
บ้านเราเคยขายข้าวส่งออก
คนบ้านนอกไม่ต้องเสาะแสวง
มีข้าวเพาะอยู่เต็มแปลง
มีปลาต้มแกงจากหนองจากบึง
ทุ่งนาเคยเขียวขจี
เดี๋ยวนี้น้ำส่งไม่ถึง
ยามแล้งโลกร้อนตลึง
ควรพึงสังวรณ์ห่อนไว้
ข้าวเคยหาซื้อง่ายง่าย
แต่ช่างน่าอายจะหาที่ไหน
ตามห้างเขาอ้างเก็บไว้
กลัวไทยกักตุนวุ่นวาย
วิกฤตการณ์ข้าวไทย
จะให้ใครแก้แลหาย
หรือเข้าสู่ยุคอันตราย
อับอายข้าวยากหมากแพง.
5 เมษายน 2551 11:34 น.
อิงภู
คำว่าหญิงมีหอหีบเป็นตัวแรก
เพื่อให้แยกหีบไว้ใส่สิ่งของ
มียอหญิงโสภาช่างน่ามอง
แต่อย่าลองเล่นกับงูดูเถิดนาง
คำว่าชายมีชอช้างช่างยิ่งใหญ่
สระอาว่าไว้ให้กว้างขวาง
มียอยักษ์ทักทึกคึกทุกทาง
รู้แล้ววางกลางไว้ในเพศพันธุ์.
2 เมษายน 2551 16:04 น.
อิงภู
อันเวลาค่านั้น เทียมคน ท่านเฮย
มีอยู่ทุกตัวตน เท่าได้
เวลาเท่ากันจน ยังว่า
อาจไม่มีพอให้ เพื่อใช้ พอเพียง
อันเวลาอยู่ขึ้น คนเรา นาเฮย
จัดแบ่งลงตัวเอา ว่างเว้น
พอเหมาะไม่หนักเบา มีห่าง
จงอย่าทำหลบเร้น เพื่ออ้าง เวลา.
หน้าส่วนตัว
2234
