16 มิถุนายน 2551 17:40 น.
อาราเล่
พี่หญิงใหญ่ไฉไลให้ขับขาน
เรียกแม่พจมานไปขัดถู
ล้างสาบโคลนคนจนมิทนดู
อีกมารยาทชั้นครูก็อบรม
ทั้งที่ใจชิงชังยังสั่งสอน
หล่อนยอกย้อนฤทัยให้ขื่นขม
แถมฉุดดึงขึงยื้อดื้อระบม
หรือต้องใช้แรงขย่มให้จมทาง (อาราเล่-หญิงใหญ่)
เหมือนฟ้าผ่า ตรงหว่าง กลางใจหญิง
ส่งผีสิง เข้าร่าง หาทางสาง
คิดจะจับ พี่ชาย ล่อเข้าทาง
กับดักวาง เดี้ยงแน่ พจมาน
เข้าที่เปลี่ยว เลี้ยวลด จับกดหัว
ทุ่มทั้งตัว เข้าพง ให้สนาน
ใช้กวาด ถู ทุกซอก ที่ต้องการ
อย่าหวังพาน เจอหน้า พี่กลางเลย (จิตรำพัน-หญิงเล็ก)
พจมาน คนสวย หาเกี่ยงไม่
กวาดถูไซร้ เรื่องเล็ก เด็กจริงเอ๋ย
ทำเสร็จสรรพ ทุกอย่าง ไว้เหมือนเคย
เงาวิบเลย แวววาว ขาวจับตา
จึงรวบรัด จัดการ หญิงเล็กก่อน
จับมาฟ้อน เล็บใส่ ใจอิจฉา
อยากสบาย มาก่อน ตอนเรามา
จับตบหน้า กดน้ำ หัวคว่ำลง (มณีจันทร์-พจมาน)
��������
ชายกลางแสนสงสารพจมาน
พี่ใหญ่น้องเล็กรานพาลผุยผง
ฉวยโอกาสปลอบขวัญนวลอนงค์
เผื่อจะปลงหลงเสน่ห์เททุ่มกาย
พินัยกรรมทำไว้ได้เวลา
หลอกพจน์มาทำเมียเสียไม่สาย
ได้ทั้งร่างสมบัติมัดไม่คลาย
จะหนีไปไหนได้แม่พจมาน (ยาแก้ปวด-ชายกลาง)
โปรดติดตาม พจมาน สว่างวงค์
ได้ทุกวัน เว้นบางวัน เวลา 20:30น.
รายการต่อไป ชมรายการthaipoe mคนเพลินเดินเซ
รายการนี้ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
13 มิถุนายน 2551 23:29 น.
อาราเล่
เป็นเพราะฟ้าเบื้องบนดลให้พบ
ให้บรรจบที่เธอและที่ฉัน
ดลเราสองปองใจได้ตรงกัน
แต่งเติมฝันมั่นคงตรงเนิ่นนาน
โชคชะตาพาไปให้โอกาส
ให้ได้ลิ้มรสชาติแห่งความหวาน
ให้เพริดพริ้มอิ่มใจได้เบิกบาน
ให้ร่วมสานเวลาที่ดีดี
และเป็นฟ้าเบื้องบนดลให้จาก
เป็นคนพรากสองใจให้ห่างหนี
หยุดเวลาแค่นั้นแค่เคยมี
ฉันต้องเสียคนดีไปแสนไกล
แม้ครวญหาเพียงใดไร้ซึ่งหวัง
จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ก็ไม่ได้
เสียน้ำตามากล้นจนหมดใจ
พยายามแค่ไหนไม่มีทาง
เพราะชีวิตผูกติดกับเธอไว้
ขาดเธอไปหัวใจดูเมินหมาง
ไร้จุดหมายไร้หวังต่างเลือนลาง
ไร้หนทางไร้แรงแกร่งก้าวไป
แค่พรุ่งนี้ตื่นมาหาไม่เห็น
หากเธอเป็นเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว
ถ้าเราต้องจากกันแม้วันใด
รู้ใช่ไหมฉันเสียใจไม่เว้นวาย
ชีวิตนี้หากพรากจากเธอไป
ฉันจะอยู่อย่างไรไร้ความหมาย
เพราะหัวใจไม่พร้อมยอมละลาย
มันเจ็บปวดเจียนตาย หากขาดเธอ
11 มิถุนายน 2551 22:16 น.
อาราเล่
เฝ้าคิดถึงใครหนึ่งซึ่งเคยรัก
เคยฟูมฟักมอบใจอาลัยหา
เคยซื่อตรงมั่นคงตลอดมา
เคยเชื่อว่าเราอยู่เป็นคู่กัน
เคยชิดใกล้ได้เที่ยวเดินเกี่ยวแขน
ทุกดินแดนที่เจอมีเธอฉัน
มีรอยยิ้มอิ่มใจในทุกวัน
สานสัมพันธ์แห่งรักแห่งภักดี
ไม่เคยเหลือเผื่อใจไว้สักนิด
ไม่เคยคิดว่าใจใครจะหนี
ไม่เคยคิดว่าจะเหน็บเจ็บฤดี
ไม่เคยคิดว่าคนดีจะเปลี่ยนไป
ฉันไม่ดีหรือไรใยเธอจาก
ฉันดูโง่มากมากเลยใช่ไหม
ที่ทุ่มเทให้เธอจนหมดใจ
ที่เชื่อมั่นเกินไปในตัวเธอ
ชีวิตฉันพังลงอยู่ตรงหน้า
เพราะชะตาพาใจให้พลั้งเผลอ
ให้ไปหลงไปรักคนอย่างเธอ
จึ่งละเมอเพ้อพร่ำว่าทำไม
ดั่งเหมือนตายทั้งเป็นเธอเห็นอยู่
เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหน
แทบเพ้อหาแทบจะบ้าไม่เข้าใจ
ว่าทำไมเราสองต้องเลิกกัน
ฉันไม่ดีตรงไหนใยเธอจาก
ทำไมต้องพลัดพรากหัวใจฉัน
เฝ้าทบทวนคิดหวนถึงคืนวัน
ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่มีเรา
. . . แ ด่ ค น ที่ ฉั น เ ค ย รั ก . . .
5 มิถุนายน 2551 22:47 น.
อาราเล่
เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง...เตรงเตร่งเตร๊งเตรงเตร่ง
ชาละวัน อื้ออึง คะนึงคิด
ภาพยังติด ตรึงตา พาหวั่นไหว
ยามผ้านุ่ง ผดุงกาย นั้นหายไป
เห็นน้องชาย ไกรทอง ป้องไม่ทัน
ก้นขาวขาว นั่นก็ยาว เท่าลำแข้ง
ดูแข็งแกร่ง เกินใคร ให้รีบหัน
ตาเป็นวาว พร่าวพริ้ง นิ่งเงียบงัน
ดั่งต้องมนต์ สะกดหวั่น สั่นระรัว
�����������
ลืมต่อสู้ ลืมยอดชู้ ตะเภาทอง
ใจหมายปอง ตะบองใหญ่ ได้เป็นผัว
ลืมประลอง ตาก็จ้อง ไม่ป้องตัว
จนระบบ ไปทั่ว ทั้งกายา
นี่วิชา อะไร ช่างร้ายนัก
ซึ่งประจักษ์ หมดเรี่ยวแรง ทั้งแข้งขา
มากระชาก หัวใจ ให้โรยรา
พ่อไกรทอง ของข้า อย่าเพิ่งไป
ว่าแล้วก็ จัดแจง มาแต่งองค์
แป้งบรรจง ลงหน้า ผัดผ้าใหม่
จากนั้นมุ่ง ถลุงถ้ำ ย่ำโดยไว
พุ่งขึ้นไป ตามใจนั้น มันสั่งมา
พ่อทูลหัว ตัวดี อยู่ที่ไหน
มาให้อยาก แล้วจากไป ได้งัยหนา
กลับมาคุย กันก่อน อ้อนวาจา
ยอมเลิกรา ตะเภาทอง ไม่ต้องการ(อาราเล่)
ได้ร่วมหอ คลอเคลีย ไม่เพลียจิต
เภาน้องนิด น่ารัก ที่เล่าขาน
เภาพีใหญ่ ไซร้บึ้ม อึ๋มสราญ
สุขชื่นบาน ร่วมหอ คลอเคลียครอง
ไม่นานนัก แปลกใจ ในดวงจิต
มันตงิด พิกล ปนหมางหมอง
ขาดอะไร ไปอย่าง คิดไตรตรอง
มีคู่ครอง แต่เหงา เศร้าดวงใจ
มองผืนน้ำ กว้างใหญ่ ใจครวญคิด
อยากพิชิต ยอดชาย ใจหลงใหล
ชาละวัน ลุยน้ำ มาโน่นไง
จึงหนีตาม กันไป ในน้ำวน (มณีจันทร์)
ได้ผัวชาญ หาญกล้า วิชาแกร่ง
ทั้งเรี่ยวแรง ไม่ตก ให้สับสน
แม้น้องทอง ร่วมห้อง อีกสักคน
พี่ก็ยล วนทั่ว ให้สำราญ
แต่วันนี้ ไฉนมี เรื่องร้าวจิต
พี่ใจติด กุมภีล์ เร่งสืบสาน
เทียวลงน้ำ เช้าค่ำ ทำเบิกบาน
วันคืนนาน พานพิรุธ จุดร้อนใจ
เห็นอาแป๊ะ พายเรือ อยู่ลำน้ำ
แก้วคนช้ำ นำคำ ไม่สดใส
มาปรึกษา บ่อยครั้ง เลยพลั้งไกล
ประทับใน ไออุ่น ที่กรุ่นมี
กับไกรทอง น้องนี้ มีอาภัพ
ขอไปกับ แป๊ะใหญ่ แต่สุขขี
อยู่ที่ไหน ก็ได้ ขอฤดี
เภาแก้วนี้ มีสุข ทุกวันคืน(จิตรำพัน)
ตะเภาทอง ต้องโศกา แสนอาดูร
สาวสาบสูญ ชายสองแย่ง แกล้งข่มขืน
ลิงลักไป ยักษ์ลักมา พากล้ำกลืน
จึงทนฝืน ขายสมบัติ ผลัดเปลี่ยนมา
ชาละวัน คว้าไกรทอง ครองเป็นผัว
ตะเภาแก้ว ช่างรู้ตัว มั่วแป๊ะหา
จะทำไง เงินมากมาย เหลือคณา
เอาไว้ผ่า แปลงเพศชาย หมายเป็นทอม
เมื่อคิดได้ เร่งรี่ไป ใช้สวรรค์
ลาก่อนวัน แดงเดือดไกล ไว้ถนอม
จะตะลอน อ้อนสาวสาว เอามาครอง
ลาก่อนท้อง ต้องเซยโน โอ้ยอดจริง(ยาแก้ปวด)
ชาละวัน ลันลา มาตุ้งติ้ง
สะดีดสะดิ้ง อิงแอบ แนบเป็นหญิง
โอบกอดรัด ฟัดไกรทอง ไม่ยอมทิ้ง
ชะนีจริง อย่ามาแหย่ม แม่แง่มตาย
เพิ่งรู้ใจ ในเราสอง ร่วมครองรัก
และแน่นหนัก ปักจิต มิคิดหาย
เพิ่งรู้ตัว ชอบไม้ป่า แทบบ้าตาย
เราไม่อาย แม้ชายแท้ ไม่แลมอง
เราทั้งสอง จะครองมั่น ลั่นลือเลื่อง
เป็นประเทือง ชาละวัน นั้นเล่นของ
หมั่นประจบ เอาใจ พ่อไกรทอง
จะปกป้อง รักกัน ตราบวันตาย(อาราเล่)
เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง...เตรงเตร่งเตร๊งเตรงเตร่ง
(ปิดม่าน)
*****จบ บริบูรณ์*****
หน้าส่วนตัว
1162
