16 มีนาคม 2551 01:33 น.
อาราเล่
หลอกตัวเองไม่รู้ ความใน
แอบซ่อนอยู่ในใจ ลึกล้ำ
ว่าใจแอบรักใคร คนหนึ่ง
คำเพื่อนที่ตอกย้ำ อย่าก้าวเยี่ยงกรายฯ
คุยเล่นกันหยอกล้อ เหมือนเคย
ใจหวั่นไม่คิดเฉลย หวั่นรู้
ความจริงเก็บอย่าเผย โกหก
เสียเพื่อนไปทนสู้ เจ็บร้าวลำพังฯ
แต่หลอกใจไม่ได้ อยากฝืน
ฤาจะเจ็บกล้ำกลืน อย่างนั้น
ฤาจะปล่อยเกินคืน ย้อนกลับ
ฤาปกปิดขีดกั้น เขตไว้อย่าถลำฯ
เธอรู้สึกอย่างนี้ บ้างไหม
ฤาเจ็บเกินทำใจ เริ่มต้น
ฤาไร้ค่ากว่าใคร คนก่อน
จึงปล่อยไม่เคยค้น เรียกร้องถามหาฯ
14 มีนาคม 2551 02:23 น.
อาราเล่
นกกระจาบ คลอเคลีย คู่เมียผัว
ทั้งสองตัว สร้างรัง ดั่งสวรรค์
อยู่ในทับ แทบป่า พนาวัลย์
สืบสัมพันธ์ มั่นรัก จักห่วงใย
มีลูกสอง หญิงชาย มิวายรัก
ทั้งฟูมฟัก จอมขวัญ ไม่หวั่นไหว
ทะนุถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดวงใจ
สี่ชีวิต มั่นติดไว้ ในครอบครัว
เช้าวันหนึ่ง พ่อถึงครา หาอาหาร
เพื่อต้องการ ให้แม่ลูก ผูกใจผัว
จึงบินเข้า ไพรวัลย์ ไม่หวั่นกลัว
เจอบึงใหญ่ มีดอกบัว รัวระริน
ดอกช่างงาม อร่ามใจ ให้โหยหา
ละลานตา ยั่วยวน ชวนถวิล
ลิ้มเกสร ชอนไช ไม่โบยบิน
หลงรสลิ้น กลิ่นหอม ย่อมตราตรึง
จนเวลา ล่วงคล้อย บัวค่อยหุบ
กลีบเริ่มยุบ หุบไป ไม่คาดถึง
พ่อนกเพลิน เกินใฝ่ ไร้คำนึง
เลยโดนตรึง ติดไว้ ในดอกบัว
เหมือนเคราะห์ซ้ำ กรรมเฝ้า เจ้ากระจาบ
ประดังทาบ บาปซัด พลัดเมียผัว
ประหนึ่งให้ จำพราก จากครอบครัว
ความมืดมัว ครอบงำ เหมือนซ้ำเติม
พอรุ่งสาง บัวห่างกลีบ พ่อรีบกลับ
เร่งรี่ลับ บินไป ให้ฮึกเหิม
เป็นห่วงลูก ห่วงเมีย เสียประเดิม
แล้วรีบเริ่ม บินทวน หวนคืนรัง
เห็นเมียรัก ร้องร่ำ คร่ำครวญหา
เหมือนหัวใจ อ่อนล้า พาหมดหวัง
ครั้นมองหา ลูกน้อย คอยภวังค์
แม้แต่รัง ยังไม่เห็น เป็นทุกข์ใจ
ภาพที่อยู่ เบื้องหน้า ไฟป่าโหม
มันประโคม โถมซัด สะบัดไหว
เปลวเพลิงแดง แรงร้อน ต้อนลมไป
ครอบคลุมไหม้ บ้านเรา เผาหมดเลย
มีลูกน้อย กลอยใจ ติดในบ้าน
ลูกยังคลาน ไร้ปีกขน จนเฉลย
จะบินหนี ออกไป ไม่ได้เลย
โอ้อกเอ๋ย ลูกจ๋า พ่อช้าไป
ฝ่ายแม่นก ตกใจ สุดไขว่คว้า
คร่าชีวิต ลูกยา พาหลับใหล
ด้วยคิดถึง ลูกรัก ปักดวงใจ
จึงบินเข้า กองไป ตายตามลง
ฝ่ายพ่อนก ตกตะลึง คะนึงหา
นองน้ำตา รินหลั่ง ดั่งใจผง
มันแหลกแล้ว ดวงใจ ให้ปลดปลง
จึงบินลง กองไฟ แล้วตายตาม
หมดทุกอย่าง วางวาย สลายลับ
ไฟเริ่มดับ มอดลง คงล้นหลาม
คร่าชีวิต มากมาย ให้ลุกลาม
ผืนป่างาม หมดไป ไฟโลมเลีย
นกกระจาบ บุญน้อย รอยกรรมเก่า
จึงได้เฝ้า ชดใช้ ให้หมดเสีย
ขอภพหน้า พาสบรัก ทักลูกเมีย
ชาตินี้เสีย หมดสิ้น ดินธุลี
6 มีนาคม 2551 20:48 น.
อาราเล่
...งมงาย เวอร์ชั่น...มณีจันทร์...
วันจะเคลื่อน คล้อยไป ใจยังมั่น
มิเปลี่ยนผัน จากเธอ ยามห่างหาย
คนที่รอ ตามหา มาแนบกาย
คนสุดท้าย ที่ฉัน ฝันละเมอ
ยังรักมั่น แม้เรา จะไกลห่าง
มีอ้างว้าง บางคราว ยามพลั้งเผลอ
ใจยังรัก มั่นคง ตรงแต่เธอ
อยากพบเจอ อีกครั้ง ยังเฝ้ารอ
ไม่รู้เธอ เหมือนฉัน บ้างหรือไม่
ในหัวใจ มีเรา หรือเปล่าหนอ
รักฉันไหม ในใจ ยังเฝ้ารอ
แต่มิท้อ ซักครั้ง ยังคงเดิม
ชั่วฟ้าดิน สลาย ในภพนี้
หากไม่มี ผู้ใด ใคร่ส่งเสริม
จะรักเดียว เกี่ยวใจ ให้เพิ่มเติม
เหมือนคงเดิม แต่ครั้ง ยังผูกพัน
รอตรงนี้ ที่นี่ ไม่มีเปลี่ยน
วันคืนเวียน หมุนผ่าน ไม่ผกผัน
จะรักมั่น คงเดิม เติมให้กัน
สัญญามั่น นิรันดร์..ฉันรักเธอ...
...งมงาย เวอร์ชั่น...ยาแก้ปวด...
เวลานานเนิ่นแล้ว ผ่านมา
โดดเดี่ยวเคล้าน้ำตา อกกลุ้ม
รอคอยร่ำร้องหา คนหนึ่ง
เพียงเพื่อมาโอบอุ้ม รักให้คลายหนาวฯ
ทางอาจยาวไขว่คว้า แสนไกล
สูงสุดเกินหัว ใจ แตะต้อง
คงไม่ผิดใช่ไหม จะรัก
เพราะรักซ่อนคอยฟ้อง อาจเอื้อมไม่ถึงฯ
จะดึงรั้งเหนี่ยวไว้ ทำไม
ปลดปล่อยเขาออกไป สร่างเศร้า
ไม่เหลือสิ่งอะไร ให้ชื่น
ขมขื่นอกปวดร้าว แตกด้วยใจคนฯ
วนเวียนในร่างนี้ งมงาย
ดำดิ่งจมเจียนตาย หมดสิ้น
หัวใจแหลกแตกสลาย คาที่
ร้าวรักอกแทบปลิ้น หม่นไหม้สาบสูญฯ
...งมงาย เวอร์ชั่น...อาราเล่...
แม้เนิ่นนานแค่ไหน..ฉันไม่รู้
ยังคงรอเธออยู่..ไม่ไปไหน
แม้วันนี้..อาจมีที่ห่างไกล
แต่หัวใจ..มั่นคง..ตรงต่อเธอ
เธอยังรักอยู่ไหม..ฉันไม่รู้
แต่ที่รู้..หัวใจฉัน..มั่นเสมอ
ไม่เคยคิดเปลี่ยนใจ..ให้พบเจอ
แม้ไร้เธอ..เพ้อเปลี่ยวหรือเดียวดาย
คงไม่ผิดใช่ไหม..ที่ใจรัก
ยังฟูมฟักหัวใจ..ไม่สลาย
มิยอมให้เวลา..มาทำลาย
แม้ว่าเธอ..จักหายไปแสนไกล
ฉันยังมีหัวใจ...และได้หวัง
เป็นพลังยืนอยู่..ให้สู้ไหว
ยังมั่นคงต่อเธอ..ไม่เปลี่ยนไป
แม้ใครมองงมงาย..มิวายรอ
เธอมีทางเดินใหม่..ไม่เหมือนฉัน
คงห้ามกันไม่ได้..ไม่รั้งขอ
แค่ใจฉันรักเธอ..เท่านั้นพอ
ชีวิตนี้..ฉันขอมีเพียงเธอ
ตราบจนวันสุดท้าย..ในตัวฉัน
จะขอมั่นผูกใจ..ไว้เสมอ
เพียงเกิดมา..แล้วพาให้พบเจอ
ที่พร่ำเพ้อละเมอหา..มาแสนนาน
แล้วรู้ว่า...เธอมีค่ามากเพียงไหน
ไม่เสียใจสักนิด..คิดขับขาน
ไม่เสียใจแม้เป็น..เพียงวันวาน
จะเปรียบปาน..รักเธอเสมอใจ
ฉันจะอยู่ตรงนี้..ถึงที่สุด
จะไม่หยุดรักเธอ..ไม่เผลอไผล
แม้วันนี้..หยุดตรงที่..ไม่มีใคร
ถึงยังไง ฉันก็...จะรักเธอ...
เพลง : งมงาย โดย : ชาคริต แย้มนาม
จากภาพยนต์ : คริตกะจ๋า บ้าสุด...สุด
เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้
ที่จำได้ดีคือฉันมีเพียงเธอ แม้นานสักแค่ไหน
เธออยู่ที่ใด ยังรักกันไหม ฉันไม่รู้
แต่ที่รู้ คือฉันนั้นยังไม่เปลี่ยนใจ
ยังอยู่ตรงนี้ ถึงแม้จะเหงาและเดียวดาย
ไม่ผิดใช่ไหม ที่ฉันจะยังรักเธอ
ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้ จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรอ อย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมอง ว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม
เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉัน ฉันห้ามไม่ได้
แต่ฉันจะมีชีวิต เพื่อรอเธอ แม้วันสุดท้าย
เกิดมาได้เจอ คนที่ตามหา มานานแสนนาน
ทำให้รู้ ว่าเธอมีค่า มากแค่ไหน
จะอยู่ตรงนี้ ถึงแม้ว่าฉัน จะไม่เหลือใคร
...จะรอแค่เธอ ถึงแม้ใครหา ว่างมงาย
ไม่ผิด ใช่ ไหม ที่ฉันจะยัง รักเธอ
ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้ จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไร ยังมีเพียงเธอ
ไม่ว่ายังไง ฉันก็ ยังเหมือนเดิม
ไม่ว่ายังไง ฉันก็ จะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1859
