~๏ +:เกิดมาแค่รักกัน :+ ๏~

อาราเล่

   ในที่สุด เรื่องราว เราต้องจบ
เธอเลือกคบ คนใหม่ ให้แทนฉัน
ในที่สุด เราสอง ต้องแยกกัน
เธอเลือกเขา คนนั้น ฉันเข้าใจ
  

   ยังฝืนยิ้ม ยินดี วันที่จาก
น้ำตาพราก สุดกลั้น ด้วยหวั่นไหว
ไม่อยากตื่น ยืนมอง แลจ้องไป
ทอดอาลัย ในรัก ที่หักลง


   แม้ร่ำร้อง เพียงไร เธอใช่อยู่
สิ่งที่รู้ คือใจแหลก แตกเป็นผง
รักแค่ไหน หัวใจ ให้ปลดปลง
เคยยืนยง คงปล่อย ใจลอยไป
  

   นับแต่นี้ เธอคนดี คงมีสุข
และทุกทุก คืนวัน พลันสดใส
อยู่ด้วยรัก พักพิง แอบอิงใจ
กับคนที่ เธอฝันใฝ่ และใคร่รอ
   

   แม้ฉันต้อง เสียใจ ให้กลืนเก็บ
และหนาวเหน็บ เจ็บใจ เกินใคร่ขอ
กับอดีต กรีดซ้ำ ย้ำเกินพอ
ฉันก็ขอ กลืนเก็บ เจ็บฝ่ายเดียว
  

   เพราะอย่างน้อย ยังสุขใจ ที่ได้รัก
เคยฟูมฟัก พักใจ ให้แลเหลียว
เคยทุ่มเท รักใคร่ แม้ฝ่ายเดียว
ได้เก็บเกี่ยว รักนี้ ที่จริงใจ
  

   เคยรักกัน เท่านั้น ฉันว่าคุ้ม
เคยได้ทุ่ม เทมา ว่าอ่อนไหว
ได้เห็นค่า รักแท้ แน่เพียงใด
แม้สุดท้าย ต้องลาไกล ใจก็ยอม
  

    เหมือนชีวิต รักเรา เฝ้าแขวนไว้
บนเส้นด้าย บางบาง อย่างถนอม
กลัวจะขาด ลงไป ให้จำยอม
และตรมตรอม รับชะตา ว่ารวนเร
  

   เมื่อเธอเจอ ทางดี เธอมีใหม่
ฉันต้องหลีก ทางไป ให้หักเห
ยอมกลับหลัง ทั้งทั้ง ที่ลังเล
สุดว้าเหว่ สุดใจ ให้จำทน  
  

   นับแต่นี้ ต่อไป ไม่มีเขา
ความเจ็บร้าว แทงใจ ให้สับสน
ดั่งคมมีด กรีดใจ ใคร่ร้อนรน
ดั่งต้องมนต์ จนใจ ไร้หนทาง
  

   จำจากไกล เพื่อให้ เธอได้สุข
จำทนทุกข์ หลีกไป ไม่กีดขวาง
ยังภูมิใจ ในรักนี้ ที่แยกทาง
แม้นเลือนราง ห่างไกล ไม่มีเรา
  

   เพราะอย่างน้อย จากมา ว่าด้วยรัก
และยอมจัก หลีกให้ ไปกับเขา
ถึงแม้ว่า กายห่าง พร่างสองเรา
แต่ใจเฝ้า แนบชิด...นิจนิรันดร์...