3 กันยายน 2550 22:42 น.
อาราเล่
เพราะเข้าใจ คลาดผิด จิตร้อนกว่า
ด้วยภาษา ยังแฝง แคลงสงสัย
เลยทำให้ วู่วาม ตามหัวใจ
แล้วจึงคิด จากไป ไม่หวนมา
ครั้นทบทวน เรื่องราว คราวแน่วแน่
มิเพียงแต่ หัวใจ อาลัยหา
ให้คิดถึง บ้านกลอน จึงย้อนมา
เพราะเหตุว่า เพื่อนพา กันอาลัย
ด้วยกำลัง แรงใจ ให้ย้อนกลับ
ไม่หายลับ กลับมา เพื่อปราศรัย
มาขอบคุณ เพื่อน ๆ ที่เตือนใจ
แล้วชี้ทาง สว่างให้ ได้กลับมา
ว่าครานี้ มิอ่อนไหว หัวใจแล้ว
จะคงแนว สดใส ต่อไปหนา
จะมอบยิ้ม แบ่งให้ ใครผ่านมา
โปรดรู้ว่า เรากลับมา ด้วยหัวใจ
***หมายเหตุ***
ด้วยเพราะการสื่อสารที่อาจผิดพลาด จึงทำให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างมากมาย และทำให้บุคคลหนึ่งได้รับผลกระทบนี้ด้วย และด้วยความมีน้ำใจ+มิตรภาพ+ความหวังดีของเพื่อน ๆ ที่พยายามมาอธิบายถึงความจริงให้พวกเราเข้าใจ
พวกเราจึงได้กลับมาอีกครั้ง กลับมาขออภัย และโปรดอย่าถือโทษพวกเราเลย นะเจ้าคะ
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ให้โอกาสพวกเราได้กลับมาอีกครั้ง
เรากลับมาเหมือนเดิม ดีก่า นะ นะ นะ
31 สิงหาคม 2550 18:26 น.
อาราเล่
อาราเล่ เห่บทกลอน อ้อนปลายแถว
อยู่เป็นแนว รื่นฤทัย ให้เหมาะสม
เพียงอยากให้ คนเข้าไป ไม่ตรอมตรม
ได้ชื่นชม แล้วอมยิ้ม อิ่มกลับไป
หามิได้ ให้ผู้ใด ได้เจ็บช้ำ
จึงลำนำ บทแจง แถลงไข
หากมิชอบ ก็บอกมา คราจากไป
คงเหลือไว้ เพียงตำนาน ในบ้านกลอน
ด้วยไม่รู้ เจตนา ว่าบ้านนี้
ควรกวี ชั้นครู ผู้พร่ำสอน
ห้ามให้เด็ก ปลายแถวเรียน มาเขียนกลอน
จึงมาวอน ขออภัย ใช่เจตนา
***หมายเหตุ*** ที่อาราเล่เข้ามาในบ้านกลอนนี้ ด้วยรู้สึกว่าใจรักและชอบในบทกลอน ถึงเราจะรู้อยู่เต็มอกว่า อยู่แค่ปลายแถวแต่เราก็ไม่คิดที่จะไปเทียบกะใคร เพียงแค่อยากสร้างรอยยิ้มและผูกสัมพันธ์กับคนที่ชอบกลอนด้วยกัน
เรามาแบบแนวที่สร้างรอยยิ้มและขอมิตรภาพดี ๆ โดยมีรู้เจตนามาก่อนเลย ว่าที่นี่ รับเฉพาะกวีที่เป็นครูเท่านั้น มิได้เปิดโอกาสให้กับคนรุ่นใหม่หรือเยาวชนได้เข้ามาสัมผัสและเรียนรู้เพื่อที่จะได้สานต่อบทกลอนนี้ให้คงอยู่ต่อไป
บทกลอนก็เหมือนกับผู้คนในสังคมที่มีทั้งดีและไม่ดี มันก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเลือกเดินทางไหน และให้มองเห็นถึงสิ่งไม่ดีควบคู่กันไปในการพิจารณา
งั้นก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย หากมีผู้ใดที่มิชอบเรา
และก็ขอจากไปด้วยดี ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆ ที่มีหลาย ๆ คนมอบให้มา
เราจะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี
ขอบคุณเจ้าค่ะ
23 สิงหาคม 2550 21:02 น.
อาราเล่
อยากรู้มั้ย ว่าทำไม หนูใส่แว่น
ก็ด๊อกเตอร์ นั้นแสน จะเหลวไหล
เค้าสร้างหนู แต่หัว ตัวยังไกล
ให้หนูจ้อง เข้าไป ในทีวี
ดูมวยปล้ำ ประจำ ย้ำจนเสร็จ
จึงประกอบ เบ็ดเตล็ด เสร็จถ้วนถี่
พอสุดท้าย ประกอบร่าง วางเข้าที
สายตาสั้น หันเร็วรี่ มีแว่นตา
หนูชื่อโน ริมากิ อาราเล่
พ่อเซมเบ้ ตั้งให้ เมื่อไหร่หนา
หนูเกิดวัน ที่สาม แลเดือนปลา
ที่บินได้ ให้เรียกว่า เดือนปลาบิน
เกิดปีที่ หนึ่งเก้า และหกเจ็ด
สามสิบเอ็ด คือน้ำหนัก ทักเหมือนหิน
มีความสูง หนึ่งเมตร เศษได้ยิน
สามสิบเก้า เซ็นติมิล บินไม่เป็น
ส่วนอาชีพ หนูหรือ คือหุ่นยนต์
แลซุกซน ตามประสา กว่าที่เห็น
งานอดิเรก ของหนู ที่ดูเป็น
เที่ยวไล่จับ อุนจิเล่น เห็นประจำ
ที่หนูอยู่ คือหมู่บ้าน นกเพนกวิน
เลขที่หนึ่ง โมโมงกะ จะถลำ
อยู่ที่เกาะ เก็งโกโร่ โผล่ประจำ
โอ๊ะโยะโย๋ ขำขำ จำทำไม
น้องหนูชื่อ โนริมากิ กาซิล่า
หรือกั๊ตจัง ที่หน้าตา ว่าสดใส
งานน้องหนู คือแทะรถ อยู่ร่ำไป
ระวังไว้ ควรจอดให้ ไกลลูกตา
พ่อของหนู โนริมากิ ว่าเซมเบ้
เป็นด๊อกเตอร์ สุดเท่ห์ เก๋หนักหนา
เค้าเป็นอัจ ฉริยะ จะรู้มา
งานอดิเรก นั่นหนา สะสมจริง
มีหนังสือ รูปโป๊ กองโตใหญ่
หนูยังไม่ เข้าใจ ใยชอบหญิง
เกลียดสุนัข กะฟ้าร้อง ก้องผืนดิน
หลีผู้หญิง เป็นอาจิณ ถิ่นชำนาญ
พ่อของหนู รักคุณครู มิโดริ
ยามาบูกิ คือชื่อนี้ ที่ขับขาน
สิ่งเหล่านี้ คือเรื่องราว คราวตำนาน
ขอยืนกราน มาบอกเล่า ชาวบ้านกลอน
หมายเหตุ
เค้าโคลงเอามาจากประวัตจริง ๆเจ้าค่ะ เล่าสู่กันฟัง
22 สิงหาคม 2550 22:10 น.
อาราเล่
แด่คนไร้คู่
ท่วงทำนอง ก้องกังวาน ประสานเสียง
ยินสำเนียง ที่เคียงคู่ ดูอ่อนหวาน
ฉันสุดเหงา อยู่เดียวดาย ให้ร้าวราญ
มิพบพาน ขับขานอยู่ เพียงผู้เดียว
ฤดูหนาว คราวร้อนฝน วนเวียนผ่าน
ยิ่งนมนาน ขาดคนรัก มาแลเหลียว
อยู่มาเก๋า แก่เกมส์ แต่ผู้เดียว
จะหาใคร ใคร่ข้องเกี่ยว เคียงคู่กัน
อยากยินเสียง เพียงหัวใจ ใครข้างข้าง
อยากเดินทาง ห่างไกล ใจชวนฝัน
อยากมีคู่ มาอยู่เคียง เพียงมองจันทร์
คงสุขสันต์ กว่าวัน เมื่อวันวาน
ด้วยถามใจ ว่าเมื่อไหร่ ใคร่มีหนอ
ได้เคลียคลอ ป้อบทคำ ลำนำหวาน
อย่าปล่อยให้ หัวใจ ใครร้าวราญ
หากพบพาน วานช่วยมา รักษาใจ
หมายเหตุ รอฟังเพลงก่อนนะเจ้าคะ มันมาช้านิดนึง
ที่มาของบทกลอนมาจากบทเพลงที่กำลังฟังนี้แหล่เจ้าค่ะ
แต่งให้พี่ ๆ ทุกคนที่เข้ามาในห้องนี้
หากว่าใครโดนสะกิดต่อมเหงา
ขอเดาว่ายังร้างคู่อยู่เจ้าค่ะ
ขอมอบให้ แด่คนขี้เหงาทุกคน
19 สิงหาคม 2550 00:12 น.
อาราเล่
เมื่อสี่สาว มาพบกัน ในวันหยุด
ต่างคนต่าง เร่งรุด ฉุดไปเที่ยว
แต่งานนี้ อยากแยกวง ไปคนเดียว
ไม่คิดเอี่ยว เที่ยวนี้แปลก แยกกันเดิน
ป้ารพี เร่งรี่ เข้าวัดวา
เป็นเพราะแก่ แล้วหนา เลยทำเปิ่น
มุ่งพระธรรม นำชีวา พาเพลิดเพลิน
แต่ใจหมาย อัญเชิญ สึกหลวงตา
รายที่สอง รองลงมา อาราเล่
อยากเตร็ดเตร่ ไปดรีมเวิร์ล เพลินหนักหนา
นั่งไวกิ้ง รถไฟเหาะ ตีลังกา
ลูกกะตา แทบถลน ซนจนเซ
รายต่อมา ยาพารา พาไปดิ้น
อยากเมาปลิ้น กินเอามัน พลันสรวญเส
เข้าคลับโน้น ออกคลับนี้ เดี๋ยวมีเฮ
แม่แกล้งเซ ซบอกชาย ร้ายเสียจริง
รายที่สี่ มณีจันทร์ นั้นเร่ร่อน
พาราก้อน ถิ่นหล่อน นะคุณหญิง
ชอบลวงล่อ พวกผู้ชาย ลายไม่ทิ้ง
กระเป๋าแฟบ แอบนิ่ง ชิ่งพี่ยา
หนุ่มคนไหน สนใจ ใคร่มีเอี่ยว
อยากไปเที่ยว กับสาวใด กันเล่าหนา
รีบเจาะจง แล้วตรง ตามเวลา
บอกเลยว่า อยากไป กับใครดี
หน้าส่วนตัว
1138
