22 กรกฎาคม 2551 00:25 น.
อาราเล่
เธออย่าถาม...ได้ไหม...ในอดีต
เพราะอาจกรีด...รอยใจ...ให้เธอหมอง
โปรดอย่าถาม...ได้ไหม...ใครเคยครอง
เป็นเจ้าของ...ใจฉัน...ก่อนนั้นมา
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
๏ เธอถามฉันอดีตครั้ง มีใคร
ที่รักปักดวงใจ ก่อนนั้น
เอ่ยถามเพื่ออะไร ใจอยาก ลบเลือน
มิเกิดเป็นรอยกั้น หวั่นร้างแรมไกล
๏ ใจมีเธอเท่านั้น คนดี
สานรักปักไมตรี อีกครั้ง
ตราบทุกวินาที ที่คิด จริงจัง
จะไม่มีใครรั้ง เหนี่ยวไว้ให้หวน
๏ ถ่านไฟเก่ามอดแล้ว จบลง
รักเก่าเคยมั่นคง กลับร้าง
เพราะคิดว่าซื่อตรง คงอยู่ นิรันดร์
แต่กลับมาเคว้งคว้าง ถูกทิ้งเจ็บครวญ
๏ แล้วเวลาพาให้ พบเจอ
มอบรักนี้เพียงเธอ หมดแล้ว
ไม่เหลือเผื่อละเมอ เผื่อเจ็บ เผื่อจำ
รักมั่นมิหวั่นแคล้ว คลาดร้างอีกครา
๏ หวังว่าเธอรับรู้ ด้วยใจ
ยึดมั่นมิหวั่นใคร แอบอ้าง
สวมรอยว่าเยื่อใย รักเก่า กลับคืน
โปรดเชื่อใจกันบ้าง อดีตนั้นไม่มี
๏ ปัจจุบันเธอเท่านั้น ครองใจ
อนาคตเป็นอย่างไร ไม่รู้
แค่อยากอยู่เรื่อยไป มีแค่ สองเรา
จะฝ่าฟันฝืนสู้ ตราบนี้เพียงเธอ
๏ สัญญาว่ารักแท้ นิรันดร์
มีแค่กันและกัน ชั่วฟ้า
จะถนอมรักผูกพัน ที่สุด ของใจ
จนกว่ากายอ่อนล้า หมดสิ้นอณูใจ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
13 กรกฎาคม 2551 17:08 น.
อาราเล่
คนหนึ่งคือเพื่อนรักนานนักหนา
คนหนึ่งคือสาวกล้าบนHi5
อยากทดสอบฝ่ายหญิงคิดจริงใจ
กับเพื่อนเราหรือไม่มิใช่เดา
จึงAddหาสาวเจ้าแล้วเข้าทัก
ให้รู้จักดั่งเป็นเช่นคนเขลา
อยากพูดคุยปรึกษาพาบรรเทา
เรื่องร้อนเร่าในใจให้ผ่อนลง
เพียงเวลาไม่นานจึงพานพบ
เธอคงจบหัวใจไม่ใหลหลง
กับเพื่อนเราเต้าหมิงซื่อคงซื่อตรง
พวกเราคงเปิดทางอย่างวางใจ
แล้วลับหายคล้ายจากสุดฟากฟ้า
ไม่คิดกลับคืนมาพบคราใหม่
จะขออยู่อเมริกาศึกษาไกล
จึงบอกลาซานไช่ให้โชคดี (ฮัวเจ๋อเล่ย)
เต้าหมิงซื่อถือมั่นคำสัญญา
ตราบอุราฝากใจให้คนนี้
คิดเติมฝันปันสุขทุกนาที
เชื่อทุกอย่างที่มีในตัวเธอ
ว่าเธอนั้นมั่นคงซื่อตรงต่อ
ไม่หยอกล้อป้อใครได้เสนอ
มาเทียบค่าฉันนี้ที่รักเธอ
เปี่ยมล้นเอ่อคนงามโอ้ทรามเชย
จะชี้นกเป็นนกแท้แม้มิใช่
จะชี้ไม้เป็นไม้ไม่เฉลย
เพราะเชื่อใจเสมอคำเธอเปรย
คงไม่เผยใจหนีไปมีใคร (เต้าหมิงซื่อ)
นี่เราเป็นอะไรใจเจ้าเอ๋ย
ไฉนเลยรู้สึกนึกหวาดไหว
ก่อนไม่เคยคำนึงซึ่งคนใด
นอกจากใจเต้าหมิงซื่อที่ถือครอง
วันนี้กลับคะนึงถึงคนไกล
ดั่งหัวใจร่ำเรียกและเพรียกร้อง
เริ่มสับสนฤทัยใครเกี่ยวดอง
ฮัวเจ๋อเล่ยกลับครองหัวใจเรา
แม้จะมีคู่ใจคิดใฝ่รัก
อีกคนเพิ่งรู้จักเพราะความเหงา
จิตพรอดพร่ำร่ำหาพาซึมเซา
ไม่อยากให้คนเก่าเฝ้าหมองใจ
เพราะสับสนจนเรายังเฝ้าคิด
ใจผูกติดฮัวเจ๋อเล่ยเลยหมองไหม้
อยากระบายออกมาสิ่งคาใจ
แฝงร่างในHi5นามใหม่มา
เพื่อปลดปล่อยความเศร้าเฝ้ากลืนเก็บ
ด้วยใจเจ็บเพราะคิดถึงคะนึงหา
ปกปิดเต้าหมิงซื่อตลอดเวลา
ขอแฝงนามปากกามาระบาย
ใช้ชื่อว่าลูกหินอินกับบท
อรรถรสตัดพ้อให้พอหาย
ไม่มีใครรู้หรอกเฝ้าบอกกาย
เผื่อวันหนึ่งยอดชายอาจมาเจอ
ยามเขาอยู่ไม่รู้คิดอย่างไร
ยามเขาไปหัวใจมันพร่ำเพ้อ
เต้าหมิงซื่อคงไม่อ่านพานพบเจอ
คำละเมอทิ้งหลายคล้ายปิดบัง (ซานไช่)
To Be Continues.....
16 มิถุนายน 2551 17:40 น.
อาราเล่
พี่หญิงใหญ่ไฉไลให้ขับขาน
เรียกแม่พจมานไปขัดถู
ล้างสาบโคลนคนจนมิทนดู
อีกมารยาทชั้นครูก็อบรม
ทั้งที่ใจชิงชังยังสั่งสอน
หล่อนยอกย้อนฤทัยให้ขื่นขม
แถมฉุดดึงขึงยื้อดื้อระบม
หรือต้องใช้แรงขย่มให้จมทาง (อาราเล่-หญิงใหญ่)
เหมือนฟ้าผ่า ตรงหว่าง กลางใจหญิง
ส่งผีสิง เข้าร่าง หาทางสาง
คิดจะจับ พี่ชาย ล่อเข้าทาง
กับดักวาง เดี้ยงแน่ พจมาน
เข้าที่เปลี่ยว เลี้ยวลด จับกดหัว
ทุ่มทั้งตัว เข้าพง ให้สนาน
ใช้กวาด ถู ทุกซอก ที่ต้องการ
อย่าหวังพาน เจอหน้า พี่กลางเลย (จิตรำพัน-หญิงเล็ก)
พจมาน คนสวย หาเกี่ยงไม่
กวาดถูไซร้ เรื่องเล็ก เด็กจริงเอ๋ย
ทำเสร็จสรรพ ทุกอย่าง ไว้เหมือนเคย
เงาวิบเลย แวววาว ขาวจับตา
จึงรวบรัด จัดการ หญิงเล็กก่อน
จับมาฟ้อน เล็บใส่ ใจอิจฉา
อยากสบาย มาก่อน ตอนเรามา
จับตบหน้า กดน้ำ หัวคว่ำลง (มณีจันทร์-พจมาน)
��������
ชายกลางแสนสงสารพจมาน
พี่ใหญ่น้องเล็กรานพาลผุยผง
ฉวยโอกาสปลอบขวัญนวลอนงค์
เผื่อจะปลงหลงเสน่ห์เททุ่มกาย
พินัยกรรมทำไว้ได้เวลา
หลอกพจน์มาทำเมียเสียไม่สาย
ได้ทั้งร่างสมบัติมัดไม่คลาย
จะหนีไปไหนได้แม่พจมาน (ยาแก้ปวด-ชายกลาง)
โปรดติดตาม พจมาน สว่างวงค์
ได้ทุกวัน เว้นบางวัน เวลา 20:30น.
รายการต่อไป ชมรายการthaipoe mคนเพลินเดินเซ
รายการนี้ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
13 มิถุนายน 2551 23:29 น.
อาราเล่
เป็นเพราะฟ้าเบื้องบนดลให้พบ
ให้บรรจบที่เธอและที่ฉัน
ดลเราสองปองใจได้ตรงกัน
แต่งเติมฝันมั่นคงตรงเนิ่นนาน
โชคชะตาพาไปให้โอกาส
ให้ได้ลิ้มรสชาติแห่งความหวาน
ให้เพริดพริ้มอิ่มใจได้เบิกบาน
ให้ร่วมสานเวลาที่ดีดี
และเป็นฟ้าเบื้องบนดลให้จาก
เป็นคนพรากสองใจให้ห่างหนี
หยุดเวลาแค่นั้นแค่เคยมี
ฉันต้องเสียคนดีไปแสนไกล
แม้ครวญหาเพียงใดไร้ซึ่งหวัง
จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ก็ไม่ได้
เสียน้ำตามากล้นจนหมดใจ
พยายามแค่ไหนไม่มีทาง
เพราะชีวิตผูกติดกับเธอไว้
ขาดเธอไปหัวใจดูเมินหมาง
ไร้จุดหมายไร้หวังต่างเลือนลาง
ไร้หนทางไร้แรงแกร่งก้าวไป
แค่พรุ่งนี้ตื่นมาหาไม่เห็น
หากเธอเป็นเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว
ถ้าเราต้องจากกันแม้วันใด
รู้ใช่ไหมฉันเสียใจไม่เว้นวาย
ชีวิตนี้หากพรากจากเธอไป
ฉันจะอยู่อย่างไรไร้ความหมาย
เพราะหัวใจไม่พร้อมยอมละลาย
มันเจ็บปวดเจียนตาย หากขาดเธอ
11 มิถุนายน 2551 22:16 น.
อาราเล่
เฝ้าคิดถึงใครหนึ่งซึ่งเคยรัก
เคยฟูมฟักมอบใจอาลัยหา
เคยซื่อตรงมั่นคงตลอดมา
เคยเชื่อว่าเราอยู่เป็นคู่กัน
เคยชิดใกล้ได้เที่ยวเดินเกี่ยวแขน
ทุกดินแดนที่เจอมีเธอฉัน
มีรอยยิ้มอิ่มใจในทุกวัน
สานสัมพันธ์แห่งรักแห่งภักดี
ไม่เคยเหลือเผื่อใจไว้สักนิด
ไม่เคยคิดว่าใจใครจะหนี
ไม่เคยคิดว่าจะเหน็บเจ็บฤดี
ไม่เคยคิดว่าคนดีจะเปลี่ยนไป
ฉันไม่ดีหรือไรใยเธอจาก
ฉันดูโง่มากมากเลยใช่ไหม
ที่ทุ่มเทให้เธอจนหมดใจ
ที่เชื่อมั่นเกินไปในตัวเธอ
ชีวิตฉันพังลงอยู่ตรงหน้า
เพราะชะตาพาใจให้พลั้งเผลอ
ให้ไปหลงไปรักคนอย่างเธอ
จึ่งละเมอเพ้อพร่ำว่าทำไม
ดั่งเหมือนตายทั้งเป็นเธอเห็นอยู่
เพราะไม่รู้จะเดินไปทางไหน
แทบเพ้อหาแทบจะบ้าไม่เข้าใจ
ว่าทำไมเราสองต้องเลิกกัน
ฉันไม่ดีตรงไหนใยเธอจาก
ทำไมต้องพลัดพรากหัวใจฉัน
เฝ้าทบทวนคิดหวนถึงคืนวัน
ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่มีเรา
. . . แ ด่ ค น ที่ ฉั น เ ค ย รั ก . . .
หน้าส่วนตัว
1616
