6 พฤศจิกายน 2550 21:28 น.
อายิจัง
เด็กหญิงน้ำฝนรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้มาเรียนโรงเรียนใหม่ มันช่างใหญ่โต ได้พบเพื่อนใหม่ๆ ชุดนักเรียนใหม่ ทุกอย่างใหม่หมด ตื่นเต้น ตื่นเต้น อยากเรียนหนังสือ ชอบเรียนหนังสือที่สูด เด็กหญิงน้ำฝนเธอไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไร เรียนพอใช้เอง แต่เธอเป็นคนขยันเรียน วันเปิดเทอมเด็กหญิงน้ำฝนอยู่ห้อง ม.1/3 มีการแนะนำตัวว่าชื่ออะไร จบจากที่ไหนมา ปกติก็เป็นคนขี้อาย ขี้อายมากๆ อยู่แล้ว สั้นด้วย คิดซะว่าเอาน้าแป๊บเดียว มันก็ผ่านไปด้วยดีถอนใจสักหนึ่งครั้ง มีวิชาที่ต้องเรียนมากมายต่างจากที่เรียนตอนประถมศึกษา หนังสือก็เล่มโต้โต ตัวก็เล็กติ๊ดเดียวถือประเป๋าใบใหญ่โตไปโรงเรียนทุกวัน ปกติการเดินทางไปโรงเรียนของเธอคือเดินไปที่ท่าเรือ ขึ้นเรือไปอีกฝั่งของบ้าน เพื่อเดินไปที่โรงเรียนก็ไม่ไกลมากนัก รุ่นพี่บอกว่าเวลาเดินมาโรงเรียนระวังไอ้คนที่เขาเรียกันว่าไอ้ยิ้มนะมันชอบจับหน้าอกผู้หญิง แต่เด็กหญิงน้ำฝนไม่เคยโดนไอ้ยิ้มจับเลยนะ สงสัยหน้าอกจะเล็กเกินไปไม่อยู่ในสายตาไอ้ยิ้ม เธอสนุกกับการเรียนและกิจกรรม พอ ม.2 ได้มีการเข้าชมรม เธอเลือกชมรมดนตรีสากล และชอบวิชาศิลปมากที่สูด เธอได้เขามาอยู่ในวงโยธวาธิศของโรงเรียนในตำแหน่งกลองแต๊ก ได้ออกงานหลายงานมากทุกเช้าก็ต้องมาบรรเลงเพลงชาติ และเพลงให้นักเรียนเดินเข้าห้องเรียนทุกวัน ช่วงน้นมีกิจกรรมมากที่เดียว กิจกรรมลูกเสือที่ไปโดนหอ ประกวดสิ่งประดิษฐ์ได้รางวัลที่ 2 ของโรงเรียน เป็นนักเรียนดีเด่นด้านบำเพ็ญประโยชน์ของโรงเรียน ถึงแม้ชีวิตในโรงเรียนเธอจะแสนสนุก แต่พอกลับบ้านก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆ ไม่อบอุ่นเหมือนครอบครัวอื่นๆ ไม่ใครให้ค่อยปรึกษา ไม่มีใครสอนการบ้าน ทำเองตลอด แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเด็กหญิงน้ำฝนที่อยากที่จะมีอนาคตที่ดี พอช่วง ม.3 เธอเริ่มมีความรัก กับนักเรียน
ดุรยางค์ทหารบกซึ่งมาสอนชมรมของเธอเล่นดนตรี รู้สึกพี่เขามาจีบ อายและเขินมากเลย แต่ก็ความรักของเด็กๆ นะ เขาและเธอติดต่อกันทางจดหมายหรือโทรเลข เพราะยังไม่มีโทรศัพท์ ทุกครั้งที่มาเจอกันเขาจะมีของขวัญให้เธอเสมอ ซึ่งก็น่ารักและซึ้งดีนะ เธอรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งที่เห็นเขา ก็ติดต่อกันโดยไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่นัก เด็กหญิงน้ำฝนก็มีเพื่อนที่สนิทซึ่งนั้งโต๊ะติดกัน เป็นชายเป็นคนน่ารักช่วยกันเรียน เขาเป็นคนเรียนเก่ง รู้สึกขอบคุณเขาตลอดที่ช่วยสอนการบ้าน คอยให้ลอกการบ้าน หรืองานเวลาเด็กหญิงน้ำฝนไม่ได้เข้าเรียนเพราะติกกิจกรรมของโรงเรียน ขอบคุณมาก มีเรื่องมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างที่เรียนมัธยมมีทั้งดีและเศร้า มิตรภาพของเพื่อนที่ดี อยู่ในใจเสมอมาพอจบ ม. 3 ต้องหาที่เรียนที่ใหม่แล้วหละ จะเรียนที่ไหนดีหละ แต่ตอนนี้เธออายุ 15 แล้วนะทำบัตรประชาชนครั้งแรกแล้ว เป็นนางสาว อ้าเป็นสาวแล้วหรือเนี้ย ไม่น่าเชื่อ เธอคิดว่าจะไปเรียนสายอาชีพคิดว่าน่าจะดีกว่ากับการที่จะทำงานต่อไป เธอจึงเรียนสายอาชีพในโรงเรียนพาณิชแห่งหนึ่ง ติดตามช่วงเวลาที่เธอเข้าไปเรียนโรงเรียนพาณิชย์นะจะ
5 พฤศจิกายน 2550 19:45 น.
อายิจัง
เด็กหญิงน้ำฝนมีพี่น้อง 4 คน มีพี่ชาย 2 น้องชาย 1 คน เด็กหญิงน้ำฝนเป็นลูกคนที่ 3 เกิดในครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ พ่อแม่ทำงานรับจ้าง ครอบครัวเธอช่างวุ่นวาย ครอบครัวย้ายบ้านบ่อยมาก พ่อแม่เธอติดเหล้าเธอไม่ชอบให้พ่อแม่เธอกินเหล้าเธอร้องให้ทุกครั้งที่พ่อแม่กินเหล้า พ่อแม่ทะเลาะกันทุกครั้ง ทำลายข้าวของ เธอเป็นเด็กที่ดูเก็บตัวในบ้างครั้ง เก็บกด บ้างครั้งก็ร่าเริ่งแจ่มใสดูน่ารัก เธอเหมือนเด็กคิดมากเจ้าทุกในหัวเธอมีแต่เรื่องที่ต้องคิดมากมายอยู่ในหัว ที่สิ่งที่เธอชอบคือศิลป งานฝีมือ ซึ่งเธอมีความถนัดในด้านนี้พอสมควร ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนเสมอหากมีการประกวดอะไรก็ตาม และมักจะได้รางวัลติดมือมาเสมอ ไม่รางวัลใดก็รางวัลหนึ่ง การเรียนของเธอก็ดี มาเสมอสอบได้ที่ 1 ที่ 2 ไม่ก็ที่ 3 ตลอด เป็นเด็กขยันแต่ไม่ช่างพูด เป็นที่ชื่นชอบของคุณครู อ้อลืมบอกไปเธอเรียนโรงเรียนประถมที่โรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง เธอได้เป็น ผนส. ดีเด่นด้วยนะ ผนส. ย่อมาจากอะไรนะจำไม่ได้เหมือนกัน ชีวิตสมัยประถมของเธอมีเรื่องมากมายเธอเหมือนเด็กที่ครอบครัวมีปัญหา ไม่ใช่เหมื่อนซิแต่ใช่เลย พี่ชายทั้งสองคนของเธอเป็นเด็กเกเร ที่ทราบมาว่าพี่ชายเธอโดยครูตีและให้แก้ผ้าเดินรอบโรงเรียนดัดนิ้วให้งอจนถึงหลังมือตั้งแต่วันนั้นพี่ชายเธอก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลย ต่อมาน้องชายเธอก็เป็นอีกรายที่ไม่ยอมมาโรงเรียนเพราะครูคนเดิมทำโทษก็เลยไม่ยอมมาโรงเรียน บ้างวันเด็กหญิงน้ำฝนต้องจูงน้องไปโรงเรียนแต่พ่อใกล้โรงเรียนน้องก็พยายามหนี้แล้วเธอก็ดึงน้องไว้น้องกัดแขนเธอจนเป็นรอย เธอก็จำเป็นต้องปล่อยน้องไป เดินเข้าโรงเรียนก็ร้องไห้ไปด้วย ครูๆ ก็ถามเป็นไร น้องหนีเรียนตามเคย จนครูต้องประกาศหากใครเห็นเด็กชายที่หนี้โรงเรียนให้แจ้งที่โรงเรียนด้วย ครูทุกคนต่างเห็นใจเด็กหญิงน้ำฝนกันทุกคน ครูทุกคนมักจะส่งเสริมเธอเห็นใจเธอมอบทุนการศึกษาให้เธอเป็นประจำทุกปี เธอเป็นเด็กที่มุ้งมั้นในการเรียนขยัน เธอมุ่งมั้นไม่อยากมีชีวิตที่เหมือนพ่อและแม่เธอ ที่เรียนน้อยต้องทำงานหนัก เธออยากมีอนาคตที่ดี และที่สำคัญเธออยากให้พ่อแม่เธอสบาย เธอไม่อยากอยู่ในสังคมที่มีแต่คนเกเร ยาเสพติด พี่ชายทั้งสองคนของเธอเกเร ไม่ยอมไปเรียน แถมยังไปติดยาเสพติด ก่อเรื่องให้พ่อแม่ได้ปวดหัวตลอด ส่วนเด็กหญิงน้ำฝนพ่อแม่ห่วงเธอมากมีเธอคนเดียวที่จะเป็นหน้าเป็นตาและนำความภูมิใจมาให้พ่อแม่ได้ ตอนเรียนจบประถม 6 เธอได้ทุนไปเรียนมัธยมแห่งหนึ่งด้วย แต่เธอก็สอบได้ที่ 3 ของโรงเรียน ทำให้พ่อแม่ของเธอดีใจมากแล้วภูมิใจมากได้เรียนในห้องต้นๆ ได้พบอะไรใหม่ เพื่อนใหม่ ตอนต่อไปคอยดูกันว่าเธอจะมีอะไรจะเล่าในช่วงชีวิตมัธยมนะจ๊ะ
หน้าส่วนตัว
1087
