21 พฤศจิกายน 2548 22:37 น.
อายดิน
ปลายฝนต้นหนาว..
ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว
ฝนพรำ - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล
ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู
ปลายฝนต้นหนาว..
คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้
ใต้ผ้าห่มผืนเก่า..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู
และไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..ความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา
ปลายฝนต้นหนาว..
คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า
ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา
วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. ...
17 พฤศจิกายน 2548 22:10 น.
อายดิน
ในเมื่อเธอตัดสินใจ ..
เลือกคนเคียงใกล้เป็นเขาคนนั้น
คนที่ถูกทิ้งโดยตั้งตัวไม่ทัน
ก็คือฉันที่เธอบอกผูกพันทั้งหัวใจ
มาบอกเสียใจทั้งน้ำตา ...
อย่าเลยนะฉันไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
ทั้งที่ความเป็นจริงฉันเจ็บมากกว่าใคร
ฉันยังกล้ำกลืนไว้ไม่ร้องไห้ออกมา
ดูแลตัวเองให้ดี
นับจากนาทีนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะห่วงหา
เส้นทางที่เธอเลือกขนานกับเส้นทางฉันสุดตา
พรุ่งนี้เราจะเป็นเพียงคน..แปลกหน้า..เท่านั้นเอง
29 สิงหาคม 2548 18:28 น.
อายดิน
ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิดเมื่อคิดถึง
เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
ได้ซึมซับความซาบซึ้งตรึงหัวใจ
เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด
จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน
กลัวเหลือเกินกลัวเธอจะผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฎ..ยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา
สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ
เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม
17 กรกฎาคม 2548 22:31 น.
อายดิน
ท้องฟ้ายังกว้างกว่ากว้าง
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ
...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
"เราผูกพันกันจริง"หรือว่า...
...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ
14 กรกฎาคม 2548 00:12 น.
อายดิน
ฝากดวงดาวทั้งฟ้า..ในคืนเหงา
กระซิบเธอเบาเบา..ก่อนหลับไหล
ถ้อยความคิดถึง...คิดถึงสุดใจ
ได้ยินเสียงนั้นไหม..ที่ฝากไปทุกคืน
ฝากสายลมโอบกอดเธอเอาไว้
ยามหนาวใจกลัวเธอ..น้ำตารื้น
ว่าห่วงหาทุกเวลาทุกคราคืน
อยากให้เธอสดชื่นอยู่ทุกครา
จากคนไกลที่อยู่..อีกฝั่งฝัน
บอกผ่านโค้งฟ้าทุกวันว่าห่วงหา
ความคิดถึง..ข้ามผ่านกาลเวลา
คิดถึง..ห่วงหา..ตลอดมา..และตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1085
