10 พฤศจิกายน 2552 18:30 น.
อาภาภัส
จดหมายถึงนายสามตา
อาภาภัส ทรัพย์คง
เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า.... แต่..แต่ ....แต่...แต่....
แต่.....ที่บอกว่าไม่รับไม่ได้ เป็นของเพื่อนสนิท สาวน้อยน่ารัก ก้อยกระจิ๊ด รู้อยู่แล้วว่าเจ้าหล่อนกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด ตั้งแต่สามวันที่ผ่านมา
สวัสดีจ้ะ... กดรับแล้วเอ่ย ทักด้วยน้ำเสียงสดใส..
ดีด้วย ..
เป็นไง วันนี้ ไปไหนหรือเปล่า ...
ตั้งใจว่าจะออกไปข้างนอก แต่กลายเป็นว่าต้องกลับมาดูหยาดน้ำหยดย้อย... ฝนเทลงมาตั้งแต่เช้า ไม่ค่อยชอบเลย..
เหรอ ผิดกับเค้าเลยนะ ... ผู้ที่แทนตัวเองเค้า ชื่อเล่นใกล้เคียงกัน ..คุณต้อยต้อย สวยหวานๆน่ารัก กัดแหลก เจ้าหล่อนแอบบอกตัวเองอย่างนั้น...... เค้าชอบให้ฝนตก ฝนตกเมื่อไรสบายใจเมื่อนั้น จะให้นั่งติดที่คงยาก อย่างน้อยขอให้ได้แฉลบล้อฝน เผลอๆ ฝนไม่หยุดตกก็เล่นน้ำจนกว่าจะพอใจ
อูย..ไม่เอา น่าเบื่อจะตาย ไปไหนก็ไม่ได้....
อือ..อ้อ .. แล้ววันนี้ คุณพี่ .โทรมาแล้วหรือยัง..
คุณต้อยต้อย เอ่ยถามเพื่อน... หล่อนแอบอิจฉาเพื่อนเจ้าหล่อนทุกวัน คุณก้อยกระจิ๊ด มีคนพิเศษ ที่คอยถามไถ่ เหมือนหมอจ่ายยา วันละสามมื้อ เช้ากลางวันเย็น ต่างตรงที่ว่า เวลาที่คนพิเศษของคุณก้อยโทรมา .. ก่อนอาหารบ้าง หลังอาหารบ้าง ก่อนนอน อือ ช่างน่าอิจฉา..
นี่ไง..เมื่อกี้ เพิ่งจะวางสายไป แล้วก็โทรหาเธอนี่แหละ...
ถามจริง คุยอะไรกันบ้าง... แล้วเคยเบื่อหรือหงุดหงิดบ้างไหม...
ไม่เบื่อ ..ถามก็ตอบไป ฟังไปคุยไป..
อิจฉาสุดสุด...คุณต้อยต้อยคิดในใจ แต่ปากพูดกับเพื่อนว่า ..โชคดีจังเลยนะ..
ทำไมต้องโชคดีด้วยล่ะ เรื่องธรรมดา ธรรมดา ..
นั่นแหละโชคดี ดีมาก มาก .... คุณต้อยต้อยคิดถึง โชคที่หล่อนเรียกว่าดี เพราะเจ้าหล่อน ไม่ค่อยจะได้เจอะเจอในแบบที่เพื่อนของหล่อนได้รับ หล่อนชอบคุย ฟังคนคุย ชอบดูรูป ชอบให้ได้รับความรู้และเพลิดเพลินขณะคุย เสียงที่สื่อถึงกัน นั้น ทดน้ำให้เต็มหัวใจได้ น้ำนั้นตั้งชื่อว่า น้ำใจไมตรี .... อ้อ แล้วเมื่อวาน ที่บอกให้เธอตะโกนบอก เธอทำให้หรือเปล่า..
คุณต้อยต้อย ขอร้องให้คุณ ก้อยกระจิ๊ด ตะโกน ฝากคำไปยัง เกาะหนู เกาะแมว ให้บอกว่า คุณต้อยต้อยคิดถึงมาก และบอกท้องทะเล และหาดทรายสีขาวว่า... คิดถึงจริงๆ คิดถึง คิดถึง.
เงียบ.. คุณก้อยกระจิ๊ดพูดเรื่อง งานที่เจ้าหล่อนทำในตอนเช้าก่อนฝนจะตก ...
เฮ้อ... อ๋อ ..เหรอ.. อือ.. ดีจัง... คุณต้อยต้อยฟังเพื่อนเล่า
หน้า ๒
ตอนที่รุ่นๆกว่านี้ มีเด็กเดินตามด้วยนะ สิบขวบเอง เด็กคนนั้น เดี๋ยวนี้เป็น ผู้กำกับภาพยนตร์ไปแล้ว
เหรอ... ยอดเลยเพื่อน.....
แต่ ตอนนี้ เด็กนั้นคงลืมไปแล้ว .... คุณก้อยกระจิ๊ดบอก..
แน่ใจได้อย่างไรว่าเขาจะลืม .... เค้าเอง ตอนเป็นนักศึกษาปีสอง ไปเข้าค่าย สร้างโรงเรียนไทยรัฐวิทยา ที่บางเลน ยังเจอะเจอ เด็กรุ่นน้อง คุยเก่ง กะล่อนนิดๆ งานสร้างโรงเรียนเสร็จ ยังเขียนจดหมายคุยกันเลย...
คุณต้อยต้อย ย้อนเล่าความจำให้เพื่อนฟัง... คุณน้อง สามตา ภานุ หล่อนตั้งชื่อเองอย่างนั้น
คิดถึง คุณแม่ของน้องที่ เชิญให้ไปร่วมรับประทานอาหาร รู้สึกขอบคุณที่ได้เคยรู้จักพวกเขา
แล้วตอนนี้ยังติดต่อกันหรือเปล่า....
ตอนนั้น สงสัย เล่นกีฬามาก ออกไปแข่งนอกมหาวิทยาลัยตลอด ... เขียนจดหมายคุยกัน แต่ไม่รู้จดหมายหายไปหมด เพราะย้ายบ้านบ่อย... คุณต้อยต้อยไม่ได้ตอบคำถามเพื่อน แต่เล่าให้ฟัง
สรุปว่า... เขาลืมหมดแล้ว...
ไม่รู้สินะ ...แต่เราไม่ลืม และยังรำลึกถึงเสมอ ..ไม่รู้ว่ายังอยู่ หรือจากไป หรือว่า ตกหลังคาหล่นมาอยู่กับบ้านก็ไม่รู้.... ประโยคหลังคุณต้อยต้อยไม่ได้พูดออกไป แต่คิดในใจ เพราะ คุณน้องสามตาเป็นลูกหลานผู้รับเหมาก่อสร้าง...
รับรองได้เลยว่า เด็กคนนั้นลืมหมดแล้ว
เฮ่อ ม.ศ สามมั้ง.. ไม่ได้คิดแบบไม่ดี คนเราการได้รู้จัก คือ มี มิตรที่ดีเพิ่มขึ้น โชคดีสุดๆเลย
กาลเวลาเปลี่ยน... ลืม..จำ จำ ลืม....
ใช่ เค้าอยากบอกว่า ใครดีกับเค้า เข้าใจ ภาษาใจที่สะอาด เค้าไม่ลืม แต่ถ้าแบบห่วยแตก ประเภทที่ไม่รู้จักเคารพตนเอง ถึงเดินมาทัก ก็จะบอกว่าไม่รู้จัก... คุณต้อยต้อยพูดกับเพื่อน
ท่ามกลางสายฝนโปรย ผู้หนึ่งโทรมาจากบ้านชายทะเลแสนสวยและเต็มไปด้วยความรักและความสุขพร้อมพ่อ ญาติพี่น้อง ถึงผู้รับ ที่อยู่ท่ามกลางกระท่อมเก่าๆล้อมด้วยต้นมะม่วง ชมพู่ ทับทิม ดอกไม้ หอมๆ แต่ ใจเหี่ยวๆ ดัง ต้นไม้ที่ถูกตัดกิ่ง เหลือเพียงลำต้นยืนตาย รอผุ
คุยกันไม่นานหร็อก.... สองชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น ...
อิอิ ส่งท้าย ..คุณต้อยต้อย อยากจะบอกว่าอย่างนี้เล่าข่าว อ่านข่าว สบายๆ ...รับรอง..
และ จดหมายนี้ ถึง น้องสามตาจ้า..
เขียนที่ ทีโอที ชิดลม .. แต่บ้านอยู่ที่ 19/8 หมู่ 17 บางหญ้าแพรก พระประแดง
สมุทรปราการ 10130 10 พ.ย 2552 18.21 เสร็จ
9 พฤศจิกายน 2552 15:20 น.
อาภาภัส
` นัดที่ไม่ได้เชิญ
อาภาภัส
กล่องจดหมายขาเข้ามีข้อมูลส่งมามากมาย แต่มีอยู่ฉบับหนึ่งที่มีรูปน่าสนใจ หัวเรื่องบอกว่าเกิดมาไม่เคยดี .....
นับว่าตั้งแต่เกิดมา เจ้าของชีวิต ค่อยๆเติบโต รับน้ำ รับอาหาร ประจำ ได้เติบโตและอาศัยอยู่ทั้งในแถบที่สูงและอากาศทั้งเย็น ทั้งอบอุ่น โชคดีสุดๆ ดังนั้นรูปร่างจึงค่อนข้างเจ๋ง
แต่เมื่อได้รับแต่ดี ก็ต้องมีที่พลาดบ้าง และก็คงเป็นเช่นเจ้าของชีวิตนั้น
ทุกๆครั้ง และทุกๆหน่วย ต้องโดนทุบ
โถ โถ ภาษาต่างประเทศเขียนว่า _nut`คำไทยๆเรียก คุณ ถั่ว..
คุณถั่ว รัก คุณพ่อ และ พ่อคุณมาก น่าดีใจจริงๆ............. สาธุ
หน้าส่วนตัว
1407
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
