7 เมษายน 2547 03:51 น.
อาภาภัส
ไม่รู้พูดถึงใคร แต่อ่านแล้วจับใจเหลือเกิน
เขียนแทนความรู้สึกของใครบางคนที่เธอต้องการ
ถึงคุณใบไม้
แม้ว่า ผมเพิ่งจะได้มีโอกาสอ่านจดหมายรักที่คุณเขียนไว้ ก็ไม่สายไปที่ผมได้รับรู้ อยากบอกคุณวาผมรู้สึกดีเช่นเดียวกับคุณ ผมไม่เคยรู้ว่าที่คุณเขียนอะไร แล้วผมบอกว่าตลก มันจะเป็นความทรงจำอยู่ในใจคุณ
คุณรู้ไหมครับนั่นเป็นวันแรกๆที่ผมได้เข้ามาเดินอยู่ในถนนสายเดียวกับคุณ หลังจากนั้นมา ผมไม่เคยรู้เลยว่าใครมาใครไปมันดูงงไปหมด
แต่มันยังไม่สายไปที่พระเจ้าบันดาลใจให้ผมเปิดจดหมายฉบับนี้อ่าน จดหมายที่เป็นบันทึกความจริงใจจากหัวใจคุณ ความรู้สึกผมอ่อนโยน ผมไม่เคยรู้เลยที่ทำให้หัวใจน้อยๆของคุณบอบชำ ขอโทษนะครับคนดี
มีคำกล่าวเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า Lo[n des yeux pres du sceur ไกลตาใกล้ใจ ตุณอยู่ในใจของผมเสมอไม่ว่าวันเวลาที่คุณจากไปจะนานแค่ไหน หัวใจผมให้คุณ แต่ผมแปลกใจอยู่อย่างหนึ่งว่าคุณรัก ผม แคร์ผม คิดถึงผม แต่ทำไมคุณไม่เคยบอกสิ่งสำคัญให้ผมรับรู้เลย ปล่อยเวลาสำคัญของหัวใจไปได้อย่างไร
น่าเสียดายเวลาที่ผ่านมาเหลือเกิน เพียงคุณบอกผมสักนิด รักคงไม่ต้องเป็นพิษเกาะหัวใจขนาดนั้น ผมยังหวังว่าฟ้าที่กว้างไกลคงไม่สามารถกั้นแรงใจและแรงรักที่เราจะสื่อถึงกันและกันได้ ขอบคุณสวรรค์ที่ให้ผมได้เจอคุณ ได้รู้จักคุณและได้รักคุณ แม้ว่าเราจะเจอกันเพียงผ่านด้วยปลายมือที่สัมผัสบนคีบอร์ดก็ตาม แต่ผมก็ยืนยันว่า ++++ ผมรักคุณ+++++
แม้คุณจะจากไกลถึงอีกฟากฟ้า แม้คุณจะไม่ได้รู้ว่าคนที่คุณได้เคยใส่ใจแคร์ที่จะตอบ แคร์ที่จะคุย แคร์ที่จะอยู่เป็นเพื่อนในยามเหงา เขาไม่เคยทิ้งให้คุณโดดเดี่ยวในความรู้สึกเลย ทุกคำคืนหน้คีบอร์ดแห่งนี้ผมยังรอคุณเสมอ
รอที่จะบอกคุณว่า ผม...รักและคิดถึงคุณ
ผมรักคุณนะครับ คนดีในดวงใจของผม
จาก
ผมเองครับ
6 เมษายน 2547 18:47 น.
อาภาภัส
หากว่าเลือกเกิดได้...เคยถามตัวเองไหม..อะไรที่คิด..และต้องการ
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จุ๊ จุ๊ จุ๊ จิ๊บ จิ๊บ นี่เป็นเสียงแห่งความจริงจากนกหลากหลายชนิดที่เกาะอยู่ที่กิ่งต้นชมพู่หน้าบ้าน ดีใจที่สุดเมื่อได้ยินเช่นนี้ เหมือนมันขับกล่อม ร้องรำหรือเริงระบำยามเช้า ต้นชมพู่ยามนี้ผลสุกสีแดงสวยเต็มต้นจนรู้ได้ถึงความอึดอัดที่บรรดาใบใหญ่น้อยจะตะโกนก้องว่า โอย โอ๊ย โอย อย่าเบียดฉันนะ
เธอเกาะฉันแน่นเกินไปแล้วนะ คงเป็นเพราะความโกรธของใบละกระมัง ผลชมพู่ทั้งทันสุกและสุกไม่ทันต่างพากันพร้อมใจปีนลงจากต้นลงสู่พ้นดิน วิธีการมาแตกต่างในหลายรูปแบบ เสียงดังเป๊ะ หนึ่งลูกหล่นใต้ต้น ปับปับ หลายลูกติดกันกองเต็มใต้ต้น แฮ่ะๆ หน้าบ้านฉันเอง
อยากรู้มั้ยทำไมนกถึงส่งเสียงร้องอย่างมีความสุข ก็ได้นะเรามาแบ่งความสุขในหัวใจร่วมกัน วันเกิดฉันเอง ...วันนี้ฉันเลือกทำสิ่งแรกคือความรู้สึกที่อยากตอบขอบคุณผู้มีพระคุณ คว้าโทรศัพส์ได้ก็โทรซะ ขำที่สุด โทรไปรับพรแต่เช้าเลย .ก็ดีให้คนบางคนมีมุมสบายใจบ้างสนุกดี แต่สงสารคนที่น่าสงสาร หากเรารู้จักใครสักคน
หรือขนาดคนที่เราไม่รู้จัก เราอยากยิ้มให้ อยากพูดดี อยากคุยส่งเสริมกำลังใจ อย่าไปคิดไกลจากสิ่งที่ไม่พึงคิด พรเช้าวันนี้ ก็นึกเสียว่าตอนสวดให้พร พระท่านลืมถ่ายท้องหลายปี เฮ้อ ..เห็นใจจัง..อยู่บนสวรรค์แท้ๆ
มาร่วมสร้างฝันวันนี้กับสิ่งดีดี หรือที่ดีกวามั้ย..มาค่ะทุกคนมานั่งใกล้ๆนะ
จะให้ทำอะไรก่อนดี แนะนำตัวเองเหรอ ไม่ต้อง ไม่ต้อง หลายครั้งมาแล้วละที่เรารู้จักกัน แต่เดี๋ยวทุกคนยื่นมือมาสิคะ นั่นต้องอย่างนั้น หงายมือด้วย รับเลย เห็นมั้ยคะ หัวใจสดสด มันเต้น ตุ๊บ ตุ๊บ มันมีแจกเยอะเห็นมั้ย โธ่ก็นี่มันพ.ศไหนแล้ว ก็เกิดยุคโลกาภิวัฒน์ไง เจ็ดปีเองไม่มากไม่มาย เขามีระบบ ลอกเลียนคนไปเรียบร้อยแล้ว แล้วทำไมจะมีหัวใจที่ใสใสจ่ายไปบ้างไม่ได้หรือไง ยิ้มสิคะ
อื้อ..ยังไม่ได้พูดถึงสิ่งที่สองของยามเช้าเลย ...นี่นะที่กำลังพิมพ์นี่เลย คุณเป็นโลกกว้างแห่งความกรุณา คุณเมตตากับใครๆ คุณมีหัวใจใสใส บริสุทธิ์คุณแจกอุตลุด ทั้งแถมแบบไม่อั้น คุณช่วยขยายฝันให้ทุกผู้คน ..น่ารักจริงๆ วันนี้ให้คุณเป็นพระเอกดีกว่า
.....เด็กน้อยหน้าตาน่ารัก กำลังยืนแหงนคอตั้งบ่า มองกิ่งชมพู่ ..ปีนได้มั้ยนะ ..ดูสิเจ้านกนั่น เฮอะ ทำเสียงเยาะเย้ยเรา เห็นเราตัวเล็กเหรอ อย่านึกนะ ว่าเราจะยอมให้เจ้าส่งเสียงแจ๊ดๆอย่างเดียว แล้วดูสิ ทำไมไม่ตามพวกพ้องมาให้เยอะหน่อย กินเข้าไปเถอะ ชมพู่บ้านเราเยอะ ไปสิไปตามเพื่อนๆมา อย่าหวงสิ ทุกอย่างมีมาโดยธรรมชาติ ธรรมชาติคือเจ้าของที่แท้จริง
รู้มั้ย ฉันยังอยากให้ใครๆมีแต่ความสุข ตุ้บ...เสียงชมพู่หล่นอีกลูกแล้ว
เสียของจังเลย หาก ให้คนที่ไม่มี จ้ะ มีหลายคนที่ยังไม่มีอาหารมื้อเช้า อยากให้ชมพู่กระดอนไปถึงจานผลไม้ทุกบ้านเขาเหล่านั้น โอ้โฮ ยามเช้า เขาเหล่านั้นคงนั่งยิ้ม สุขกับวันเสาร์ที่มีค่า เด็กน้อยเล่ายาวคนนี้ยังไม่มีชื่อเลยนี่นา ..อะไรดีนะ
เอิ๊ก ก็ดีนะ เวลายิ้มหน้าก็แบน จมูกก็แบน แต่ตัวกลมป้อมเชียว อ้อต้องมีน้องหน้าสวยแสนซนสุดดื้อ มะปราง หวานซะไม่มี คือหวานหมด
เอิ๊กค่อยๆย้ายตำแหน่งที่ตนยืนอยู่ ไปใต้ต้น มือหนึ่งยื่นไปจับลำตัวของต้นไม้แปะ แปะ แปะ แปะ ตีที่ต้นไม้สองสามที
สวัสดีเจ้าเพื่อนยาก ไม่น่าเชื่อเลยนะ เกิดก่อนฉันไม่เท่าไร โตใหญ่จริงๆ สบายดีนะ ฉันคงได้แต่มองเธอนะตอนนี้ ไม่ได้ปีน ไปหาเธอไม่ได้ คุณตาบอกว่าเดี๋ยวตกลงมา วันนี้ จะทำอะไรบ้างนะเหรอ อ๋อ ก็คุยกับเธอนี่ไง แล้วก็ฉันก็คงต้องไปหัดอ่านหัดเขียน แต่ยังไงเธออย่าเสียใจนะ ฉันให้สัญญา ฉันจะทำแต่สิ่งที่ทุกคนรู้สึกดีๆ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่คุณตาเคยถามฉันว่า....
หากเลือกเกิดได้ ..เคยถามตัวเองไหม...อะไรที่คิด และต้องการ ...นั่นแน่ ...ร้องดัง อือ อื่อ อื้อ อื๊อ อื๋อ ครบเสียงเชียว... อ้าว ตาเรียกแล้วนะ จะไปหาตาก่อน นะ นะ ยิ้มแล้ว ...น่าเธอให้ความอุ่นใจฉันเสมอมา ฉันจะดูแลเธอให้งดงามต่อไป....
เสียงลมพัดมากราวใหญ่อีกครั้ง ลูกชมพู่ร่วงดังปุบปับ ปุบปับ ดังยังกับไม่พอใจที่เด็กน้อยเอิ๊กจะเข้าบ้านไปเร็วนัก กิ่งเก่าๆของชมพู่ร่วงตามแรงลมลงมาตกลงตรงหน้าเด็กน้อย
อะไรกันเพื่อน บอกแล้วไงว่าตาเรียก อือ แต่ไม่เป็นไรนะ อีกประเดี๋ยวก็ได้ ไม้นี่ให้ฉันเหรอ ไหนลองดูสิ
มันจะเป็นไม้วิเศษหรือเปล่า เอิ๊กหยิบไม้ขึ้นมากวัดไกว ยิ้มใสใสเต็มหน้า จมูกแบนๆ ดูแบนมากกว่าเดิม
ไหนฉันอยากรู้นักเธอวิเศษแค่ไหน เอิ๊กใช้เจ้ากิ่งไม้เล็กๆนั้นชี้ไปที่เศษใบไม้ที่ร่วงอยู่ประปรายที่ลานหน้าบ้าน ไม้วิเศษเจ้าจงเก็บใบไม้ให้สะอาดเดี๋ยวนี้ ลมพัดมากราวใหญ่พอที่จะพัดเศษใบไม้แห้งเหล่านั้นปลิวไปจากจุดเดิม
โอ้โฮ เธอมอบของวิเศษให้ฉันจริงๆ ดีจริงงั้นฉันจะพามันไปนอนด้วยคืนนี้ และบางทีฉันอาจจะได้ใช้มันเหาะไปในอากาศ
เอิ๊ก เอิ๊ก ทำอะไรอยู่ ร้อนแล้วนะหลาน เข้าบ้านก่อนนะ แม่เจ้าเขาเตรียมข้าวไว้แล้ว เช้าวันนี้กินข้าวต้ม
กับ หมูหยอง หรือจะกินข้าวสวยกับไข่เจียวดี อ้าวแล้วนั่นไม้อะไรล่ะ
คุณตาครับ ไม้นี้เป็นไม้วิเศษครับ มันเสกใบไม้ให้ปลิวได้ด้วยครับ
มันคงทำได้นะหลานถ้าเราใช้สองมือพร้อมด้วยแรงความสามารถของเรา พอจะเข้าใจไหม
เด็กชายเอิ๊กสั่นศรีษะดวงตาแป๊วแหวว มองดูคุณตา
ดีละงั้นตามตามานี่แน่ะ ตาจะให้ดูอะไร
คุณตา เดินพาหลานชาย ไปที่ใต้ต้นมะม่วง เงาของไม้ใหญ่ทำให้รู้สึกเย็นสบาย ตาหยุดอยู่ที่กะบะเพาะชำพันธุ์ แล้วจึงชี้ให้ดู พร้อมพูดว่า เมล็ดกำลังงอกออกเป็นลำต้น มียอดกำลังผลิใบออกเป็นสีเขียวอ่อนๆ ใบเล็กๆ เมื่อต้นโตขึ้นออกดอกก็เป็นดอกหลากสี เมื่อออกผลก็มีผลหลายขนาดหลายรส ลักษณะก็แตกต่างกัน
อย่างทุเรียนมีหนามแหลม สับปะรดมีตาเต็มรอบผล น้อยหน่าก็ลูกเป็นเต็มลูกเนื้อข้างในขาว เราไม่รู้ว่าใครเสกมา แต่เรารู้ว่ามันเป็นเช่นนั้นเองตามธรรมชาติ รู้แล้วนะ ไปเข้าบ้านแล้วแล้วเราจะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ครับ คุณตา เด็กชายตัวน้อยยื่นมือไปจับมือตา แล้วก้าวเดินไปพร้อมๆกัน แต่มือข้างซ้ายยังคงมีกิ่งไม้เล็กๆอันเดิมไม่เปลี่ยนแปลง สายตาแห่งการเรียนรู้ในวัยเด็กส่งประกายระยับ รอยยิ้มน้อยๆฉาบฉายอยู่ในสีหน้า
ทั้งคุณตา และคุณหลานต่างมีความสุขยามเช้า..
..
อรุโณทัย อาภาภัส
๖ เมษายน ๒๕๔๗
บ้านพระประแดง
(เรียนคุณผู้อ่านทุกท่านคะ ข้อความตรงที่คุณตาพาคุณหลานไปดูกะบะเพาะชำ เป็นเรื่องที่คุณพ่อของผู้เขียนท่านแต่งไว้และได้จัดพิมพ์เป็นหนังสือ ที่ท่านจะให้แจกในงานสำคัญของท่าน ขณะที่ดิฉันเขียนเรื่องนี้ได้คุยกับคุณพ่อแล้ว ท่านกำลังสบายดีขึ้นนิดนึง ดิฉันเอามาดัดแปลงลงไป เพราะดิฉันรักพ่อ และไม่มีอะไรจะตอบแทนพระคุณพ่อ เท่าที่ทำอยู่ในขณะนี้ได้ ถ้าท่านมีหัวใจแห่งความเข้าใจและรู้สึกถึงความเป็นธรรมชาตืในจิตมนุษย์เช่นเดียวกัน และหากท่านชอบเรื่องนี้ ยกความรู้สึกดีๆให้กับคุณพ่อที่ข้าพเจ้ารักนะคะ)
Scoop ID : 2041
Posted by :
Source : จากหัวใจ..ในวันเกิด...
Date - Time: 27 มี.ค. 47 - 12:11
Note : ....มาทานอาหารมื้อเช้าด้วยกันนะ
ส่งให้เพื่อน เพจ-มือถือ Bookmark แจ้ง Admin
ความคิดเห็น : สุขสดชื่นรื่นเริงบรรเทิงใจแจ่มใสหวานละไมครับ
จาก : กัลปพฤกษ์
รหัส - วัน เวลา : 6813 - 27 มี.ค. 47 - 12:53
ความคิดเห็น : lo6dfu8jt
น่าสนุกดีค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 6820 - 27 มี.ค. 47 - 17:05
ความคิดเห็น : มาต้อนรับ....จ๊ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 6421 - ภูตะวัน ตะวันรอน
รหัส - วัน เวลา : 6831 - 28 มี.ค. 47 - 01:23
ความคิดเห็น : ....ขอบคุณทุกท่านนะคะงานพิมพ์จิ้มเก่งเลยตกๆหล่นๆ แล้วก้ยังต้องเรียนรู้ค่ะ ขอบคุณในความกรุณา
จาก : อรุโณทัย อาภาภัส
รหัส - วัน เวลา : 6882 - 28 มี.ค. 47 - 17:
6 เมษายน 2547 16:06 น.
อาภาภัส
นายรู้มั้ยเราชื่อเถื่อน เพราะบ้านเราอยู่ในป่า ใกล้ๆบ้านเรามีถ้ำด้วย เราชอบไปเล่นบริเวณแถวหน้าถ้ำมันร่มดี แต่มีลิงซุกซนมากเลย แต่ก็ดีนะ เสียงเจี๊ยกๆ บางครั้งทำให้นึกถึงเพลงที่เคยร้อง เจี๊ยกๆๆ เจี๊ยกๆๆ เป็นเสียงเรียกของลิง
เจี๊ยกๆๆ เจี๊ยกๆๆเป็นเสียงเรียกของลิง หากใครไม่เร็วดังลิงหากใครไม่เร็วไวจริง จะถูกทอดทิ้งให้กินข้าวเหนียวเปียก
เถื่อนร้องเพลงซ้ำๆให้เวดฟังจนทั้งสองแข่งกันร้องจนเหนื่อย
เถื่อนเราว่าพอเถอะนะ คืนนี้ดึกแล้ว พระจันทร์เต็มดวงด้วยสิ เราไปนอนดูจันทร์กันดีกว่า
เถื่อนถ้านายขอจันทร์ได้นายจะขออะไร
เราคงขอแต่ให้ผู้ใหญ่รักและสนใจเด็กๆ สร้างทุกอย่างให้เด็กเติบโตด้วยความน่ารัก ความดี ความถูกต้อง และ ความกล้าหาญ ธรรมชาติที่ทุกคนมีมาแต่กำเนิดเท่ากันหมด ก็คือ หัวใจ
อื้อฮือ นายคิดขนาดนี้เลยหรือ สำหรับเราการได้รูจักเพื่อนใหม่อย่างนาย การได้นอนมองพระจันทร์ สำหรับวันนี้เป็นวันดีให้เรามีอะไรได้จดจำไปตลอดชีวิตเลยละ
เวดและเถื่อนนอนยิ้มมองจันทร์ สายตาของทั้งสองต่างฉายแววแห่งความสุข มือน้อยๆของเด็กทั้งสองต่างจับประสานกัน จนต่างฝ่ายต่างหลับไป
...........................
..............................
พี่จ๋า..นี่รูปของพี่เหรอจ๊ะ สวยจังเลย
แก้วน้องต้องระวังหน่อยนะจ๊ะคนดี มันยังไม่แห้งเลย แล้วก็ระวังมันแตกด้วย
จ้ะ ..แก้วว่าพี่เก่งที่สุดในโลกเลย แก้วจะไปตามแม่มาดูนะ
ร่างของเด็กหญิงอ้วนตุ้บค่อยๆลัยหายไปด้านหลังครัว
ไหนจ๊ะลูก จะให้แม่ดูอะไร เออ..นี่เหรอ เวด หนู มีฝีมือมาก จำได้ที่เคยสัญญาว่าถ้าหนูจะต้องการในสิ่งที่หนูชอบ ก็จะให้ทั้งหมด แต่ว่าเช้าวันนี้ หนูรีบอาบนำดีมั้ยลูก แล้วก็ลงไปกินข้าวต้มกุ้งกันดีกว่านะจ๊ะ นะจ๊ะเด็กดี เดี๋ยวรีบตามมานะ.....
5 เมษายน 2547 18:51 น.
อาภาภัส
ลมหน้าร้อนปลิวบางเบา กระทบม่านหน้าต่างพลิ้วพองาม ลายฉลุของผ้าม่านดูราวทางแห่งธารน้ำไหล น้ำจากต้นน้ำที่สูงซานเซาะสู่ที่ต่ำผ่าน
ลำเนา ทุ่งนาโขดเขา บางครั้งเร่ง บางครั้งช้า บางครั้งรุนแรง รวดเร็ว จนเอ่อล้นผืนดินท่วมท้นเกินทัดทาน แล้วน้ำใจล่ะ จะไหลหลั่งดุจเดียวกันฤา
สาวเปรี้ยวยามนี้ นั่งเอามือท้าวคาง ตาส่งประกายหวาน ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ตายังพราวด้วยรอยยิ้ม จะไม่ให้เจ้าหล่อนมีอาการเช่นนี้ได้อย่างไรในเมื่อหล่อนนั่งทรุดตัวอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ตั้งแต่เช้าหล่อนยังไม่ลุกไปไหนเลย
สนุกกับการคิดเรียงร้อยคำกลอน อ่านความรู้ที่น่าสนใจ ยังนะหล่อนยังไมลืมเรื่องสั้นโรแมนติกหวานซึ้ง รักใสใสซึ้งใจออนแอร์ พระเอกของเรื่องที่จบลงด้วยคำว่า ผมจะดูแลชั่วชีวิต คุณเปรี้ยวเธอให้ตัวละครมีเสียงที่ทำให้คนเก็บมาฝันได้ แล้วคุณเปรี้ยวก็จบเรื่องเสียดื้อๆ วันนี้ถึงเวลาที่ตัวละครต้อง
ดำเนินบทบาทต่อไป
มาแล้วตรงมุมขวาล่างของจอคอมพิวเตอร์ Mr. Circle 999 .
หวัดดีครับ
ค่ะ
ทำอะไรอยู่ครับ
ก็นั่งหน้าคอมค่ะ
ตกลงเรื่องจะทำเวบไซค์เอามั้ยครับ
ขอเวลานิดนะคะ ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไร
ผมสัญญาแล้วไงครับ จะดูแลชั่วชีวิต
เข้าใจแล้วคะ คุณจะคอยดูแลเว็บ แต่ที่เราตกลงมีอีกข้อคงไม่ลืมนะคะ
อะไรเหรอครับ
อ้าวก็เป็นหุ้นส่วนกันไงคะ เอางี้แล้วกันดิฉันจะมีการรวมรุ่น ดิฉันจะนำ โครงการนี้ไปคุย ถ้าโชคดีเราทำอะไรได้หลายๆอย่าง แต่รับรองว่าไม่ผิดสัญญานะคะ
ครับ.. ผมต้องไปแล้วนะครับ..
คุณเปรี้ยวยังคงพิมพ์งานอย่างเพลิดเพลิน คุณเธอแต่งกลอนเสียด้วย
โอ้ละหนอพอดึก ครวญระลึกถึงคำคม
ไกลตาใกล้ใจชม ยังชื่นชิดสนิททรวง
รักแล้วมิรู้โรย ฤทัยโหยยังห่วงหวง
ยอดรักจำไกลดวง สมรมิตรอารีเสมอ
ด้วยภาระที่มี อาจต้องลี้มิเสนอ
วันใดได้เจอะเจอ คือลิขิตสรวงสวรรค์
รูปตุ๊กตายิ้มร่าหน้ากลมโผล่มาตอนไหนเธอไม่รู้ เห็นอีกทีมายิ้มเผล่ป้อล้อเสียแล้ว . อ้าว มาทำไมอีกนะ ชักงงแล้วสิ เมื่อกี้บอกว่าไปก่อน
หวัดดีครับ ทำอะไรอยู่ครับ ชื่อไรครับ
เอ๊ะ อ้าว ไม่ใช่เอ เหรอคะ
อ๋อ ครับ เอ ครับ เอ แล้วทำไรอยู่ครับ
วันนี้เป็นอะไร หรือเปล่าคะ ทำไมถามเหมือนไม่เคยคุยกัน
เงียบไปครู่ใหญ่ๆ..
ครับ..แต่งกลอนกันมั้ยครับ
เอ แต่งกลอนเป็นด้วยหรือครับ
เอ้อ.. ผมไม่ใช่เอครับ ผมชื่อยศ..
เอ๋.. แล้วรู้จักกันได้อย่างไร เป็นโปรแกรมเมอด้วยเหรอ
เงียบไปนานมาก
เอ้า..ว่าไงครับตกลงจะแต่งกลอนไหม
ได้เลยค่ะ
โต้ ชาย หญิง นะครับ ผมเริ่มนะ
(ช) พบสบตาคราพบตาสบรัก
พี่เพลินพักตร์พักเพียงเพ็ญเพลินหา
(ญ) อย่ามาพูดให้เพ้อละเมอมา
จริงคำด่าควรเชื่อเบื่อครวญคำ
( ช) พี่หมายปองนวลน้องที่เฝ้าปอง
รักของน้องมีพี่เป็นเจ้าของ
(ญ) ก็ลองซี่จะรู้รสตบทดลอง
แถมโดนพลองหวดรักดังพลั่กโดน
ผมว่าใจร้ายจังครับ
อ้าวก็ฉันไม่รู้จักคุณ อยู่ดีๆคุณก็มาชวน
เอ้อ แล้วเอาชื่ออะไรดีครับ
รักพิลึก
ตั้งชื่อมันดีๆสิ
รักพิลึกเมื่อนึกจะรัก
งั้นผมลงเลยนะครับ เน็ตผมจะหมดแล้ว
แล้วไปดูที่ไทยโพมนะครับ..
เมี้ยวๆๆ เสียงแมวร้องอยู่นอกตัวบ้าน สะดุดความรู้สึกของคุณเปรี้ยวให้เหลียวไปมอง ในความมืด เห็นแต่ลูกตาวาวๆของมัน เมี้ยวๆๆๆ
ร้องทำไมนะ เฮ้อ พูดได้ เจ้าจะพูดอะไรนะ เจ้าเหมียว ..ง่วงแล้ว..จบดีกว่า..
อาภาภัส
(เขียนที่บ้านพระประแดง ๕ เมษายน ๒๕๔๗ ลงทางอินเตอเน็ต)
:
หน้าส่วนตัว
737
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
