30 กรกฎาคม 2547 05:53 น.

..รำเพยรัก...

รื่นรำเพยกลิ่นกรุ่นละมุนหวาน
จิตผสานนึกถ้อยมาแถลง
นานหนักหนากว่าได้คำแจกแจง
มิจะแจ้งทบทวนจนเหนื่อยใจ

แก้วละออหอมหวนทวนความหลัง
เมื่อครั้งยังวัยอยู่สวยสดใส
หยิบดอกแก้วเสียบผมพรมลมไพร
หอมชื่นไซร้กลิ่นกล้ายังตราตรึง

ชมพูพวงพาดพันลอดรายเรียง
กระจายเคียงริมรั้วดังกางขึง
นานหนักหนาข้าคงครวญคำนึง
หวังรักซึ่งพึ่งจิตสนิทนาน

จะอิงแอบแนบข้างมิร้างเร่
ราตรีเห่ขับกล่อมรักสมาน
ใจจับใจโอบไว้ป้องภัยพาล
ทิพาผ่านคล้อยเคลื่อนยังอุ่นไอ

เชลงพจน์พิจิตรสถิตฟ้า
รอนแรมหาองค์เอกหทัยใส
ได้แต่วอนคำขานระบัดใบ
มิเห็นในใครหนอคือคนเคียง

พิกุลร่วงลานพ้อรอจะเห็น
ดนูเป็นเช่นดังได้ยินเสียง
ละมุนถ้อยร้อยหทัยให้อ่อนเอียง
จักหมายเมียงมอบไว้ใจนงราม

อรุณเรื่อเบิกหล้านภาพร่าง
คงมิห่างพิงเพลินและคอยถาม
จะห่มจิตสิทธิ์มอบตอบคำความ
รักจะตามสามหล้าจ้าเจิดจินต์

ใช่ลวงคำนำมากล่าวเสแสร้ง
มิกลายแกล้งเอ่ยเอื้อนฝากฟ้าสินธุ์
สมุทรลึกหยั่งรากล้นลานดิน
รักมิสิ้นสลักซึ้งหนึ่งดวงใจ

อรุโณทัย อาภาภัส

๓๐ กรกฎาคม ๒๕๔๗

29 กรกฎาคม 2547 01:44 น.

นำวิญญาฯ..ผ่านวิญญา.. (หน้าส่วนตัว)

ด้วยเดชะวราฤทธิ์สิทธิ์สวรรค์
อัญเชิญฝันแห่งองค์ท่านบันดาลผล
ให้ครวญคิดผสานภาษายล
จับกมลลูกหลานกานท์กวี

มาเถิดเหวยผองชนล้วนรักชาติ
จงประกาศเกริกกล้าภาษาศรี
ไทยประหนึ่งยิ่งฟ้ายิ่งชีวี
คุณความดีบรรพชนยังล้นใจ

จงพากเพียรเขียนงานอ่านสื่อสิ่ง
อย่าเกรงกริ่งใจแกร่งแรงไฉน
เฉือนให้ขาดฟาดคำให้คึกไกล
ร่างจากไปเหลืออยู่คู่ธาตรี

อันแดนไทยใหญ่ยอดเยี่ยมสถิตย์
พระทรงสิทธิ์ผู้มีบารมีศรี
จงร่วมรบร่วมต้านมารกวี
ปรับเป็นดีผูกใจไว้ด้วยกัน

คนเรานั้นจากวันวาดเป็นปี
ดวงฤดีหวังใดให้ได้ฝัน
ตัวหนังสือมอบไปเป็นรางวัล
ชึพจะสั้นใจสฤษดิ์พิชิตงาน

ถอดดวงมาลย์กรานฟ้านภาพิสุทธิ์
หวังสลุดลานกวีทวีประสาน
ร่วมรำลึกตรึกตรองร้อยกลอนกานต์
ดวงวิญญานมิลับดับคาลอย

บนหนทางสร้างคนบนความคิด
จะถูกผิดมิแปลกมิแยกสอย
ค่าของใจเจิดจรัสที่เรียงร้อย
เหนือเพชรพลอยพราวหนึ่งตรึงปฐพี

ณ เวลาคราเยี่ยมพาราสรวง
เจ้าจงล่วงลุสายปลายศักดิ์ศรี
จงกำเนิดเชิดหน้าผดุงวจี
ดั่งอินทรีย์ผยองฟ้ากล้าตำนาน

ด้วยรำลึกจากองค์ท่าน ร่วมเรียงร้อยสิ่งในฝัน
มามอบเป็นเกียรติกำนัล ทุกผองท่านทั่วถิ่นไทย

อรุโณทัย อาภาภัส
๒๘ กรกฎาคม ๒๕๔๗

28 กรกฎาคม 2547 06:07 น.