5 เมษายน 2547 15:30 น.
อาภาภัส
ร่ายสุภาพ
อิสตรีนุชนวลนาง จรจากลามาไกล ในโลกใสกานท์กลอน โฉมบังอรอรทัย
หวังดวงใจหนึ่งลำ พรอดพรำมิลวงชำ แน่แท้รักเธอ จริงแฮ
ยามเย็นชอบชานคิด จารลิขิตคำโคลง หวังจรรโลงพากย์พจน์ เริงรวมรสพจนา นามปากกาเอ่ยไว้ รวีอ่อนหวานแหววไซร้ เอ่ยอ้าง พรหมนา
ราตรีประดับดาว เมฆาพราวลอยลับ แสงเดือนจับธรนินทร์ งามเลิศรพินทร์พิศเพลิน นางดำเนินนิ่มน้อง โดดเดี่ยวระทมร้อง ก่นเศร้าเหงาใด เทียมนอ
หลงไหลในรักลึก ทุกยามดึกดูนภา ดาวเดือนลาจรหาย หาคนหมายแลมอง
จนแสงทองส่องฟ้า เฉกดั่งอาภากล้า เดี่ยวเร้นกลางโพยม จริงเจียว
ทวีเทวษโศกศัลย์ ฤทัยขวัญวังวน เจิดจรัสกมลคงศักดิ์ สฤษดิ์ภักดิ์สลักใจ
ฤดีหวานไหวผ่องแผ้ว บุญพี่มิคลาดแคล้ว หนึ่งน้องคอยเรียม รักนอ
ลุเลยชนม์วารวัย หวังไผทหนุนแนบ อรุณแอบหนาวไฉน มิเคยใครหมายตา
โศกอุราผ่าวร้อน ประหนึ่งดาวดับซ้อน ซ่อนไว้ทรวงใน นุชแล
ราตรีประดับดาว นารีหนาวรานใจ หากคนใครถวิลหวัง รักจีรังมิจร
องค์อรชรเอ่ยเอื้อน รักอยู่รักมิเหลื้อน หนึ่งน้องรักจริง จวบวาย
5 เมษายน 2547 15:07 น.
อาภาภัส
โอ้คนดีอยู่ไหน ใจข้าหนาว
สุดแสนร้าวรอนรอนวอนลมจ๋า
เร่งพัดพลิ้วปลิวอ้อนออดยอดชีวา
ณ อุรารตีนี้คะนึงครวญ
หมู่เมฆาตามหาเขาด้วยหนอ
คนเคยล้อพ้อใจให้สรวล
ผูกริ้วเมฆเสกคำร้อยแช่มช้อยชวน
รักล้วนล้วนควรค่าคว้าครองเคียง
บัดเดี๋ยวนั้นเมฆาฟ้าพยับ
พายุขับคล้อยเคลื่อนเตือนตามเสียง
หลั่งน้ำฟ้าสู่ธาราทั่ววังเวียง
แจ้วสำเนียงกระจายสาสน์หวานรักกอ
กระแสธารหว่านสายธาราทัก
มอบความรัก มอบดวงใจ กระซิบหนอ
เอียงโอษฐ์อิ่มพริ้มล้อเคล้าเคลียคลอ
รักยังรอ รอรัก มาทักทาย
วารีไหล สู่วังใจ ใครคนหนึ่ง
งดงามซึ่งใจจริง อิงความหมาย
หากเจ้าอยู่ กู่ตอบ ปลอบเศร้าคลาย
อย่าแหนงหน่ายเลือนร้างกลางโพยม
วอนองค์พรหม บ่มรัก ให้นวลอุ่น
ตะวันกรุ่น กลิ่นนวล สอางค์โฉม
จำเรียงร้อยมาลารัก ปักประโคม
เปลวดวงโดม ดวงใจ กระซิบรัก
2 เมษายน 2547 09:21 น.
อาภาภัส
หวามหวิวหวิวปลิวรักเศษเหลือเหลือ
รวมตัวเจือจับใจใสเสมอ
แรกเริ่มรัก รักเริ่มเติมใจเธอ
ตาสบเก้อกลายกลับมิจับใจ
ลมลอยวนวนลอยคล้อยมาเพิ่ม
ใจดวงเดิมดื่มดำในรักใส
บริสุทธิ์ดุจนำค้างจากฟ้าไกล
ครั้นสายไปไอสิ้นสลายพลัน
แดดร้อนแรงรวีมิแรงร้อน
ด้วยเจ้าซ่อนเมฆาพนาสวรรค์
หวังพิสุทธิ์หวังหยุดโลกคงนิรันดร์
ลอยหาฝันใฝ่รักที่ภักดี
บัดเดี๋ยวนั้นพลันพายุระแรงพัด
กระหนำซัดซอกใจให้หมองศรี
ฤดีรัก รัก ภิรมย์ราบไพรี
ทั่วปฐพี มีรักไหม ใจคิดครวญ
ตรึงตราจิตคิดหารักมาแนบน้อง
หวานหวังปองปรารมย์ชมกำสรวล
โอ้กระไรฟ้าหายพระพายรวน
เฝ้าไห้หวนหวลไห้ใจเพียงเดียว
1 เมษายน 2547 08:41 น.
อาภาภัส
กากากา กากา กากากา เพื่อนอักษรามาปลุกใช่ว่าสาย
ฟังเสียงร้องรุ่มร้อนใจแทบวาย โอ้สหายแห่งฟากฟ้ามาเยือนเรา
มอบไมตรีคนนี้ไม่มีสิทธิ์ แต่อยากคิดเสนอใจไม่ให้เหงา
ส่วนคนโน้นบอกว่าถ้าจะเอา รักเก่าเก่ามีแจกแลกกับครัว
เสือตัวใสใส่เสื้อสวยเสียงก็หวาน ร่วมสมานร้องเสียจนเราหวัว
จำได้ว่าเปรี้ยวหวานหอมระรัว พวกเขาชัวชวนไปเต้นเล่นสำราญ
ตั้งมากมายกำลังสบายเน็ตมันหลุด รักสะดุดอุตลุดเรียกไม่ขาน
เลยโทรบอกรถโข่งโรงพยาบาล แล้วจึงจารผ่านฟ้ามาขอบคุณ
หน้าส่วนตัว
799
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
