18 สิงหาคม 2549 21:04 น.

คนไกลที่ใกล้ไม่พอ

กับบางสิ่งที่เธอเองอาจจะรู้
ที่เป็นอยู่ฉันต้องเจ็บสักแค่ไหน
ทั้งเรื่องราวเธอเขาที่เป็นไป
มันตอกย้ำซ้ำในใจเสมอมา
ได้แค่อยู่รับฝังเธอตรงนี้
คอยปลอบโยนเมื่อคนดีมีปัญหา
ยิ่งเป็นห่วงยามเธอพูดทั้งน้ำตา
ถามฉันว่าเธอของฉันผิดอะไร
จะให้ฉันตอบเธออย่างไรดี
เพราะตอนนี้กลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว
ทั้งเจ็บปวดปะปนความไม่เข้าใจ
เหตุไฉนเขาถึงทำเธอได้ลง
แต่เอาเถอะขอให้รู้ถ้าเป็นฉัน
ไม่มีวันตีค่าเธอเช่นฝุ่นผง
จะใส่ใจรักดูแลแคร์มั้นคง
จะซื่อตรงไม่ลดเลี้ยวเอี้ยวหาใคร
แต่...
ความเป็นจริงนั้นมันเป็นไปไม่ได้
จึงวุ่นวายใจเหลือเกินเธอรู้ไหม
ได้แค่อยู่เพื่อรับรู้ความเป็นไป
เป็นได้แค่คนไกลที่ใกล้ไม่พอ