13 กันยายน 2550 07:49 น.
อัสสุ
.............
....... .............................พับนกกำลังใจ
....... .............................ส่งมอบไปให้ถึงเธอ
....... .............................ให้คลายหายหมองเหม่อ
....... .............................จากโรคภัยอันตราย
....... .............................ให้ฟื้นคืนเหมือนเก่า
....... .............................กลับมาเล่าสาธยาย
....... .............................บทกลอนอันพริ้มพราย
....... .............................เธอมั่นหมายอย่างบรรจง
....... ............................ทุกคนยังห่วงหา
....... ............................ด้วงหวังว่าคงอาจองค์
....... ............................หายปลิดจากพิษสง
....... ............................กลับมาเยือนเช่นเหมือนเดิม
....... ................
11 กันยายน 2550 16:38 น.
อัสสุ
.............จากจุดเราเริ่มเดิมคราวครั้งนั้น
.............ไม่นึกฝันมากมายอะไรกว่า
.............แค่รู้จักทักทายและพูดจา
.............สนทนากันไปสนุกพอ
.............ไม่คิดว่าจะผูกพันกันเช่นนี้
.............ความรู้สึกที่ดีมีตอบต่อ
.............ตลอดมาเวลาที่เฝ้ารอ
.............ยังหวังดีและก็คอยห่วงใย
.............คอยให้คำปรึกษาเวลาทุกข์
.............คุยสนุกเอิบอิ่มจนยิ้มได้
.............คลายปัญหายามเหงาเศร้าซึมใน
.............ปลอบโยนใจให้นึกรู้สึกดี
.............แม้วันวานผ่านไปนานเท่าไหร่
.............ความจริงใจดูเธอมั่นคงที่
.............เหมือนครั้งแรกมาเลยเธอเคยมี
.............และวันนี้ทุกครั้งยังเหมือนเดิม
.............ขอบใจเธอที่คอยเป็นทุกสิ่ง
.............ไม่ทอดทิ้งหัวใจให้สั่นเทิ้ม
.............แต่เธอคอยเป็นแรงแต่งแต้มเติม
.............เฝ้าแต่เพิ่มในสิ่งทีดีดี
.............จะซื่อสัตย์แน่นแฟ้นตอบแทนเธอ
.............จริงเสมอหัวใจไม่หน่ายหนี
.............ไม่ทำเธอให้เสียใจนะคนดี
.............จะขอมีแค่เธอเสมอไป
.............
8 กันยายน 2550 23:06 น.
อัสสุ
.............วันเดือนปีใหม่เปลี่ยนปรับเคลื่อนนับ
.............สอดคล้องรับคราววารกาลวิถี
.............ฉันใดคงหากมาตรมั่นวันเดือนปี
.............ฉันนั้นมีเหตุการณ์จดจารจำ
.............รอยแรงแฝงแหล่งย้ำปรากฏชัด
.............ถี่ถนัดลงร่องจุดช่องปั้ม
.............ฉันใดที่มีงานการกระทำ
.............ฉันนั้นกรรมปรากฏผลเห็นยลตา
.............มวลเมฆาฟ้าหนเบื้องบนอยู่
.............ชุ่มฤดูหลั่งหลากมากฝนหนา
.............ฉันใดมวลเม็ดฝนหล่นลงมา
.............ฉันนั้นทว่าปฐพียังมีน้ำ
.............สรีระร่างขยับขับเคลื่อนไหว
.............ลมหายใจคงเสมอสม่ำ
.............ฉันใดในปราณชีพจรจำ
.............ฉันนั้นย้ำคงติดชีวิตมี
.............หนทางต่างเที่ยวถิ่นแผ่นดินผืน
.............ทุกวันคืนสัญจรแน่นตอนถี่
.............ฉันใดไปมาหาเรื่อยเรื่อยที
.............ฉันนั้นมีที่ทางเที่ยวสัญจร
.............ฉันใดหากเอ่ยพจีสัตย์
.............มิแปรภักดิ์ผลัดเปลี่ยนหมดสิ้นถอน
.............ยังคงตรงมั่นแท้ใจแน่นอน
.............ฉันนั้นสะท้อนว่าสัญญามี
.
5 กันยายน 2550 16:15 น.
อัสสุ
๏ วสันดิลกฉันท์
......วันวาระคราวทิวสมัย.........จะละไปเกษียณลา
...ห่างที่สถานวิปุลค่า...............จิตหนาสนิทครอง
...เคยอยู่พำนักคุณประกา........-ระ สภาชนาผอง
...ดูแลพยาธิชนต้อง................ภยหมองมนุษย์โลก
...ปัดเป่าพยาธิทุกะขะร้าย.......ทำมลายละหายโศก
...เพื่อที่มนุษย์มิอริโร.............-คะ ภยันตรายใด
...เหน็ดเหนื่อยสรีรจิตเหลือ......ผิวเกื้อบำบัดภัย
...ด้วยก่อประโยชนก็หลาย.......ผลกลายประเสริฐหนา
๏ กาพยานี
..............................แดนดินถิ่นเมืองนี้
..........................สถานที่ให้อาศัย
..........................พำนักพักกายใจ
..........................เจ็บป่วยไข้ได้รักษา
..........................นานปีที่ครองอยู่
..........................ได้เรียนรู้อยู่ทุกครา
..........................ประโยชน์และคุณค่า
..........................มากคณาแก่สังคม
..........................หลายสิ่งที่ได้รับ
..........................ทุนสินทรัพย์ให้นิยม
..........................มากหนอพอสะสม
..........................อยู่ภิรมณ์ชมสบาย
..........................อยู่อย่างสร้างประโยชน์
..........................และช่วยโปรดชนทั้งหลาย
..........................จากนี้เกษียณหาย
..........................ขอธรรมให้คุ้มครองเทอญ
3 กันยายน 2550 10:02 น.
อัสสุ
ในโลกของนิยามความรู้สึก
หลายส่วนลึกไม่อาจส่องมองเห็น
ถูกปกปิดติดไว้ในกฎเกณฑ์
เก็บซ่อนเร้นเต็มกรู่อยู่ภายใน
ความรู้สึกเหมือนเยื่อดั่งเนื้อน้ำ
อ่อนไหวตามสภาวะกระทบใส่
จะแข็งเย็นหรือร้อนอ่อนเร็วไว
ด้วยแรงไกวกระทบเกลื่อนกลบครอง
ไม่นานภาวะน้ำจะกลับคืน
ใช่สิ่งอื่นเปลี่ยนปรับคอยจับต้อง
แต่กลับคืนค่าเดิมตนแหละตรอง
สางปัญหามัวหมองของตนเอง