31 สิงหาคม 2549 23:31 น.
อัสสุ
แต่.........ละวันเวลาล่วงเลย.........ผ่าน
สิ่ง......รอบด้านเข้ามาให้ได้.........เห็น
มี...........ทั้งดีและร้ายหลาก.........ประเด็น
ไม่......วรรคเว้นให้ใจได้พัก........เลย
เรื่อง.....บางเรื่องเก็บไว้ในใจ......นี้
ซ้อน......เอาไว้ดีกว่าจะเปิด..........เผย
หาก......พูดแล้วเจ็บช้ำน้ำใจ........เอย
ก็.............ไม่รู้ว่าจะเอ่ยไป..........ทำไม
หาก.......จะเจ็บก็ขอเจ็บคน.........เดียว
ไม่..อยากให้ใครเกี่ยวเจ็บเสี้ยว...ไหน
รู้...คนเดียวเจ็บคนเดียวไม่เป็น...ไร
ดี....กว่าใครหมองใจเพราะเรา...ทำ
เพราะ......รู้ชัดโลกนี้มีแตก.........ต่าง
จะ........ทุกข์บ้างแต่ไม่เคยไป.....ถลำ
เจ็บ.........ได้ก็หายได้ไม่คิด........จำ
ชะตา....กรรมไม่อาจรู้ได้ก่อน.....ใคร
และ....ไม่เคยเหนื่อยหน่ายใน.....ชีวิต
แม้....โดนฤทธิ์สิ่งเข้ามาให้หวั่น...ไหว
ยัง.....เปิดรับไม่ปิดกั้นพร้อมทำ...ใจ
ทุกข์..ร้ายอย่างไรปล่อยไปตาม.....เวร
แต่........ละวันเวลาล่วงเลย..........ผ่าน
สิ่ง........รอบด้านเข้ามาให้ได้.......เห็น
มี...........ทั้งดีและร้ายหลาก.........ประเด็น
ไม่.......วรรคเว้นให้ใจได้พัก.......เลย
21 สิงหาคม 2549 09:43 น.
อัสสุ
สะบัดโบยบินเหิร
จำเริญเพลินแพรวพราวพริ้ง
จรดลงแน่นิ่ง
เกลียกกลิ้งพสุธา
เจ้าหงส์นภาคต
ไฉนลดองค์ลงมา
เสพสมผู้ด้อยกว่า
ดำต่ำช้าข้าผู้นี้
เบื่อหรือไรเบื้องฟ้า
เมืองค่าจินดามณี
จึงลาฟ้าธานี
ร่อนปักษีสู่แดนดิน
ผลาผลสมหรือ
หนึ่งมื้อแตะเขี้ยวเคี้ยวกิน
หวั่นมิสมถวิล
เจ้าผู้บินจากถิ่นฟ้า
หรือจำใจพำนัก
มารักษาดวงมนา
ห่างหายคงบินลา
สู่เวหาเมฆาแดน
ทอดเนตรจิตเพ่งพิศ
เจ้าหงส์ฤทธิ์เรืองเมืองแมน
ข้ายาจกยากแค้น
มิควรแก่นเนื้อนางหงส์
15 สิงหาคม 2549 21:29 น.
อัสสุ
อยากบอกเธอความรู้สึกลึกลึกใน
ที่หัวใจมีไว้ให้เสมอ
เป็นความรู้สึกดีดีมีให้เธอ
มากล้นเอ่อเต็มปรี่ในหัวใจ
ขอบคุณฟ้าที่พามาเจอเธอ
เคยมองเหม่อค้นหาว่าอยู่ไหน
เที่ยวติดตามเธอไปที่ใกล้ไกล
หวังเอาไว้คงได้เจอสักวัน
ไม่เคยนึกมองเห็นจะเป็นเธอ
คนที่เพ้อหวังไว้ใจใฝ่ฝัน
เป็นเธอคนที่เจอทุกทุกวัน
พูดคุยกันประจำธรรมดา
และก็จากวันนั้นถึงวันนี้
ความรู้สึกดีดีต่างห่วงหา
เข้าใจกันมั่นคงทุกเวลา
เก็บรักษาน้ำใจกันและกัน
ฉันจะไม่ทำให้หนักใจเธอ
จะไม่เผลอคบใครให้เธอหวั่น
จะยึดมั่นสัญญาเราให้กัน
ตราบนิรันดร์ชะตาชีวามี
ขอบคุณฟ้าที่ได้มาเจอเธอ
ใจเคยเหม่อหงอยเหงาเศร้าทุกขี
กลับกลายให้มองโลกในแง่ดี
ใช้ชีวิตมีสุขอีกยาวนาน
11 สิงหาคม 2549 17:36 น.
อัสสุ
ก่อตัวโตโผล่ให้..........เป็นคน
เพราะแม่กำเนิดผล........ลูกแท้
ป้อนยาใฝ่เฝ้าทน............ไข้พิษ
ให้ลูกคลายผื่นแพ้...........เจ็บไข้ ป่วยกาย
หนึ่งเดียวท่านผู้ให้.....ชีวิต
ลิขิตเขียนกายจิต.............แต่งปั้น
สอนให้ลูกรู้คิด.................เพียรพร่ำ
จนเติบโตใหญ่นั้น...........แน่แท้ แม่ตน
พลังแห่งแม่นั้น............เกินคำ บรรยาย
ความรักแม่จำนำ.............มอบให้
มิอาจเปรียบเปรยคำ........ได้หมด
หนึ่งลูกขอเอ่ยไว้..............รักสิ้น แม่เรา