5 พฤษภาคม 2550 08:43 น.
อัสสุ
.............................ทนลงแรงเอาจริงสิ่งที่ทำ
.............................ยึดมั่นจำแค่ว่าอย่าหวั่นไหว
.............................ยามเจอสิ่งกระทบรบกวนใจ
.............................จำหลักไว้เตือนตนฝืนทนเอา
.............................แม้จะมีอุปสรรคหนักเท่าไหร่
.............................รุมเร้าใจราวีกี่คราเล่า
.............................สิ่งที่หวังยังต้องทำของเรา
.............................สำเร็จเข้าให้ได้ตามตั้งใจ
.............................มันอาจยากลำบากหากคิดทำ
.............................เหนื่อยอยู่ร่ำหนักใจเป็นไหนไหน
.............................กว่าจะสำเร็จเสร็จผลอย่างตั้งใจ
.............................เหน็ดเหนื่อยไปไม่น้อยลำบากกาย
.............................ขอแค่ได้ทำอย่างหวังตั้งใจคิด
.............................แม้ไร้สิทธิ์ไม่เห็นผลที่หมาย
.............................ในบางครั้งรู้สึกนึกเสียดาย
.............................ปรากฏกลายให้เห็นไม่สมแรง
.............................เปรียบเหมือนรอยตราไว้น่าสลด
.............................ลงแรงกดหวังให้เกิดรอยแฝง
.............................แต่ผลลัพธ์กลับไร้สิ่งแสดง
.............................ไม่สมแกร่งเหน็ดเหนื่อยเมื่อยกำลัง
.............................อย่างน้อยได้ชื่อว่าลงมือแล้ว
.............................ใช่หมดแววไร้ในประโยชน์หวัง
.............................เสียแรงบ้างใช้งานในบางครั้ง
.............................ดีกว่านั่งเฉยชาไร้ค่าที่มีแรง
................................
เพลงประกอบ อย่ายอมแพ้ ของอ้อม..สุนิสา สุขบุญสังข์
ภาพประกอบโดย Mr.Pookie
http://www.taklong.com/landscape/s-la.php?No=14219
.
3 พฤษภาคม 2550 16:15 น.
อัสสุ
นิ่งนอนซอนไชใฝ่รากลึก
กลมเกลียวผลึกกฎเกณฑ์เป็นนิสัย
ซ่อนเนื้อแท้ปกปิดมิดชิดไว้
อาจดูคล้ายไร้ที่ไม่มีตัว
ปรากฏชัดงอกเงยเผยผึ่งออก
เมื่อถอดถอกอารมณ์ปมดิบชั่ว
ในรูปแบบ รัก โลภ โกรธ หลง เริงรัว
จะเผยตัวธาตุแท้เห็นชันเจน
ปิดดับลงปลงใจนั้นการยาก
ลาจำจากปล่อยว่างห่างไกลเว้น
เมินเฉยสิ่งกระทบพบพานเห็น
ดั่งว่าเป็นพันธุ์ไม้ไร้จิตใจ
เพราะคาบเงากิเลสเป็นเหตุตั้ง
ทุกความหวังขยับขับเคลื่อนไหว
ยากจะคัดค้านต้านทานจิตใจ
มิหลงใหลอำนาจกิเลสลวง
เงากิเลสอิงแอบแยบยลซ่อน
เฝ้านิ่งนอนกร่อนกัดจิตหล่นล่วง
ปรุงแต่งให้หมองไหม้ในจิตดวง
เป็นวงบ่วงรึงรัดถักมัดตัว
เนื่องติดตามทุกขณะไม่ละห่าง
เด่นชัดบ้างบางครั้งยามจิตมั่ว
ในรูปแบบ รัก โลภ โกรธ หลง เริงรัว
จะเผยตัวธาตุแท้เห็นชัดเจน
.
2 พฤษภาคม 2550 01:47 น.
อัสสุ
แผ่นขาวบางว่างหน้าหนานิ้วคืบ
คอยสูบสืบหมึกร้อยถ้อยภาษา
หมื่นแสนคำเอ่ยจะพรรณนา
ตรึงติดตราพิงพาดกระดาษวาว
ทุกเรื่องราวกล่าวบอกออกปลายหมึก
เก็บบันทึกไว้ในกระดาษขาว
สลักคำลวดลายหลายหน้ายาว
เพื่อบอกกล่าวชีวิตขีดเขียนคำ
อาศัยจำพำนักกระดาษแผ่น
ฝังรอยแน่นผนึกลึกถลำ
ในบรรทัดว่างเปล่าทางยาวพรำ
หลายชั้นนำเว้นว่างยังห่างคอย
รับรู้ในอารมณ์บ่มชำเพาะ
ผ่านซึมเซาะเนื้อที่ทีละหน่อย
ทุกความรู้สึกสำเนียงเรียงร้อย
ถือปลดปล่อยตามหลักอักษรจาน
ซับแรงกดจดจำคำลำเลียง
เปรียบดั่งเยี่ยงพื้นกว้างภูมิทางฐาน
รับแรงหนักความทุกข์หลั่งรุกราน
โหมเข้าผลาญตวงเอาหวังดั่งใจ
ซับอารมณ์น้ำหมึกจะนึกร่าน
ปล่อยเรียงผ่านหว่านพ่นไม่เอาไหน
ยอมรับกับสิ่งดีร้ายกลายเป็นไป
ซับรู้ไว้มันถึกหมึกปุถุชน
.
30 เมษายน 2550 09:57 น.
อัสสุ
จับมือกันไปให้ถึงที่ตรงนั้น
อันความฝันมั่นหมายใจคาดหวัง
ณ เส้นชัยปลายยอดที่ตราตั้ง
ด้วยพลังศรัทธาที่ตัวมี
สู้และทนมาตรมั่นทุกปัญหา
เมื่อมีสิ่งเข้ามาท้าวิถี
คิดทบทวนไหนควรก่อนให้ดี
แล้วตัดสินด้วยวิธีที่ขบคิด
ให้โอกาสตัวใหม่ในวันล้ม
ปล่อยทับถมผ่านเลยสิ่งเคยผิด
นึกเสียว่าประสบการณ์ของชีวิต
มันมีสิทธิ์เกิดกับใครต่อใคร
แค่มีแรงเผชิญก้าวเดินอยู่
อดทนสู้แข็งกล้าอย่าอ่อนไหว
ซับอารมณ์เหนื่อยล้าในหัวใจ
ประคองตัวไปให้ถึงซึ่งความจริง
ก่อนจะสิ้นลมหายหมดกายลง
ให้สมกับมั่นคงประสงค์สิ่ง
ความใฝ่ฝันอันหวานคิดแอบอิง
สู้จนนิ่งหมดฤทธิ์สิทธิ์ต้านทาน
ไม่ไกลนักเกินแรงแต่งเติมฝัน
หากเชื่อมั่นความหวังยังเป็นฐาน
สักวันหนึ่งคงบรรจบได้พบพาน
ความสำเร็จต้องการให้ได้มา
.
28 เมษายน 2550 15:36 น.
อัสสุ
สิขอย๋ายเอ่ยเว้าพรรณนาเอาเรื่อง
เล่าถึงเมืองแดนดินอีสานถิ่นฐานพูน
เป็นเมืองบุญนำพาวาสนาคนแล้ว
มีแนวอยู่กินฮ้อมพร้อมหาได้สูมื้อ
คั่นอยากหยังถือมั่นให้ไปหา
สิได้มาตามว่าคึดหาสิ่งนั้น
วัฒนธรรมอีสานบ้านเฮามักมวน
เทศกาลเบิดมวลมีรำย่ำฟ้อน
ยามวันศีลจ้อนเข้าวัดภาวนา
ยามมีงานการกะสามัคคีดีพร้อม
จังว่าเด้อพี่น้องต้อมกันเข้ามาเบิ่ง
อีสานเทิงเหนือใต้มีดีแท้เด้
.
หน้าส่วนตัว
1527
