หนึ่งนาทีที่เฝ้าคอยรอรอพบหน้างามใจ เสมือนหลักหวั่นไหวเอนเอียงมิต้านทานลม ใจหนาวสะท้านรนรานผ่านวันกาลเฝ้ารอหา เป็นช่วงเวลาและนาทีปลุกดวงตาให้เอิบอิ่ม สุขล้นปริ่มกับการรอดวงใจได้พักพิงอุ่นไอ เนิ่นนานวันเวลาแค่ไหนหัวใจก็เบิกบาน เหมื่นแสงแรกฉายแสงแห่งอรุณคู่กับดอกไม้บาน โลกใบนี้งามตระการด้วนกลิ่นสีไม้ดอก ปลูกงอกงามตามที่ใจหวั่งไว้ให้แบ่งบาน แม้เวลานานกับการเฝ้ารอก็สุขใจได้ ถ้าบันไดชีวิตเพียรสู้เพียงพอต่อภาพฝัน เดินไปด้วยกันสร้างวันของเราให้เป็นจริง
หน้าส่วนตัว
1703
