5 กรกฎาคม 2545 15:37 น.
อัษ สายน้ำไหล
อยากจะฝันให้ไกลเช่นผู้อื่น
แต่ฝันนั้นอาจจะยืนเดียวดาย
ถ้าไม่ตายในสองเท้าที่ก้าวไป
ฝันคุณและฝันใคร่ถ้ามีใจใฝ่หา
พร้อมก้าวพาฝันไปสองเท้ากันหนึ่งใจ
สักวัน..คุณจะเป็นเช่นนั่นเหมื่อนแสงตะวัน
ก้าวพ้นความมืดเมื่อคืนนี้...
18 กุมภาพันธ์ 2545 15:36 น.
อัษ สายน้ำไหล
เมื่อตอนเช้ารุ่งอรุณที่ฉันพบประสพเจอ
นกร้องกู้ก้องไปทั่ววนา
ปู่ย่าพ่อแม่พี่น้องร่วมอุทร
ต่างรีบจากจรถิ่นความหลับไหล
จุดหมายต่างไปมีใครคล้ายบังคับ
อาจสลับขู่เข็นด้วยเงินตรา
เลี้ยงชีวิตรอดถอดความเกึยจคร้าน
งานหมายมั่นปั่นชีวิตตน
18 กุมภาพันธ์ 2545 15:21 น.
อัษ สายน้ำไหล
ผ่านสายลมแล้งตะวันร้อนผ่าว
ผ่านวันคืนอันเหน็บหนาวสิ้นแรงแสงจันทร์
ผ่านพายุฝนชั่วกาลผ่านทางรกชัน
คือความผูกพันธ์คือวันที่ผ่านมา
มีเพียงมือทั้งสองประคองกาย
สร้างฝันกับใจหมายมั่นมุ่งสู่จุดหมาย
เอาดาวดวงน้อยที่อยู่แสนไกล
เป็นแรงใจแรงกำลังให้เดินผ่าน
คือดวงใจที่หล่อหล่อมรวมกัน
นั่นคือชีวิตที่ร่วมฝ่าฟันเช่นดวงตะวัน
18 กุมภาพันธ์ 2545 15:07 น.
อัษ สายน้ำไหล
สองเท้าและเส้นทางมิได้หายไปไหน
เมื่อไร.ที่ไหนมีอยู่คู่กาย
เหยียบหรือย่ำทุกเช้าเที่ยงบ่าย
คืนค่ำพักกายพักเท้าที่ก้าวไป
แล้วมีแรงก้าวไปในวันพรุ่งมุ่งที่จะไป.
สองเท้าที่เธอก้าวในทุกย่างเท้า
เป็นสิ่งที่มีค่าจงภูมิใจในสิ่งที่ก้าวไป
18 กุมภาพันธ์ 2545 15:07 น.
อัษ สายน้ำไหล
หนึ่งค่ำคืนนี้ แสงจันทร์ไร้เงาแผ่อาบกาย
กี่ค่ำคืนกี่จันทร์ที่เลือนหายกี่เวลาล่วงไป
นอนครั้งใดใจเสกสรรค์ทุกค่ำเวลา
ตื่นขึ้นมาเช้าตรู่มีหมู่มวลดอกไม้หอมคอยรับขวัญ
ให้หนึ่งใจหนึ่งกายเบิกบานกับหนึ่งวันใหม่
พร้อมอีกหนึ่งใจไปพร้อมกันฉันไม่กลัว