เมื่อเจ้าทำข้าเจ็บและเหน็บหนาว มันรวดร้าวราวดับชีวิตสิ้น แค้นเดือดดาลปานไฟสุมรุมชีวิน หน้ากลบดินดิ้นตายมลายลง การกระทำของเจ้ามันสาหัส มันเยี่ยงสัตว์นรกดำคล้ำพิษสง ใจของเจ้ามันเยียบเย็นและทรนง เหมือนใจสัตว์ในป่าพงดงชัฏา ข้าจะจำแค้นไว้ไปทุกภพ จะประสบจองเวรกันทุกพรรษา ข้าเจ็บพันมันเจ็บแสนแน่นอุรา อโหสิจิตาอย่าได้มี เจ้าพบพานผู้ใดจงไร้รัก จงประจักษ์แต่คนชั่วมั่วบัดสี อันผู้คนจริงใจอย่าได้มี แม้นธุลีอย่าได้ต้องพ้องพบพาน
หน้าส่วนตัว
1787
