ความลับของตู้จดหมายสีฟ้า

อัลมิตรา

เธอ .. เป็นคนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้
แน่นอนว่าการปรากฏตัวของเธอ เป็นเรื่องที่เปิดเผย

เขา .. เป็นคนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้เช่นกัน
ทว่าไม่มีผู้ใดพบร่องรอยการปรากฏตัวของเขา


..............................................................................................


หมู่บ้านหมี่นอักษร เป็นหมู่บ้านที่ผู้อาศัยมักนิยมในการเขียน การอ่าน
ผู้คนในหมู่บ้านมักจะแลกเปลี่ยนความรู้ สนทนาปราศรัยในภาษาที่วิจิตร
แต่ละบ้านจะมีรูปลักษณ์และการตกแต่งตามแต่จินตนาการของเจ้าบ้าน
แน่นอน ..  ที่หน้าบ้าน จะมีตู้จดหมาย 1 ตู้ ยกเว้นบ้านของเธอ
นอกจากตู้จดหมายสีชมพู เธอยังมีตู้จดหมายสีฟ้าเพิ่มอีก 1 ตู้
การมีตู้จดหมายมากกว่าบ้านอื่นนั้น เป็นความลับที่ไม่มีคนอื่นล่วงรู้

เมื่อใดก็ตามที่เธออยากบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ  
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า

เมื่อใดก็ตามที่เธออยากระบายความในใจ 
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า

ไม่ว่าทุกข์ ไม่ว่าสุข ..
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า


 ..............................................................................................


เขาผู้ไร้ร่องรอย สิ่งที่แสดงตัวตนของเขาเป็นเพียงตัวอักษรลึกลับ
ที่ปรากฏอยู่ในตู้จดหมายสีชมพู ตู้ซึ่งอยู่ในขอบรั้วบ้านของเธอ

เมื่อใดก็ตามที่เธออยากบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ  
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
.. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู

เมื่อใดก็ตามที่เธออยากระบายความในใจ 
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
.. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู

ไม่ว่าทุกข์ ไม่ว่าสุข ..
เธอมักจะเขียนจดหมายแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
.. เขาจะเขียนจดหมายตอบกลับแล้วหยอดลงตู้จดหมายสีชมพู


 ..............................................................................................


อาจบอกได้ว่า เธอไม่รู้จักเขา 
อาจบอกได้ว่า เขารู้จักเธอ


 ..............................................................................................


เธอเฝ้าจินตนาการว่า สักวัน เธอจะได้พบเขา 
ผู้ซึ่งเอาจดหมายมาหยอดลงตู้จดหมายสีชมพูของเธอ
เธอคิดไปเองและเข้าใจมาตลอดว่า เธอคือคนสำคัญของเขา


 ..............................................................................................


ที่หมู่บ้านหมื่นอักษร ยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้มีเชิงศิลป์ทางอักษร
กระทั่งวันหนึ่ง เธอสะดุดตากับบางอักษรที่ปรากฏ มันช่างคุ้นเคยเหลือเกิน

เธอเขียนบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็น บอกเล่าความรู้สึก และสอบถาม
แล้วเธอก็นำจดหมายฉบับนั้นหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
จากนั้น .. อีกไม่นาน
เธออ่านจดหมายที่เขาเขียนตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู
ความว่า .. ไม่ใช่เช่นนั้น

เธอยังคงบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็น บอกเล่าความรู้สึก และสอบถาม อีกหลายครั้ง
ส่งจดหมาย .. รอรับจดหมาย
ระยะหลัง คำตอบของจดหมายในตู้จดหมายสีชมพูคล้ายตัดพ้อถึงความไม่เชื่อใจ

ทั้งที่เธอยังคงมีแต่ความไม่เข้าใจ แต่เธอก็เชื่อใจ


 ..............................................................................................


วันหนึ่ง เพื่อนบ้านของเธอมาเยือนถึงถิ่น พร้อมกับขอปรับทุกข์
ทุกข์ของเพื่อนบ้านคนนั้นถูกระบายถ่ายเทมายังเธอ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

เพื่อนบ้านของเธอยื่นจดหมายให้เธออ่านหลายฉบับ
อักษรที่อยู่ในจดหมายตรงหน้า อักษรที่คุ้นเคย(อีกแล้ว) ทำให้เธอรู้สึกปวดใจ 
แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะแสดงปฏิกริยาใด ๆ ได้ 
นอกเสียจากเป็ที่รองรับการระบายอารมณ์ของเพื่อนบ้านด้วยหัวใจที่ทุกข์กว่า

เธอให้คำปรึกษาและยิ่งกว่านั้นเหมือนตอกหมุดแทงลงไปในใจของตนเองด้วย


 ..............................................................................................


เธอยังคงเขียนบอกเล่าโดยหันเหไปในเรื่องราวอื่นที่เธอคิดว่าน่าจะดีกว่า
เธอหยอดจดหมายลงในตู้จดหมายสีฟ้า
.. ไม่มีจดหมายตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู

เธอพยายามมองสิ่งรอบตัวให้เป็นสิ่งที่สวยงาม 
วันแล้ววันเล่า ที่เธอเขียนจดหมายแล้วยังคงหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
เดือนแล้วเดือนเล่า ที่เธอเขียนจดหมายแล้วยังคงหยอดลงตู้จดหมายสีฟ้า
.. ไม่มีจดหมายตอบกลับในตู้จดหมายสีชมพู

เธอยังคงพบบางอักษรที่สะดุดตา และด้วยสัมผัสอันคุ้นเคย
ทว่าไม่ใช่ในจดหมายที่เธอต้องการได้รับ หากแต่เป็นที่อื่น ที่ซึ่งเธอไม่อาจแตะต้อง

เธอเลิกจินตนาการว่า สักวัน เธอจะได้พบเขา 
ผู้ซึ่งเอาจดหมายมาหยอดลงตู้จดหมายสีชมพูของเธอ
เธอคิดไปเองและเข้าใจผิดมาตลอดว่า เธอคือคนสำคัญของเขา


 ..............................................................................................


ตู้จดหมายสีฟ้าอัดแน่นไปด้วยจดหมายของเธอ จนเธอไม่กล้าหยอดเพิ่ม
จดหมายแต่ละฉบับยังคงถูกผนึกไว้เป็นอย่างดี ปราศจากหยิบจับด้วยซ้ำไป

ตู้จดหมายสีฟ้าของเธอ ตู้จดหมายสีชมพูของเธอ
เธอค่อย ๆ เปิดตู้จดหมายสีฟ้าด้วยมืออันสั่นเทา จดหมายล้นตู้มากมาย
เข้าใจว่า ..  เขาไม่อยากอ่านจดหมายของเธออีก !
เข้าใจว่า .. เขาไม่สนใจไยดีกับจดหมายของเธออีก !
เข้าใจว่า .. เขาเลือกที่จะสร้างตู้จดหมายของเขาเอง  !
เข้าใจว่า .. เขาเลือกที่จะเขียนจดหมายส่งถึงผู้อื่น !

เธอจึงเปิดอ่านจดหมายที่เธอเป็นผู้เขียนเองด้วยน้ำตา
และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะตอบกลับจดหมายของตัวเอง

ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างมาก
เธอยอมที่จะมีตู้จดหมายสีชมพูเพียงตู้เดียวเหมือนใคร ๆ ในหมู่บ้านหมื่นอักษร

ถึงกระนั้น เธอหยิบจดหมายทั้งหมดออกมาและใส่หัวใจของเธอลงไปแทน
เธอเก็บซ่อนตู้จดหมายสีฟ้า ซ่อนไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของความทรงจำที่งดงาม
ตู้จดหมายสีฟ้าเป็นตู้จดหมายที่เก็บความทรงจำที่ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตเธอมี


 ..............................................................................................


หนึ่งปีผ่านไป ..
ที่ตู้จดหมายสีชมพู ปรากฏจดหมายที่ถูกส่งมาจากตู้จดหมายสีฟ้า
ตู้จดหมายสีฟ้า ซึ่งถูกเก็บซ่อนไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ ถูกค้นพบโดยเขา
เขาประสบความสำเร็จในการค้นพบตู้จดหมายสีฟ้า
แต่ เขายังคงไม่เห็นหัวใจของเธอที่อยู่ข้างในนั้นอยู่ดี


 ..............................................................................................