เขียนถึงผู้หญิงคนหนึ่ง

อัลมิตรา

เธอเข้ารับการรักษามาประมาณสิบวันแล้ว 
ด้วยอาการของไตวายเฉียบพลัน ตับแข็ง เบาหวาน ความดันสูง
และดูเหมือนว่าจะมีก้อนเนื้อผิดปกติที่ช่องท้อง

ห้าวันก่อน หลังจากเธอได้รับการช่วยเหลือโดยการฟอกไต
ดูเธอสดชื่นมาก เธอฝากของบางอย่าง ให้ฉันส่งต่อไปยังลูกสาวของเธอ
เธอกังวลกับค่าใช้จ่ายในการรักษา ทั้งที่ฉันบอกว่า ฉันรับผิดชอบเอง

สิ่งที่เธอฝากไว้คือ แหวน ซึ่งเธอเข้าใจว่าเป็นแหวนทอง
ฉันนึกเคืองใครคนนั้นซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าใคร ผู้ซึ่งมอบแหวนกระจอกให้เธอ
แต่ฉันก็รับฝากไว้ และรับปากว่า จะส่งต่อไปยังลูกสาวของเธอ

บางครั้งเธอดูเหมือนจำใครต่อใครไม่ได้
แต่แล้วจู่ ๆ เธอก็ไล่เลียงชื่อลูก ๆ ของเธอได้อย่างถูกต้อง
สุทธาทิพย์ สุดาพร พอตา ประภัสสร กรพัฒน์ บุศรินทร์
เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร สลับกับการถามฉันว่า ฉันคือใคร