..๏ ใครจุดไฟใต้ ?

อัลมิตรา

...สิ่งใดหรือคือที่สุดความยุติธรรม ?
...ปืนกระหน่ำยิงร่างบอบบางหรือ  ?
...วางกับดักให้ย่อยยับ...กับสองมือ 
...การลุกฮือดื้อด้าน...ต่อต้านไทย  
...คือเสียงเงียบ...ท่ามกลางลางบอกเหตุ 
...เป็นอาเพศ...คึกคะนองจองหองใหญ่  
...แฝงมนต์ดำ...อำมหิต...ในจิตใจ 
...ฉาบเลศนัย...ไร้เหตุผลคนใดกัน ?
...เฝ้าทวงถามความปรารถนาอย่างสาสม
...แล้วทับถมด้วยน้ำตาพาโศกศัลย์ 
...ล้วนร่างศพผู้บริสุทธิ์ดุจลงทัณฑ์  
...แล้วเย้ยหยันเหยียบย่ำคอยซ้ำเติม 
...ล้วนเย็นชา...ตาหูดูมืดหนวก  
...ครั้นผนวกย่ำยีไทย...ไยฮึกเหิม  
...คราปลุกปั่นดุจมะเร็งร้ายคล้ายเรื้อนเริม  
...มีแต่เพิ่มเติมไฟ...ให้รุนแรง  
...อุดมการณ์...ผลาญเผาเฝ้าปลุกกระแส  
...ยังตั้งแง่...เงื่อนไขให้ผาดแผลง  
...ครั้นเห็นช่อง...จ้องรุกบุกแทรกแซง  
...หยดเลือดแดง...ผู้บริสุทธิ์ดุจวารี 

..๏ ยุติธรรมนั้นที่แท้................เยี่ยงไหน
ลอบกระหน่ำยิงประลัย.............ร่างสะท้าน
วางกับดักระเบิดภัย.................พิฆาต
แยงลุกฮือดื้อด้าน....................ต่อต้านภูมิไทย ฯ

..๏ ในท่ามเสียงเงียบใบ้...........บอกเหตุ
คะนองลึกลางอาเพศ...............เขตใต้
ใจอำมหิตจิตเจตน์..................จองฆาต
แฝงเลศเหตุผลไร้...................เหล่าผู้ใดกัน ฯ

..๏ หันถามความถูกแท้...........ปรารถนา
กลับอาบด้วยน้ำตา................โศกเว้ย
ผู้บริสุทธิ์ศพคา.....................สบเคราะห์
มันเหยียบย่ำหยันเย้ย.............เจ็บช้ำซ้ำเติม ฯ

..๏ เยิ้มหนวกมืดบอดด้วย.......เย็นชา
ครั้นผนวกฮึกบีฑา.................ระทดสะท้อน
ปลุกปั่นดุจมะเร็งรา................เรื้อนโรค
มีแต่เติมไฟร้อน.....................เพิ่มเชื้อรุนแรง ฯ

..๏ อุดมการณ์ผลาญวอดปั้น.....ปลุกกระแส
แผลงเงื่อนไขลวงแล...............แง่ตั้ง
เห็นช่องชิงรุกแถ ....................โถมบุก
โลหิตฉานทุกครั้ง ...................หลั่งคล้ายวารี  ๚ะ๛