๏ จดหมายเปิดผนึกถึงปีกฟ้า

อัลมิตรา

๏ ร่างจดหมายฉบับหนึ่งถึงปีกฟ้า
อัลมิตรามีเรื่องแจ้งแถลงไข
ที่เคยสุขสโมสรบ้านกลอนไทย
เดี๋ยวนี้ไม่สุขแล้ววี่แววลาง

ด้วยไร้ความสามารถปราศปัญญา
แถมปัญหามากจนคนเริ่มหมาง
 เชิญปีกฟ้ากำหนด"ปลดระวาง"
หน้าที่ว่างรับคนใหม่ไปดูแล  

ขอเป็นเพียง "อัลมิตรา สมาชิก"
เรื่องจุกจิกกวนใจไม่อยากแส่
วอนปีกฟ้าปลดไปอย่าได้แคร์
อยากเป็นแค่ธรรมดาสิทธิ์สามัญ

สวนแห่งวรรณศิลป์ ณ ถิ่นนี้
เคยเปรมปรีด์กวีกล้าตามหาฝัน
กลับเกลื่อนผรุสวาจาปรามาสกัน
ถ้อยรังสรรค์เสื่อมสลายในพริบตา

อันสวนสมสวนสวยด้วยสิ่งฝัน
หากกระนั้นผู้พิทักษ์และรักษา
ย่อมต้องรับผิดชอบตอบเจตนา
คือที่มาของจดหมายที่ร่ายเรียง ๚ะ๛				

๏ บนเส้นทางสายอุปสรรค

อัลมิตรา

๏  ยามชีวิตพลิกผันจนพรั่นจิต
คล้ายมืดมิดสับสนอับจนหวัง
แค่สูดลมหายใจไปประทัง
หัวใจยังสะท้อนความอ่อนแอ

จึงทบทวนหวนคิดย้อนจิตนึก
คราผลึกสับสนพ้นกระแส
เหมือนผ่านมืดพบสว่างกระจ่างแล
ที่พ่ายแพ้พลาดพลั้งคงบังเอิญ

ชั่วชีวิตอุปสรรคย่อมมีบ้าง		
ทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติรอเวลากล้าเผชิญ		
แล้วจึงเดินหาฝันอย่างมั่นใจ

เมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฎ		
หมอกที่บดบังทางเริ่มจางใส
เมื่อหนทางทอดยาวให้ก้าวไกล		
เมื่อฟ้าใหม่ใสผ่องก็ลองเดิน ๚ะ๛


				

๏ วาเลนไทน์ ดอกไม้ไม่มี

อัลมิตรา

๏ อ่อนหัด

อัลมิตรา

๏ บทเพลงรัก

อัลมิตรา