๏ แก้เหงากันไป แล้วภัยก็จะมา

อัลมิตรา

๏  มารจิ้งจอกหลอกล่อเพื่อลวงสาว
พาดหัวข่าวให้เห็นประเด็นโฉ่
อินเตอร์เน็ตเข็ดไหมใส่รูปโชว์
สาวนมโตอวดหนุ่มพ่อกลุ้มใจ

เมื่อไฮไฟว์เฟคบุ๊คบุกสังคม
สาวตาคมอื้อฉาวลงข่าวใหญ่
เด็กเพิ่งสาวเสพสื่อแสนซื่อไป
จึงหลงใหลจิ้งจอกพวกหลอกฟัน

หนีโรงเรียนแล้วเผ่นไปเล่นเน็ต
ถูกพ่อเอ็ดพ่อห้ามพ่อปรามนั่น
ลมผ่านหูล่องสลายขวาซ้ายพลัน
ถึงกระนั้นไม่ซาบซึ้งสักกึ่งเดียว

พ่อแจ้งเหตุลูกหายคล้ายถูกหลอก
หลายคนบอกเบ็ดเสร็จเน็ตข้องเกี่ยว
แต่ลูกสาวเหมือนดั่งตั้งใจเชียว
จึงหนีเที่ยวหนีสอบช่างชอบกล

ถูกหลอกหรือเต็มใจไปกับเขา
แค่เรื่องเล่าวิเคราะห์ไปอาจไร้ผล
โลกของเน็ตดีร้ายหลายปะปน
สุดแต่คนเอาสติพิจารณา ๚ะ๛

				

เฉดสีที่มองเห็น

อัลมิตรา

๏ บนโลกหลอน

อัลมิตรา

๏ ไร้สรรพเสียงเยี่ยงเดิมดุจเริ่มแรก
ปราศผิดแผกสับสนบนโลกหลอน
ถ้อยพรรณนาคราเห็นประเด็นกลอน
คล้ายละครบทเพี้ยนเขียนวุ่นวาย

สร้างอักษรตอนช้ำระกำจิต
สร้างความคิดแตกแยกแปลกฉิบหาย
สร้างเสน่ห์เล่ห์กลปนอุบาย
สาธยายเรื่อยไหลหนอใจคน

เมื่อนักเขียนเพียรพร่ำลำนำเกิด
ย่อมประเสริฐศาสตร์ศิลป์จินตผล
คราวเค้นคำความคิดประดิษฐ์กล
กำกับมนตร์คนรู้สึกนึกคิดตาม

ในบางคราข้าฯ อยากฝากอักษร
ถามนักกลอนนักเลงด้วยเกรงขาม
ข้อพิพาทการเมืองเหลืองแดงลาม
ท่านย่ำหยามถึงข้าฯ หาเรื่องไย ?

คิดเชียร์เหลืองหรือแดงแฝงตัวเขียน
กระหือเหี้ยนภาษาอาละวาดไหน
ท่านเปรื่องปราดมาดเก๋าข้าฯ เข้าใจ
ตัวข้าฯ ถ่อยด้อยใดไกลเทียบเคียง

บางปมเขื่องเรื่องราวบนโลกหลอน
เปรียบละครประหลาดปราศเส้นเสียง
สื่ออักษรย้อนยอกบอกสำเนียง
ทุกคนเพียงส่วนหนึ่งคำนึงเทอญ ๚ะ๛

				

๏ ฤกษ์ (เลิก)

อัลมิตรา

๏ หากทุกอย่างลางเลือนไม่เหมือนเก่า
เรื่องของเราควรจบพร้อมลบหาย
อย่าตามตื้อดื้อแพ่งแสร้งเสียดาย
สิ้นเชิงชายซะเปล่าเราขอเตือน

ในเมื่อเธอเผลอปากฝากคำ  "เลิก"
แล้วทำเพิกเฉยหลบดุจกลบเกลื่อน
ทิ้งให้เราหลงคว้างระหว่างเดือน
ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักไม่ทักกัน

ที่หลุดปากไปแล้วจงแน่วแน่
เธออย่าแปรนโยบายเฉกขายฝัน
เชิญเสเพลเร่หว่านหวานรำพัน
เราปราศกั้นกีดขวางเส้นทางใด

เมื่อต้องแยกแตกหักเพราะรักล่ม
คงแล้งลมเกินกว่ามาแก้ไข
จำต้องปลดความผูกพันสัญญาใจ
จะชาตินี้ชาติไหนขอไม่จำ ๚ะ๛ 

				

๏ คำถามจากใจ แด่ชายคนหนึ่ง

อัลมิตรา

.