28 ตุลาคม 2553 17:06 น.
อัลมิตรา
When the evil wind of ignorance blows,
bold on to the rock of wisdom..
When the fire of hatred burns,
sprinkle it with the Dharma water of tendeness and patience.
When the torrent of greed floods in,
open your gate of generosity.
When the mountain of arrogance swells,
take up your shovel of modesty and respect..
6 ตุลาคม 2553 21:17 น.
อัลมิตรา
๏ ไม่ค่อยว่างร่างกลอนตอนนี้ยุ่ง
เพราะฉันมุ่งโครงการฯ งานสร้างฝาย
ต้องตระเตรียมทุกอย่างพลางวุ่นวาย
ต้องเปลี่ยนแผนปรับโยบายแทบรายวัน
ใกล้กำหนดฤกษ์งามตามประกาศ
มากเกินคาดคนสมัครพรรคพวกฉัน
เหล่ามวลมิตรจิตอาสามาช่วยกัน
มอบของขวัญถวายไท้ในหลวงเรา
จากโครงคร่าวคราวที่เริ่มสี่ฝาย
ก็กลับกลายเจตนามากกว่าเก่า
คนสองร้อยแปดสิบลิบลับเดา
เกินสองเท่าคำนวนจำนวนคน
หากไม่พร้อมย่อมมีเรื่องเยอะแยะ
ทั้งโจทก์และคนชังคับคั่งบ่น
โน่น! นั่น! นี่! เสียดสีตีไข่กล
คิดหลุดพ้นคำแสลงต้องแบ่งงาน
จิตอาสากิ่งโศกโชกโชนเชี่ยว
ขับรถเทียวหาถุงปุ๋ยลุยประสาน
จิตอาสาประภัสสรค่อนชำนาญ
เธอเจือจานสมุนไพรต้มให้กิน
จิตอาสาน้ำตาลหวานขานช่วยเหลือ
เธอเอื้อเฟื้อกล้วยตากฝากถึงถิ่น
จิตอาสาป้ามาลัยเมื่อได้ยิน
สามร้อยชิ้นข้าวต้มมัดล้วนจัดมา
จิตอาสากลุ่มเพื่อนคอมเทรดดิ้ง
มุ่งมั่นจริงอุปกรณ์วิ่งว่อนหา
ทั้งจอบเสียมบุ้งกี๋อีเตอร์พา
เตรียมดนตรีถักผ้า(พันคอ)น่าทุเล
จิตอาสาพี่ต้นคนคุมครัว
ตะหลิวรัวทัพพีควงท่วงท่าเท่ห์
คิดเมนูหลายอย่างช่างทุ่มเท
หน้าที่เสธฯ ขุมกำลังคลังเสบียง
จิตอาสาน้าชาติชัวร์จองรถ
พวกผิดกฏลื่นไหลอย่าได้เสี่ยง
ค่ารถเหมาสี่พันจัดคันเรียง
จ่ายแล้วเลี่ยงไม่ไปเงินไม่คืน
จิตอาสานายแผนวางแผนคิด
เพิ่มเติมกิจปลูกไผ่ในป่าผืน
เพื่อพลิกฟื้นพงไพรให้หยัดยืน
เพิ่มความชื้นลดร้อนผ่อนเภทภัย
จิตอาสาถาวรตอนสำรวจ
ถ่ายภาพอวดโครงการฯ งานยิ่งใหญ่
จิตอาสานายปองจ้องเลนท์ไป
บันทึกในวีดีโอโชว์ลีลา
ยังอีกมากหลากล้นคนใจดี
เฉกกรณีพงษ์สิทธิ์จิตอาสา
ช่วยจัดการช่วยคิดพิจารณา
ร่วมปรึกษาแก้ไขในสถานการณ์
จิ้งจอกน้อยคอยช่วยอยู่เบื้องหลัง
จากประดังตัวเลขและเอกสาร
เกียรติบัตรเขาอาสามาจัดการ
กระจายงานสารพันฉันสบาย
สุขทรรศน์ถนัดศิลป์ยินดีช่วย
ผลงานสวยเลิศล้ำจัดทำป้าย
เพื่อนเวปไอดาโฮ่โชว์ลวดลาย
คราสร้างฝายป้ายปักสลักคำ
ประดามิตรจิตอาสาสามัคคี
มากเกินที่ยกอ้างอย่างอิ่มหนำ
ก็แค่เศษเสี้ยวพร่ำถ้อยลำนำ
ด้วยเขาทำมากมายอีกหลายคน
แม้ฝนฉ่ำน้ำท่วมอ่วมอรทัย
ยังเต็มใจไปป่าตอนหน้าฝน
กายเปียกชื้นก็อยู่ได้ไม่ทุรน
เพราะเปี่ยมสุขเสียจนอบอุ่นใจ ๚ะ๛