30 มกราคม 2552 12:57 น.
อัลมิตรา
๏ เพราะเลือนลางห่างไกลในห้วงคิด
จึงไม่กล้าทวงสิทธิ์ความคิดถึง
ยินทำนองหมองช้ำเสี้ยวรำพึง
ปราศซาบซึ้งอุราชวนอาวรณ์
เพราะหลักแหล่งแห่งหนฟากโพ้นฟ้า
ระยะทางเกินกว่าสายตาผ่อน
อาจเสื่อมสูญเสน่หาคราบางตอน
หว่างสิงขรท่ามไพรไร้ทรงจำ
เพราะเรื่องราวคราวนี้ยากคลี่คลาย
เมื่อรักกลายจากปลื้มเคยดื่มด่ำ
หากสัญญาเบ็ดเสร็จคือเท็จคำ
สุดท้ายย่อมเหลือช้ำให้กล้ำกลืน
เพราะไม่กล้ายืนยันสัมพันธ์รัก
ยอมรับสภาพอกหักรักขมขื่น
สิ่งซ่อนเร้นเห็นชัดมิหยัดยืน
ผ่านวันคืนวูบไหวหัวใจเรา
เพราะอารมณ์บนโลกจินตกวี
ย่อมพร่างพรมเสรีไม่มีเหงา
แต่ร้าวลึกโศกศัลย์ ฤๅ บรรเทา
ความลับนี้เพียงเราเท่านั้นรู้ ๚ะ๛
16 มกราคม 2552 15:49 น.
อัลมิตรา
๏ เกริ่นนิทานซ่อนนัยเรื่องในเน็ต
ขอถือเคล็ดไหว้ครูบูชาก่อน
จรดสิบนิ้วประนมก้มกราบกร
แล้วจึงร่ายอักษรเรียงตอนไป
มีสาวหนึ่งสวยสะคราญการงานเก่ง
ชอบร้องเพลงขับกวีมีเพื่อนใหม่
ทุกคราวที่เธอสุขหรือทุกข์ใจ
มักรินไหลละเมอพร่ำเป็นลำนำ
มีหนุ่มหนึ่งติดตามเขียนความจีบ
ข้อความหนีบ "รัก/คิดถึง" ซึ้งกระหน่ำ
สิบปากว่า ตาเห็น ฤๅ เช่นคลำ
คนอ่านขำหัวเราะบ้างมองต่างมุม
จวบกระทั่งวันหนึ่งซึ่งเกิดเหตุ
บังเกิดเลศเรื่องราวเพราะสาวกลุ้ม
ประดาเพื่อนเพียบพร้อมเข้าล้อมรุม
บ้างเบียดหนุ่มหินโยนกลถามทาง
สาวกังวลจนสติพลอยวิตก
หนุ่มงันงกเพรียกคู่ด้วยอยู่ห่าง
ประดาเพื่อนตัวแสบแอบลุ้นพลาง
เป็นตัวอย่างนิทานเน็ตอย่าเอ็ดไป
เขียนกลอนเล่นเป็นเรื่องแล้วเคืองขุ่น
"จิตอาจวุ่นกว่าเก่า" .. เข้าใจไหม ?
เขียนกลอนเล่นเป็นเรื่องประเทืองใจ
"สมมุติได้สารพัน" .. อย่าหวั่นเลย
ยกนิทานกานท์กวีที่บ้านกลอน
เพราะสะท้อนเรื่องเก่าจึงเล่าเผย
เรื่องโดนเพื่อนรุมล้อฉันก็เคย
ถูกจับคู่เปรียบเปรยจนเฉยชิน
ฉันไม่หลบกลบตนบนสังเวียน
ยังคงเขียนเรื่อยไปแม้นใครหมิ่น
ต่างกับสาวในนิทานร้าวรานจินต์
ขึ้นป้ายแขวนอำลาถิ่นปราศชินชา
สร้างนิทานจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง
คล้ายเปล่าเปลืองเขียนไปแลไร้ค่า
ฉันคิดกลอนยกประเด็นเค้นคำมา
ด้วยหวังว่าสะกิดใจใครบางคน ๚ะ๛
15 มกราคม 2552 17:14 น.
อัลมิตรา
๏ กี่ร้อยคนวนเวียนมาเขียนอ่าน
กี่บทกานท์ลำนำร่ายคำผสม
กี่ความเห็นเน้นถ้อยร้อยชื่นชม
กี่คารมหว่านล่อก่อปรารถนา
เรานั่งอ่านนานแล้วหลายแนวบท
บ้างปรากฏวรรณวลีสุนทรีค่า
บางบทกลอนผ่อนคลายสบายอุรา
คราวเฮฮาพวกพ้องชวนมองเมียง
พลิ้วอารมณ์พรมพร่างเส้นทางฝัน
เฉกสีสันระบายแต้มแซมเส้นเสียง
ให้บังเกิดความงามยามพร้อมเพรียง
ศาสตร์เจรียงประดาศิลป์จินตนาการ
เราคิดเขียนเขียนได้เพราะไร้กฏ
คราวโศกสลดด้วยเหตุเภทภัยผ่าน
ใคร่บรรเลงเชลงพจน์ปลดร้าวราน
กลบฟุ้งซ่านดับร้อนจนผ่อนคลาย
เราคิดเขียนเขียนได้คราใจสุข
สืบเสาะมุขขบขันสารพันขยาย
ใคร่หยอกเย้ายั่วแหย่แม้ห่างกาย
เผื่อสหายเสสรวลชวนต่อกลอน
เราคิดเขียนเขียนได้ตามใจสรรค์
ค่อยบรรจงแปลงปั้นผันอักษร
เมื่อหัวใจปรารถนา ฤๅ อาวรณ์
ถึงเชิงอ่อนสติด้อยปราศน้อยใจ
คราจอมปาดผาดแผลงตะแบงติ
แถมดำริขัดเคืองคล้ายเรื่องใหญ่
เราแค่อ่านแล้วเขียนผิดเพี้ยนใด
แสนสงสัยไฉนขึ้งคิดตรึงตรวน
หลากผู้คนวนเวียนมาเขียนอ่าน
อาจพบพานมิตรสหายคราไต่สวน
อาจพบพาลมารร้ายหลายกระบวน
ทุกอย่างล้วนปะปนบนลานกลอน ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
1345
