๏ กระต่ายหมายจันทร์

อัลมิตรา

...สายลมแผ่วพลิ้ว..ยังให้ใบไม้ไหวสั่นคลอน...
...ราตรีที่ถูกทักทายด้วยสายลมแห่งวสันตฤดู...
...พลันบังเกิดเสียงแมกไม้ลู่ไปตามสายลม...
...กระต่ายน้อยตัวหนึ่ง ชะเง้อชะแง้มองจันทร์...

...ไม่เพียงแต่กระต่ายน้อยเท่านั้น... 
...ที่ยังมีความเพ้อฝันและเพรียกหา... 
...มันคอยจ้องความตระการแห่งจันทรา... 
...แล้วหวังใจว่า...จันทราจะปรานี...

...กระต่ายน้อย...มันไม่รู้เลยว่า... 
...อีกหนึ่งมนุษย์ผู้น่าเวทนาอุรานี้... 
...มิต่างกันกับเจ้ากระต่ายน้อยในพงพี... 
...วิงวอนให้จันทราปรานีและเห็นใจ... 

...จันทร์เจ้าเอย... 
...โปรดมอบความรักความห่วงใยและอาทร... 
...แม้นยามเหนื่อยอ่อนครั้งคราไหน... 
...คราต้องทุกข์ระทมตรอมตรมใจ... 
...จันทราอันสว่างกระจ่างใส...
...โปรดเถิด โปรดได้ปลอบขวัญ... 

...กระต่ายน้อยตัวหนึ่ง... 
...กับมนุษย์ผู้ซึ่งโศกเศร้าร้าวรำพัน...
...รอคอยค่ำคืนอันตระการตามา..นิจนิรันดร์... 
...โอ้ดวงจันทรานั้น  จักเห็นใจหรือไม่เอย ?
 

 อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ 

๏ ครุครุ-ลหุ-ครุครุ1..........ลหุลหุ-ครุ1-ลหุ-ครุครุ2 
ครุครุ-ลหุ-ครุครุ2 ............ลหุลหุ-ครุ-ลหุ-ครุครุ3 
๏ ครุครุ-ลหุ-ครุครุ4..........ลหุลหุ-ครุ4-ลหุ-ครุครุ3 
ครุครุ-ลหุ-ครุครุ3.............ลหุลหุ-ครุ-ลหุ-ครุครุ ๚

..๏ ครั้นรัตติกาลเยือน.......ศศิเคลื่อนนภาพราว
พลันให้หทัยหนาว............อุระร้าวมิเสื่อมคลาย
ครุ่นคิดคะนึงหา...............ฤ ยุพาสิกลับกลาย
เชยชิดสนิทชาย-.............นระอื่นและชื่นชม ๚ 

..๏ ครั้นแสงพระจันทร์ส่อง..สิริผ่องประภาสม
ฤๅน้องมโนรม..................ฤ สิชมเสมือนกัน
 เพรียกเพ้อละเมอถึง........และคะนึงมิเว้นวัน
ข่มใจมิใฝ่ฝัน...................รตินั้นก็ลุกลาม ๚

..๏ แผ่วผ่าวพระพายพัด...และอุธัจประชิดตาม
ครั้นจิตพินิจความ............มิสงบและบรรเทา
 เหยียบย่ำกระหน่ำจิต.......วิปริต ฤ หนอเรา
หม่นหมองมิบางเบา........ขณะเศร้าและอาลัย ๚

..๏ ยามเมื่ออดีตนั้น..........ปริพันธ์กวีให้
กล่อมเจ้าระรื่นใจ.............อภิรมย์และสมปอง
ร้อยคำประพันธ์พจน์.........นยะบทกวีผอง
เอื้อนอรรถรสพ้อง.............สรพันและเย้ายวน ๚

..๏ เชยชิดสนิทเจ้า............ผิว์กระเซ้าสิเสสรวล
ตรึงในฤทัยชวน-...............อนุจินต์ถวิลหา
ดาวเดือนสิเคลื่อนคล้อย.....ดุจลอยและร้างลา
ตราบเมื่อสุรีย์จ้า................ลลนา ฤ เช่นกัน ๚

..๏ สิ้นรักประจักษ์จิต.........บ่สนิทสนมพลัน
ลืมเลือนอดีตนั้น...............มิตระหนักและภักดี 
คืนนี้นภาพราว..................ศศิวาวสกาวศรี
แต่ข้าพเจ้ามี-...................ปริเทวนาการ ๚

 ..๏ คร่ำครวญคะนึงหา- .....วนิดาบ่เว้นวาร
เจ้าลืมเกษมศานต์............ณ อดีตกาลฤๅ ๚ะ๛