6 มีนาคม 2550 15:27 น.
อัลมิตรา
๏ กี่คืนแล้วที่เราหลงเฝ้ารอ ?
จนพาลท้อจิตหมองแอบร้องไห้
เมื่อคนรักเหินห่างมาร้างไกล
ยากทำใจยินยอมความตรอมตรม
อยากจะถาม..สัญญามีค่าใด ?
แล้วทำไมเราสะอื้นแสนขื่นขม
โอ้ความรักเจ้าเอย..เคยชื่นชม
กลับแล้งลมแตกต่างอย่างเคยเป็น
ต้องกล้ำกลืนทรมานนานเท่าไร ?
กว่าซาบซึ้งหัวใจบางใครเห็น
หากรักเราด้อยค่าคราลำเค็ญ
เราจักเร้นลี้ไกลโดยไม่คืน
ยอมรับว่าหัวใจไร้แรงรอ
เกินแข็งข้อในสาหัสสุดขัดขืน
ในเมื่อรักแพ้พ่ายคล้ายพังครืน
เราจะฝืนรอใครทำไมกัน ๚ะ๛
3 มีนาคม 2550 14:49 น.
อัลมิตรา
๏ ป่าวประกาศโปรดรู้ตูไม่บ้า
จับตูเข้าศรีธัญญาเอามาขัง
ตูไม่บ้าบอกตูบ้าเชอะ ! .. น่าชัง
ตูแค่คลั่งและบางทีมีเซื่องซึม
ข่าวของตูลือกระฉ่อนคนค่อนรู้
เห็นเห็นอยู่ตูฉลาดมาดเคร่งขรึม
ทั้งเพื่อนพ้องลูกศิษย์พาติดตรึม
หากตูทึ่มสติแตกคงแปลกเกิน
แต่แม่ตูบอกตู... บ้า ! บ้า ! บ้า !..
เมียกล่าวหาซ้ำซ้ำดุจย้ำเปิ่น
บ้าหรือเปล่าใครล่วงรู้สิ่งตูเพลิน ?
มองผิวเผินปากระบุกุข่าวคราว
หากจำแนกแตกต่างตัวอย่างบ้า
หลายร้อยพันเกินกว่าจะสืบสาว
บ้าทั้งเมืองเฟื่องกันสนั่นกราว
เห็นติดตามอ่านข่าวเรื่องราวตู ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
1042
