..๏ หว่างเวิ้งฟ้า

อัลมิตรา

...ท่ามกลางห้วงช่วงว่างหว่างเวิ้งฟ้า... 
...ยังแต่งแต้มด้วยจันทราอันพริ้มพราย... 
...ช่างพิลาศดาษดื่นดาวพราวหลากหลาย... 
...ครั้นตราบคืนกลายจึ่งคลายงาม... 



...บ้างที่มียังร้างลี้ลงจากสรวง... 
...บ้างบางดาวดวงร่วงเกินหักห้าม... 
...หากยังสำแดงแสงแห่งรุ่งพุ่งวาววาม... 
...เยี่ยงทักทายทาบทามถามไถ่กัน... 



...ดารดาษดาวพราวพุ่งมุ่งสวยแสง... 
...ใช่ล้าแรงเสมือนกล้าแกร่งแข่งขัน... 
...พวยพุ่งรุ่งเรืองเฟื่องฟ้าโสภาพรรณ... 
...ล้ำแสงวิลาวัลย์สุขสันต์เปรมปรีดิ์...



...พลิ้วผกผันพลิกแพลงแปลงรูปร่าง... 
...ให้แจ่มกระจ่างสว่างชัดแจ่มรัศมี... 
...แล้วร่อนเริงร่าจรัสจ้าในทุกคราราตรี... 
...ตราบเมื่อรุ่งระวีแทนทีจึ่งร้างลา...



...ทิ้งห้วงคำนึงที่ยังซาบซึ้งตราตรึงในจิต... 
...หลงซึ่งความวิจิตรทั้งติดสิเนหา... 
...แม้นมิอาจฝันใฝ่ในเดือนดาวพราวนภา... 
...หากยังคงความปรารถนาเพื่อทัศนาการ... 



...เวิ้งว้างฝั่งฟ้า ณ ห้วงมหรรณพ...
...ยังอาจประสบพบสุรีย์ที่ฉายฉาน... 
...ทดแทนดื่นดาราจันทรารัศมีมาน... 
...ตราบเมื่ออวสานฟ้าดินจึ่งสิ้นไป...



...งามยิ่งนักแจ้งประจักษ์ตระหนักจริงแท้... 
...แม้นอาจผันแปรสภาวะการณ์อันเคยฝันใฝ่... 
...ฤๅอาจไม่เป็นเช่นใฝ่ปองของนรชนคนใด... 
...นี่หรือมิใช่...ที่ยังหลงใหลให้เฝ้าคำนึง... 



...ครั้นราตรียังจักมีรัศมีเฉิดฉันท์...
...พร่างดาวพราวจันทร์ที่ฉันคิดถึง...
...คราวรุ่งทิวายังจรัสจ้าให้ตราตรึง...
...มีสุรีย์ที่รุ่งเรืองหนึ่ง...ซึ่งงดงามยิ่งแล...