18 กรกฎาคม 2548 08:35 น.
อัลมิตรา
..๏ มูลเหตุโศกโชคชะตาที่ถาโถม
เพี้ยงพายุรุกโรมบุกโหมใส่
เราอาภัพเหลือเกินจะเกริ่นใด
ดุจเรือใบลอยคว้างกลางทะเล
มรสุมรุมซ้ำกระหน่ำซัด
ครั้นคลื่นอัดกระแทกลำทำเรือเห
เหมือนชีพเราโดนกระทำย่ำจนเซ
ก็ทั้งเพเพียงตรองยิ่งหมองใจ
ด้วยมิอาจล่องลำข้ามเกาะแก่ง
ปราศเรี่ยวแรงบังคับขับแก้ไข
เรือลำน้อยพลิกคว่ำ ณ ทันใด
ฝันของเราสูญไปในบัดดล
"ศรัทธา"แม้นเปรียบไว้เรือใบน้อย
หางเสือคอยกำกับยามสับสน
เอาความรัก,ความหวังสั่งใจตน
เหมือนมีมนต์ไล่ทุกข์ที่รุกทรวง
หากแต่เราสุดระทมขื่นขมนัก
เมื่อความรักติดหล่มปมใหญ่หลวง
เรื่องรันทดสลดใจใดทั้งปวง
เกิดจากบ่วงทุกข์สาหัสเพราะ"..ศรัทธา.." ๚ะ๛
15 กรกฎาคม 2548 11:39 น.
อัลมิตรา
..๏ ฤๅตัวเรายากไร้ในคุณค่า
ใครจะมาผูกมิตรสนิทสนม
อ้างว้างกลางทุกข์โศกโลกโสมม
ซ่อนความตรมตรอมใจไว้ผู้เดียว
ก็แค่ฅนไขว่คว้าคอยล่าฝัน
ที่ด้นดั้นเคว้งคว้างอย่างโดดเดี่ยว
ฝันของเราจะมีใครสนใจเชียว
ยากหาใครแลเหลียวนอนเดียวดาย
นับวันแรงบันดาลใจได้ถดถอย
รักที่เฝ้ารอคอยด้อยความหมาย
มีชีวิตอยู่ลำพังซังกะตาย
คงซากกายแต่ไร้จิตผิดแผกฅน
มากจริงหนอทุกข์ผจญโศกล้นหลาม
พบแต่ความคับแค้นแสนสับสน
หนึ่งหัวใจแหลกยับเพราะอับจน
เป็นแค่ฅนไม่สำคัญ อั ล มิ ต ร า ๚ะ๛
13 กรกฎาคม 2548 15:25 น.
อัลมิตรา
..๏ ส่ ง ส า ย ต า สื่ อ นั ย ห วั ง ใ ห้ รู้
ฝื น ยิ้ ม สู้ ทั้ ง ที่ ฉั น ก็ ห วั่ น ไ ห ว
ป า ก ที่ ยิ้ ม คื อ แ ย้ ม แ ก ม เ ล ศ นั ย
ร อ ร ส จู บ ลู บ ไ ล้ ใ จ สั่ น รั ว
สบสายตาพาให้ใจระทึก
ความรู้สึกหวิวหวั่นซ่านไปทั่ว
โอบกายเธอเข้าติดประชิดตัว
อย่าหวาดกลัวมัวเขินสะเทิ้นอาย
ในอ้อมกอดกลับรู้สึกนึกประหม่า
มิค่อยกล้าเพราะกลัวตัวเสียหาย
จำใจเบี่ยงจากวงแขนแสนเสียดาย
เพียงซุกกายซาบซึ้งหนึ่งนาที
ขอเธออย่าขวยเขินทำเมินเฉย
ด้วยหวังเชยจนตายมิหน่ายหนี
จะไม่ให้มัวหมองต้องราคี
อ้อมอกนี้รอแต่เธอเสมอมา
อยากฝากคำหนึ่งไว้ให้ระลึก
เราต่างซ่อนความรู้สึกปรารถนา
แม้นเธอมอบจุมพิตอัลมิตรา
เสน่หาจักตรึงจิตนิจนิรันดร์
จะสวมกอดแนบกายมอบไออุ่น
หวานละมุนในอ้อมแขนแสนสุขสันต์
แล้วประทับรอยจูบไว้ให้แก่กัน
ร้อยสัมพันธ์ด้วยหัวใจอย่าได้เลือน ๚ะ๛
12 กรกฎาคม 2548 14:56 น.
อัลมิตรา
จะมีไหม วันนั้น ..วันที่เราหวังกันไว้
ฤๅจะไม่มีวันนั้น..ซึ่งเป็นวันของเรา
สิ่งที่เรารอคอย
ฤๅไกลเกินกว่า คำว่า..เป็นไปได้
ฉันถาม ..
..บอกฉันที
ฉันควรทำเช่นไร
บอกฉันที
ฉันควรลบความฝันนั้นไหม
บอกฉันที
ฉันยังจะสามารถทำอะไรได้บ้าง เพื่อเรา..
เธอตอบ ..
..ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่า
ความเชื่อมั่น และศรัทธาต่อกัน
อย่าอาลัย กับสิ่งที่ผ่านมา
อย่าสิ้นหวัง กับสิ่งที่รอคอย
คนดีของผม .. อย่าร้องไห้
คนดีของผม .. อย่าทุกข์ใจ
คนดีของผม .. เรายังคงเป็นเราเสมอมั่น..
อีกหนที่ฉันถาม ..
.. กับสิ่งที่เรียกว่าเพ้อฝัน
และความเป็นจริงที่เผชิญ
เหตุใดจึงเป็นฉัน
เหตุใดจึงเป็นเธอ
และเหตุใด ไยต้องเป็นเรา ..
เธอปลอบ ..
.. อย่าถามถึงสาเหตุ เพราะยากที่จะตอบ
และอย่าถามว่า อนาคตเราจะเป็นเช่นไร
รู้แต่เพียงว่า วันนี้ เราสุข ก็พอ
คนดีของผม .. เมื่อวานเป็นอย่างไร
คนดีของผม .. วันนี้ก็จะเป็นเช่นนั้น
คนดีของผม .. ไม่ว่าจะอีกกี่นาน
แม้..ไม่มีคำสัญญาจากผม
แต่ขอให้รู้ไว้ว่า .. รักเราจะเป็นนิรันดร์
ผมติดปีกความฝันให้หัวใจคุณ
ได้โบยบิน ออกจากรงทอง
สลัดสิ้นพันธนาการ ..
สักวัน .. ฉันจะบิน
ปีกความฝันที่คุณติดให้
จะพาให้ฉันโบยบินไปหาความฝันนั้น ..
11 กรกฎาคม 2548 11:01 น.
อัลมิตรา
หลายคน หวังว่าฉันจะเป็นอย่างนั้น
หลายคน พยายามบังคับฉันให้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด
แต่
จะมีสักกี่คน
ที่อยากให้ฉัน เป็นตัวของฉันเอง
ให้ฉันมีชีวิต ตามที่ฉันอยากจะเป็น
ปลดพันธะและให้อิสระต่อฉัน
ยอมรับในการตัดสินใจของฉัน
ได้โปรดเถอะ ..
อย่าหน่วงเหนี่ยว ฉันไว้อีกเลย
อย่ากักขัง และล่ามฉันไว้กับพันธนาการ
อย่าบังคับกะเกณฑ์ ให้ฉันเดินตามอย่างไม่เต็มใจ
เพราะว่า ..
ฝืน ได้สักกี่วัน
รั้ง ได้สักกี่หน
อดทน ได้สักกี่ครา
ฉันอยากทิ้งคำถามนี้ไว้ เผื่อบางคนจะได้คิด
ได้โปรดเถอะ ..
ฉันอยากเป็นเจ้าของหัวใจของฉัน
ฉันขอเลือกทางเดินเอง
ฉันพร้อม ..ไม่ว่ามันจะทุกข์หรือสุข
ฉันยินดียอมรับสิ่งที่จะเป็นไป
รอ ..
ใครสักคน
ที่จะมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของฉัน
รอ ..
ผู้ที่ให้โอกาส
ต่อลมหายใจที่สิ้นหวัง
รอ ..
แม้ว่า จะยังคงต้องรอ ... ต่อไป
รอ ..
คงรอ และรอ ... เรื่อยไป
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1422
