22 ธันวาคม 2548 12:43 น.
อัลมิตรา
..๏ เขียนถึงเธอ..ผู้หลงใหลในอักษร
ยอมเป็นทาสของกลอนนอนเพ้อฝัน
เขียนถึงเขา..ผู้ปราดเปรื่องเรื่องรำพัน
ช่างเสกสรรคำทะลวงทุกห้วงใจ
เขียนถึงเธอ..ผู้หงอยเหงาจิตเศร้าหม่น
ทุกข์เพราะกลอักษรมาย้อนใส่
เขียนถึงเขา..ผู้เก่งกาจมาดเหนือใคร
ทำเอาคนคลั่งไคล้ได้ทั้งเมือง
เขียนถึงเธอ..หากรักภักดีเขา
อย่าโง่เง่าวางใจในทุกเรื่อง
เขียนถึงเขา..บางเรื่องราวดูเปล่าเปลือง
วางปมเขื่องมิระวังอาจพลั้งตน
เขียนถึงเธอ..ที่เราเล่าทุกสิ่ง
คือความจริงจากใจใช่หว่านผล
เขียนถึงเขา..หยุดกระจายขยายกล
อย่าเสกมนตร์เพื่อทำลายบางใครเลย ๚ะ๛
20 ธันวาคม 2548 07:47 น.
อัลมิตรา
..๏ มีชีวิตน่าอนาถเพราะขาดคู่
แสนหดหู่เสียจริงโดนทิ้งขว้าง
รักของเราอับจนไร้หนทาง
สุดเคว้งคว้างสับสนเดินคนเดียว
ด้วยไม่เคยโศกศัลย์อย่างวันนี้
เพราะมากมีคนเอาใจไม่โดดเดี่ยว
ฤๅเรานั้นเลือกมากเลือกยากเชียว
จึงไม่เหลือเศษเสี้ยวคนเหลียวแล
หน้าหนาวนี้หนุ่มสาวเคลียเคล้าอ้อน
หนุนแขนนอนอุ่นไอได้เผื่อแผ่
ต่างกับเราจ่มเศร้าเหงาดวงแด
หนาวแทบแย่ไร้คู่อยู่เดียวดาย
แม้นผ่านหนาวกี่ครั้งทุกข์ยังหนัก
เพราะขาดรักกูลเกื้อเจือหนาวหาย
ต้องกล้ำกลืนลำพังซังกะตาย
ทุรนทุรายโอ้อนาถขาดคู่เคียง ๚ะ๛
19 ธันวาคม 2548 00:04 น.
อัลมิตรา
..๏ พัสดุรับไว้ในเดือนก่อน
จากคนที่อาทรตอนหน้าหนาว
คืนนี้จันทร์แจ่มฟ้าดารดาษดาว
ฉันสุขราวเขาเคียงเยี่ยงวันวาน
..หนาวแล้วหนอเนื้อเย็นพี่เป็นห่วง..
..ลมเหมันต์หนักหน่วงเกรงล่วงผลาญ..
..ฝากเสื้อหนาวให้มิ่งมิตรสนิทมาน..
..รักประสานความอบอุ่นกอดคุ้นเคย..
..เสื้อหนาวและหัวใจมอบให้น้อง..
..เพราะหมายปองคนดีอกพี่เผย..
..ด้วยความรักที่มากเกินปากเปรย..
..คราวเอื้อนเอ่ยจึงลำบากกระดากใจ..
..ยามหนาวจงสวมเสื้อเพื่อคลายหนาว..
..จะอุ่นราวพี่พลอดกกกอดใกล้..
..เสื้อหนาวแทนตัวตนของคนไกล..
..คือรักและห่วงใยมอบให้กัน..
ค่ำคืนนี้ไม่หนาวสักเท่าไหร่
เพราะรักเขาสถิตในหัวใจฉัน
เสื้อหนาวสื่อความหมายคล้ายผูกพัน
กี่เหมันต์หนาวแค่ไหนก็ไม่กลัว๚ะ๛
16 ธันวาคม 2548 12:10 น.
อัลมิตรา
..๏ มีคำถามว่าเราเหงาบ้างไหม
ยามที่ขาดสักใครให้ห่วงหา
ขอตอบว่าเหงาบ้างในบางครา
ความเหว่ว้าล้อมรุมเกาะกุมใจ
คราวเพื่อนฝูงมากมายมากรายล้อม
ภาพเราย่อมดูสนุกสุขสดใส
แต่ทั้งหมดทั้งปวงลวงตาไป
มิเหลือใครซาบซึ้งแม้หนึ่งคน
จึงอยากอยู่อย่างเดิมมิเสริมแต่ง
ใครแอบแฝงหลอกใครไม่อยากสน
โลกของเน็ตซับซ้อนซ่อนเหลี่ยมกล
"..หลากผู้คนจึงมากความ.."นิยามมี
จากคำถามว่าเราเหงาไหมหนอ
สุขเพียงพอตอบไปจากใจนี่
หนึ่งเพื่อนนั้นอาจน้อยด้อยเต็มที
เรายินดีกว่าหมื่นผลคนจิตพาล ๚ะ๛
15 ธันวาคม 2548 16:37 น.
อัลมิตรา
..๏ ขอถอยห่างออกไปไกลสุดกู่
ไม่อยากรู้เลศนัยเล่ห์ใครเขา
ความรักที่สับสนบนรูปเงา
ป่วยการเศร้ากับเน็ตเข็ดเสียจริง
ขออยู่อย่างลำพังอย่างวันก่อน
ใครเดือดร้อนอย่างไรไม่สุงสิง
ใครจะเกลียดชังใครไม่ท้วงติง
ปิดเครื่องก็ลบทิ้งทุกสิ่งลวง
หนึ่งคำรักยามชื่นเขายื่นให้
บอกว่าจากหัวใจใคร่แหนหวง
และหลากคำเขาย่ำจนช้ำทรวง
ขอปล่อยล่วงลับไปไม่ทรงจำ
ยังเหมือนเดิมอย่างเก่าเราคนนี้
ถึงมากมีคนเกลียดเหยียดหยามย่ำ
เรื่องตัดพ้อใดใดคงไม่กระทำ
เสียเวลาพูดพร่ำเพื่อย้ำใด ๚ะ๛