9 กันยายน 2547 08:02 น.
อัลมิตรา
..๏ เห็นแสงแรงเงา......ขีดร่างสร้างเค้า............บอกเล่ากล่าวความ
เล่นแสงแปลงสี...........ควรที่ตรองตาม............สวยสดงดงาม
เมื่อยามยลชม
พู่กันมั่นหมาย............สีหลากมากหลาย...........ลักษณ์ลายเหมาะสม
บ่งเน้นเส้นชัด............คราวทัศนาชม.................ควรที่อภิรมย์
ชื่นชมสมใจ
ล้ำจินตนาการ..............เขียนป่าหิมพานต์............แสนสราญหฤทัย
มวลนางกินรี................ดรุณีไฉไล.........................เริงรำคล่ำไป
เขียนได้ดั่งจริง
แมกไม้ไพรวัลย์............รูปร่างต่างกัน..................สัตว์พลันพักพิง
กระเวนไพรไก่ป่า.........สกุณาแอบอิง..................เก้งกวางค่างลิง
พึ่งพิงเพลิดเพลิน ฯ
..๏ เห็นสระอโนดาต.....มากมวลปทุมชาติ.........ล้ำพิลาสเหลือเกิน
มัศยาแหวกว่าย.............หลากหลายนับประเมิน...งามล้ำจำเริญ
ควรเมิล*เพลินมอง
มากมวลมาลา................ผุดผ่องต้องตา..................ควรค่าครอบครอง
เผลอใจใคร่เด็ด.............ดอกเผล็ด*ชวนมอง........งามเฟื่องเรืองรอง
ไตร่ตรองตรึงตรา
อีกนางอัปสร..................อ้อนแอ้นอรชร..................ออดอ้อนเทวา
กระเซ้าเย้าแหย่..............เหลือบแลสบตา................มากมีสิเนหา
ต้องตาตรึงใจ
จิตรกรรมงามนัก...........คราเห็นเช่นประจักษ์.........เอกลักษณ์ของไทย
เส้นคมสมค่า.................ควรน่าพิศมัย......................เลิศล้ำงามพิไล
สุขใจเหลือเกิน ๚ะ๛
8 กันยายน 2547 15:01 น.
อัลมิตรา
..๏ อลังการผ่านฟ้า.................อโย- ธยาเฮย
เรืองรุจน์สุดภิญโญ..................โอ่อ้าง
ดุจพิษณุเทพเดโช...................นิรมิตร
ปราสาทราชฐานค้าง-..............โศลกหล้าเหลื่อมสวรรค์ ฯ
..๏ เศวตรฉัตรชั้น...................เฉิดเฉลิม
เฉกฉัพพรรณพราวเติม.............เดื่องด้าว
ยังเกียรติเกริกไกรเสริม.............ยศยิ่ง
ประดุจมัฆวานท้าว...................เทพไท้มไหศวรรย์ ฯ
..๏ จากอิฐนิดก้อนเนื่อง..........นับคณา
ปูนโบกทาบปิดทา...................แต่งแต้ม
จำหลักเจิดเพริศตา...................วิจิตร
เวียงวัดทัศน์สง่าแฉล้ม..............เฉกชั้นดาวดึงส์ ฯ
..๏ ทวยราษฏร์ปราศทุกข์ร้าว....นอนขม
สรรค์สุขเกษมภิรมย์..................ทั่วหล้า
ประกอบกิจการสม....................สำเร็จ
ใครใคร่ขายใดค้า.....................เกลื่อนร้านชานเรือน ฯ
..๏ สำเนียงเสียงหยอกเย้า........บรรลือ ขจรแฮ
โขนขับประโคมฮือ...................ห่อนร้าง
จอแจขวักไขว่ถือ.......................แขนเกี่ยว เมียงนา
สมโภชโรจน์อาจอ้าง.................ไป่ร้างกรุงศรี ฯ
..๏ สองมือถือธูปตั้ง..................เทียนถวาย
ผ่องผุดโกมุทผาย.....................จรดคิ้ว
หมายองค์พุทธพรรณราย.........งามยิ่ง
กำจัดนิวรณ์กริ้ว.......................เกลือกกลั้วอวิชชา ฯ
..๏ หากกาลผันผ่านพ้น..........นักษัตร
เมืองมิ่งกลับวิบัติ.......................คลาดคว้าง
ไตรลักษณ์ประจักษ์ชัด.............เฉกเช่น ธรรมเฮย
หาอยู่ดูสมอ้าง..........................เกลือกกลั้วมัวดิน ฯ
..๏ ยังเพลินเดินรอบรั้ว............เวียงวัง
หากจิตพิศดารยัง.....................ดั่งแกล้ง
โหยหาอดีตหลัง.......................กาลเก่า
อยุธยาพาแจ้ง...........................จิตรรู้ปริศนา- ธรรมเฮย ฯ
..๏ ยืนยงฤๅมอดม้วย...............ดุจกัน
สรรพสิ่งอาจพลิกผัน.................แผกดิ้น
คือธรรมแห่งสามัญ-..................ญลักษณ์
กำหนดปรากฏสิ้น.....................สืบได้นัยความ ฯ
..๏ ตาม...เมืองอันเฟื่องฟ้า.......อดีตกาล
รอย...ภาพจินตนาการ.............จิตยั้ง
ครู...เผยเอ่ยวิจารณ์.................ขอนบ- นอบนา
โคลง...คร่ำครวญอีกครั้ง...........ดั่งเอื้อนเยือนเมือง- เก่าเอย ๚ะ๛
7 กันยายน 2547 00:10 น.
อัลมิตรา
..๏ จินตนาการเถิดว่าเวลานี้
จักไม่มีสรวงสวรรค์ตระการไหน
มันง่ายนักหากเธอมิเผลอใจ
ครั้นจิตใฝ่ฟันฝ่าพยายาม
จินตนาการเถิดว่าเวลานี้
จักไม่มีขุมนรกให้อกหวาม
อีกที่สุดโลกหล้าคราตรองตาม
คงได้ความหากชำเลืองเบื้องล่างเรา
เพราะเบื้องบนตนหรือคือฟ้ากว้าง
แจ่มกระจ่างสดใสคลายอับเฉา
จินตนาการเถิดว่าประชาเรา-
ปราศโศกเศร้ายังยืนหยัดในปัจจุบัน
จินตนาการเถิดว่าอาณาจักร
จักตระหนักว่าประเทศไร้เขตกั้น
มิยากนักหากเราเข้าใจกัน
แล้วมุ่งมั่นฟันฝ่ามาร่วมทาง
ไม่มีเหตุเลศนัยใช้เข่นฆ่า
ปราศบีฑาผู้ใดใครขัดขวาง
ปราศคนเจ็บล้มตายไร้ครวญคราง
ไร้แนวทางลัทธิมิแบ่งใคร
ความแต่งต่างทางศาสน์มิอาจกั้น
อยู่ร่วมกันอย่างสันติต่างมีให้
จินตนาการเถิดว่าถ้าร่วมใจ
ทุกคนไซร้มีชีวิตจิตเสรี
จินตนาการเถิดว่าประชาชาติ
ล้วนมุ่งมาตรความสุขในทุกที่
ดำรงชีพแนวทางอย่างเสรี
แต่อาจมีผู้เห็นฉันเพ้อฝันไป
เธออาจคิดว่าฉันนั้นพร่ำเพ้อ
แต่หากเธอไตร่ตรองมองเงื่อนไข
มีเพียงฉันผู้หนึ่งซึ่งมั่นใจ
ฤๅมีใครยังหวังอย่างเดียวกัน
ยังปรารถนาว่าเธอจักร่วมด้วย
ต่างมุ่งช่วยก่อร่างสร้างความฝัน
ให้ปรากฏแจ้งจิตสัมฤทธิ์พลัน
แล้วโลกนั้นจะหลอมเป็นเช่นหนึ่งเดียว
จินตนาการเถิดหนาถ้าอำนาจ
สิทธิ์ผูกขาดต้องแตกแหลกเป็นเสี้ยว
ปราศผู้ชอบครอบครองปองผู้เดียว
เธอคงเหลียวเฉลียวจิตคิดแปลกใจ
เพราะหากเธอทำไปได้เช่นนั้น
ผู้โลภโมโทสันอันมักใหญ่
ผู้หิวโหยโรยแรงแห่งหนใด
จักหมดไปจากโลกคลายโศกตรม
ความถือพี่มีน้องต้องบังเกิด
สิ่งประเสริฐสรรสร้างอย่างเหมาะสม
จินตนาการเถิดหนาพารื่นรมย์
ความชื่นชมแบ่งปันพลันเกิดมี
คนทั้งมวลล้วนชอบมอบความรัก
ต่างร่วมภักดิ์สงบสุขทุกถิ่นที่
มีเมตตากรุณาเอื้ออารี
โลกเรานี้จักงดงามล้ำพิไล
( สร้อย ) เธออาจคิดว่าฉันนั้นพร่ำเพ้อ
แต่หากเธอไตร่ตรองมองเงื่อนไข
มีเพียงฉันผู้หนึ่งซึ่งมั่นใจ
ฤๅมีใครยังหวังอย่างเดียวกัน
ยังปรารถนาว่าเธอจักร่วมด้วย
ต่างมุ่งช่วยก่อร่างสร้างความฝัน
ให้ปรากฏแจ้งจิตสัมฤทธิ์พลัน
แล้วโลกนั้นจะหลอมเป็นเช่นหนึ่งเดียว ๚ะ๛
6 กันยายน 2547 16:34 น.
อัลมิตรา
..๏ เหมือนนั่งเฉยแต่ยากเฉยเพราะเคยเขียน
เหมือนจิตเพี้ยนแต่แนบเนียนคนเพียรถาม
เหมือนมิสื่อแต่ลิขิตคนติดตาม
เหมือนสุดห่ามแต่หักห้ามยามหยามหยัน
เหมือนจะเบื่อแต่เชื่อไหมไม่เบื่อหรอก
เหมือนจนตรอกแต่เชื่อไหมไม่เคยหวั่น
เหมือนจะเศร้าแต่เชื่อไหมใจยิ้มพลัน
เหมือนจะรั้นแต่เชื่อไหมใจนอบน้อม
เหมือนมีสุขแต่หลากทุกข์มารุกติด
เหมือนมากมิตรแต่เดียวดายไร้ใครกล่อม
เหมือนร่ำรวยแต่ยากไร้หมายอดออม
เหมือนพรั่งพร้อมแต่จนเกินเขาเมินตน
เหมือนจะเป็นแต่มิเป็นเช่นเคยหวัง
เหมือนจะดีแต่ยากดังดั่งกาลหน
เหมือนจะก้าวแต่ยากก้าวร้าวกมล
เหมือนจะทนแต่สุดทนเพราะจนใจ๚ะ๛
4 กันยายน 2547 23:16 น.
อัลมิตรา
..๏ ภาพความหลังเธอชวนให้หวนคิด
จนปวดจิตเจ็บเกินกว่าเพลินฝัน
เรื่องรักเก่าเศร้านักหนักอนันต์
อย่ารำพันเพื่อเสริมต่อเติมไป
ขอฉันลืมเถอะนะอย่ามาถาม
หรือวกความรักเก่ามาเล่าใหม่
เรื่องของเราจบลงจงกลบใจ
เลิกฝันใฝ่เถิดหนอพอกันที
หากเธอยังเก็บไว้ในส่วนลึก
ขอจงตรึกตรองใจให้ถ้วนถี่
รักเป็นเพียงความหลังครั้งเคยมี
ไม่ยั่งยืนอย่างที่เคยปรีดา
ที่จดจำจงลืมอย่าปลื้มอีก
หวังเราหลีกลี้เร้นการเห็นหน้า
เพื่อรอยร้าวลบสิ้นจากวิญญาณ์
ที่แล้วมาอย่าฝืนให้คืนคง ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
8289
