22 พฤษภาคม 2546 09:38 น.
อัลมิตรา
เหตุใดมีปรากฏการณ์ตระการนัก
ที่ประจักษ์แก่สายตาเราทั้งผอง
ธารหลั่งรินรุ้งกินน้ำตามทำนอง
เสียงนกร้องขับขานจำนรรจ์จา
อาทิตย์ขึ้นขอบฟ้าบูรพาทิศ
แล้วสถิตย้อนยลอีกซีกฟ้า
ดาวประดับระยิบระยับวับวาวตา
กลางนภาโคมลอยเด่นคือเพ็ญดวง
ลมระบัดพัดพริ้วลิ่วกระทบ
ก็ประสบความสดใสคล้ายแดนสรวง
สรรพสิ่งใต้หล้าว่าทั้งปวง
ดุจดั่งล่วงพฤติกรรมให้ทำไป
เฝ้าครุ่นคิดครั้งเยาว์เฝ้าแลหา
มีปุจฉาหลายหลากหากสงสัย
เที่ยวเสาะหาวิสัชนาว่าทำไม
หรือมีใครกำหนดวางกฏเกณฑ์
ไร้คำตอบที่ชอบใจนัยทุกสิ่ง
จำหยุดนิ่งในคำถามตามความเช่น
สิ่งตอบกลับรับไว้ไม่ชัดเจน
ที่ประเคนสอนให้รู้ดูชอบกล
จนกระทั่งเติบใหญ่ใจร่ำร้อง
ในความข้องอยากรับรู้ดูอีกหน
ความยิ่งใหญ่ที่ใหญ่ยิ่งอิงสกล
สืบเสาะค้นใครคือปราชญ์ศาสดา
20 พฤษภาคม 2546 15:22 น.
อัลมิตรา
๏ ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
ทางผิดมักลวงใจล่อให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
หนทางดีแม้สูงชันต้องฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง
ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร
ขออย่ายอมเหนื่อยหน่ายหรือพ่ายแพ้
ยามอ่อนแอเก็บน้ำตาอย่าให้ไหล
สู้ไปเถิดอย่าท้อสู้ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหนอย่าท้อขอให้เดิน
ชั่วชีวิตอุปสรรคฤๅสิ้นสุด
มหาสมุทรยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติ รอเวลา กล้าเผชิญ
แล้วจะเพลินหาฝันอย่างมั่นใจ
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
แม้พลาดผิดหนึ่งก้าวเพียงก้าวใหม่
อนาคตยังยาวทางก้าวไป
ความสำเร็จคือเส้นชัยคนไม่แพ้ ๚ะ๛
20 พฤษภาคม 2546 13:01 น.
อัลมิตรา
...ฉันหลับตาลงอีกครั้งหนึ่ง
...ในชายคาแห่งรัก
...บนฟูกอันอ่อนนุ่ม
...คืออ้อมตักแห่งสรวงสวรรค์
...ภายใต้ดวงดาวแจ่มจรัส
...คือประกายแห่งความหวัง
...ท่ามกลางแสงนวลจันทร์
...คือดวงหน้าแห่งการปลอบใจ
...ยามท้อแท้
...นี่คือดินแดนแสนไกล
...แต่อยู่ในชายคาแห่งฝัน
...เป็นเพียงฝันเท่านั้น
...เธอเข้าใจไหม ?
...ความฝันซึ่งจับต้องได้
...ในความเหนือจริง
...เธอปรารถนาไหม ?
...ที่จะเดินทางไปสู่อาณาจักรไกลโพ้น
...เพื่อการหนุนนอน
...ในอ้อมตักแห่งสรวงสวรรค์
...ภายใต้ดวงจันทร์อันอ่อนโยน
...และดวงดาวเปล่งประกาย
...หากปรารถนา..
...หลับตาลงเถิด
...ในชายคาแห่งรัก
******************
20 พฤษภาคม 2546 12:50 น.
อัลมิตรา
ความรักเป็นจริง ที่เป็นจริงคือความรัก
ความรักคือการรู้สึก รู้สึกซึ่งความรัก
ความรักคือการต้องการ...ให้ถูกรัก
ความรักคือสัมผัส สัมผัสคือความรัก
ความรักคือการบรรลุ บรรลุถึงความรัก
ความรักคือการเรียกร้อง...ให้ถูกรัก
ความรักคือเธอ เธอและฉัน
ความรักคือการรับรู้ ว่าเราสามารถเป็นไป
ความรักคือการดำรงอยู่ อยู่กับความรัก
ความรักคือการปรารถนา...ให้ถูกรัก
18 พฤษภาคม 2546 11:58 น.
อัลมิตรา
...ในท้องทะลอันไร้ขอบเขต
...ข้าน้อยล่องเรือมาโดยเดียวดาย
...ท่ามกลางคลื่นลมเปลี่ยนผัน
...เรือมักจะถูกซัดพาให้ไกลเส้นทางเสมอ
...หลายครั้งคลื่นลมกระหน่ำ
...นาวาบอบบางเกือบจะคว่ำลง
...กลางคลื่นลมเลวร้าย
...ท่ามกลางความปั่นป่วนของท้องน้ำ
...ข้าน้อยวิดน้ำออกจากเรือ
...และประคองหางเสือเอาไว้
...พระองค์ทรงเห็นแล้วใช่ไหม ?
...เรือน้อยลำนี้เดินทางมาอย่างทุลักทุเลเพียงใด
...ยามดึกในท้องน้ำเงียบสงัด
...ข้าน้อยตะโกนกู่
...หาเพื่อนสักคนหนึ่ง
...เพื่อจะได้ช่วยวิดน้ำยามคลื่นลมแรง
...ช่วยคัดหัวเรือมิให้เขว
...ช่วยเตือนยามเผลอง่วง
...ให้ความอบอุ่นแก่กันเมื่อยามเหน็บหนาว
...ประคับประคองเรือของเราไปสู่ฟากฝั่งของพระองค์
...นานเหลือเกินแล้ว
...เสียงเรียกของข้าน้อยเงียบหายไปในท้องน้ำกว้างไกล
...พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งเป็นคู่ๆ
...และประทานฮาวามาเป็นเพื่อนอาดัม
...แต่เพื่อนสนิทซึ่งเป็นเหมือนซี่โครงข้างซ้ายของข้าน้อย
...ซุกซ่อนอยู่แห่งไหน..
...พระองค์ขอได้โปรดเถิด
...อย่าปล่อยให้เรือน้อยอันบอบบาง
...ฝ่ามรสุมไปโดยเดียวดายอีกเลย ... อามีน
หน้าส่วนตัว
1082
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
