13 มีนาคม 2546 22:38 น.

เสน่ห์นาง

อัลมิตรา

ซาบเสียงเพลงบรรเลงแว่วแผ่วหวามหวาน
นกกาไก่บินรับขานชานบ้านไหว
พี่ออกแขกแลกต้นกล้าท้าลมไกว
แม่นวลใยปรุงมื้อใหญ่ให้พี่ชม

ฝีมือแม่ใครแน่ท้าท่าจะม้วย
บ่ายซ้อมมวยช่วยงานวัดจัดสวยสม
คืนวันเก่านึกเศร้าใจยิ่งกลัดตรม
ลิ้นพาลขมดมอาหารนานผอมโซ

คิดถึงรสอาหารในงานวัด
แม่วางจัดจานสวยข้างถ้วยโถ
ตั้งสำรับเรียงไว้ใต้ต้นโพธิ์
เหล้าสาโทก็จัดวางข้างขี้เมา

กลิ่นข้าวหอมยวนจริงยิ่งหอมหวน
คิดถึงนวลน้องนุชสุดอับเฉา
คิดถึงเสน่ห์ปลายจวักยอดรักเรา
ทุกค่ำเช้าเคยพร่ำพรอดกอดอนงค์

858

love

comment

13 มีนาคม 2546 22:23 น.

@..งานวัด

อัลมิตรา

ดูยี่เกเขาเล่นเหมือนเช่นน้อง
นั่งเหม่อมองดูไปใจเริ่มท้อ
ก็นางเอกเขามีที่คู้คลอ
ตัวเราหนออยู่เดียวช่างเปลี่ยวใจ

ลุกจากโรงยี่เกเร่ดูหนัง
หลบไปนั่งหมองหม่นเกินทนไหว
นางเอกสวยด้วยพระเอกหล่อเกินใคร
ตัวเราไซร้แค่พระรองมิมองเลย

จะงานวัดงานใหนไม่ไปแล้ว
โธ่ .!.เดินแกร่วแล้วเศร้าโอ้เราเอ๋ย
มาคนเดียวกลับคนเดียวอีกตามเคย
ไม่มีเลยเหมือนเขาอื่นชื่นคู่กัน

2897

love

comment

13 มีนาคม 2546 13:55 น.

อำลาอาลัย..แด่พี่ที่รัก

อัลมิตรา

แด่พี่ที่รัก

รู้ว่าใจต้องไหวหวั่นในวันหนึ่ง
ครั้นพอถึงวันเวลาอุราเอ๋ย
หยดน้ำตามาทำไมหนอไม่เคย
ช่างยากเงยหน้ามองครรลองลา

จำพราก...
เพียงสองคำลำบากเกินปากว่า
อบอุ่นความรักกาลเวลา
เจ้าเอาไปจากข้าในทุกคำ

พี่ที่รัก...
เศร้านักฝากใจในคืนค่ำ
โบยบินไปสู่ความทรงจำ
ฝนพร่ำพรายพร่าน้ำตานอง

จากกันวันนี้มีคุณค่า
ฝากหัวใจปรารถนาแห่งเราผอง
ไม่รู้ลืมต่อกันมั่นประคอง
บันทึกใจเราสองตรองมิเลือน

1200

love

comment

12 มีนาคม 2546 16:28 น.

@..เพลงรัก

อัลมิตรา

บทเพลงรักแผ่วหวานกังวานแว่ว
บังเกิดแล้วบางเบาดุจเงาฝัน
ทุกสิ่งสรรพสวยสดพจน์พระจันทร์
ผ่านคืนวันเมื่อไรไม่รู้เลย

ที่เฝ้ารอคอยหามานานนัก
ครั้นประจักษ์ใจหวามความจึงเผย
ช่างประหลาดนักไยหัวใจเอย
ไม่เหมือนเคยอย่างฝันน่าขันจริง

ที่เคยหนาวร้าวหทัยในวันก่อน
มาถึงตอนนี้ได้ผ่าวไฟผิง
เพลิงสรรพางค์ข้างกายแนบไหล่พิง
เห็นโลกนิ่งสายหมอกดอกไม้บาน

ช่างชุ่มฉ่ำน้ำใจที่ไหลหยาด
มนต์ประหลาดบรรเลงบทเพลงขาน
ในคำร้องรักใสใจสราญ
หวานแสนหวานจับในใจคำนึง/.

1381

love

comment

10 มีนาคม 2546 23:19 น.

.....บ้านป่าริมธาร.....

อัลมิตรา

 
.....ณ บ้านป่าริมธาร เมืองกาญจน์นี้ 
เคยเป็นที่พักผ่อนแต่ก่อนเก่า 
เคยชี้ชวนชมเล่นใต้ร่มเงา 
เก็บดอกปีปเสียบเอาไว้ให้กัน 

.....เคยยินเสียงธารไหลใกล้ใกล้บ้าน 
สนุกสนานเคียงข้างทางน้ำนั่น 
วิหคไพรร่อนถลาฝ่าไพรวัลย์ 
ส่งเสียงร้องรับกันอยู่ทั่วไป 

.....สายลมพัดกิ่งไผ่ใบร่วงหล่น 
ใจของคนพร่ำเพ้อละเมอไหว 
เพียงชั่วยามลุ่มหลงกับพงไพร 
ถึงเวลาจากไปให้คร่ำครวญ 

.....อีกเมื่อไหร่จะได้กลับไปหา 
ณ บ้านป่าริมธาร คอยวันหวล 
คิดถึงความครั้งเก่าคอยเย้ายวน 
ใจคร่ำครวญเรียกหาบ้านป่าไพร

1214

love

comment