7 กุมภาพันธ์ 2546 09:52 น.

โอ๋... นวลนะ อย่าเจ็บนัก

อัลมิตรา

   
ร่ายกลอนกล่อมถนอมเจ้าคราวเจ็บแปลบ
อันแผลแสบปวดกายหมายต้องน้อง 
ให้หายเถิดเฉิดโฉมภิรมย์ปอง
ปราศหม่นหมองต้องใจจงหายพลัน 

อันแผลนิดคิดว่ามาทดสอบ
อย่านอนหมอบหมกช้ำระกำหวั่น 
จงเข้มแข็งแกร่งกล้าสง่าครัน
เสริมสร้างฝันมุ่งหมายคลายทุกข์ตรม 

เจ็บแผลนิดแม่มิ่งมิตรพี่คิดห่วง
ดุจดาวดวงห่วงฟ้าเวหาสม 
เปรียบจันทราแจ่มจ้านภจม
ดุจคารมที่อ้างเป็นดั่งใจ 

แล้วพลันเป่าคาถามหาระรวย
ร่ายมนต์ช่วยเจ็บหายคล้ายยาใส่
แล้ว... โอมเพี๊ยง  เสียงเป่าเข้าจับใจ
จงยิ้มใว้ด้วยกล่าวคล้ายเฝ้าเคียง ฯ 


				
6 กุมภาพันธ์ 2546 14:02 น.

@..และแล้ว น้ำตาก็หลั่งริน

อัลมิตรา


ครั้นตะวันชิงพลบหลบเหลื่อมฟ้า
พบเด็กมาสรวลสนุกสุขสดใส 
นั่งมองอย่างขังจิตคิดร่ำไร
น้ำตาไหลหลั่งชวนคิดชีวิตตน

ความมั่งมีมิอาจปรารถน์สรรพสิ่ง
เป็นสัจจ์จริงสิ่งแฝงทุกแห่งหน 
หวังเห็นเด็กเล็กน้อยคอยวิ่งซน
ต่างกล่าวกร่นหัวเราะเสนาะกังวาน  

แต่ได้กลิ่นดินชุ่มชอุ่มฝน
ยังสับสนปนเสียงเผดียงขาน 
สายฝนหลั่งดั่งใจคล้ายทรมาณ
ตกสู่ลานร่วงหล่นสุดหม่นทรวง 

น้ำตาไหลฝนหลั่งดังขันแข่ง
ตะวันแดงแกร่งกล้ามาลับล่วง 
มวลเด็กน้อยห้อยโหนปาโคลนควง-
แขนท่าท่วงแปลกใจ...ไยฉันตรม ฯ

				
5 กุมภาพันธ์ 2546 14:02 น.

@.. ดั่งเศษธุลี

อัลมิตรา

   
...หลับตาคราหนึ่งเสี้ยว..........................กาลสมัย 
ผันล่วงกาลกลายไป...............................แปลกแท้ 
ความฝันผ่านตาไกล.............................จิตอยาก-  รู้นา 
ดังเศษธุลีแล้........................................เพรียกพริ้วปลิวลม  ฯ 

...เทียบบทเพลงเก่านั้น........................เสมือนหยาด-  ธารแฮ 
ผสานสู่ทะเลหาด..................................เหือดแห้ง 
พวกเราต่างประมาท..............................ทำสาบ-  สูญนอ 
ปฏิเสธสิ่งควรแจ้ง.................................เพ่งให้คลายฉงน ฯ 

...ธุลีคละคลุ้งลิ่ว..................................ลมสนอง 
สรรพกิจจิตควรตรอง...........................ตรึกไว้ 
ปราศสิ่งยั่งยืนครอง.............................คู่โลก-  ธาตุนา 
พิภพเวหาไซร้....................................จักยั้งนิรันดร์ ฯ 

...เงินทองของเนื่องด้วย.......................ตนครอบ-  ครองนา 
เธอย่อมปรากฏกรอบ...........................หยั่งรู้ 
มวลสารสรรพสัตว์ชอบ-........................ถกลเช่น  ธุลีเฮย 
เราต่างเป็นเช่นผู้................................เปรียบเพี้ยงฝุ่นลอย  เริงลม ฯ

 				
4 กุมภาพันธ์ 2546 16:13 น.

สายใจสัมพันธ์ วันแห่งความรัก

อัลมิตรา

   
 .....สาย...เอยสายหยุดย้ำ................ความหอม
 สาย...บ่ายหมายเด็ดดอม.................กล่อมน้อง
 สาย...รักพี่จักถนอม........................แนบสนิท ใจแฮ
 สาย...สวาทพิสุทธ์รักคล้อง...............ถ่องแท้ตราตรึง ฯ
 
 .....ใจ...หนึ่งฤๅเปลี่ยวร้าง................ไกลกัน 
 ใจ....เกี่ยวหาเสี้ยวจันทร์...................ผ่านฟ้า
 ใจ...เจิดดุจคืนอัน...........................พราวพร่าง เพ็ญนอ
 ใจ...พี่ห่อนอ่อนล้า...........................สุขพ้นจำนรรจ์ ฯ
 
 .....สัม...ผัสอาจรู้ยิ่ง........................จริงใจ แม่เอย
 สัม...ปยุตดุจจันทร์ไกล....................ลิ่วฟ้า
 สัม...ปรายภพใด............................ขอเกี่ยว ดองแม่
 สัม...พัทธ์มั่นเคียงหล้า.....................มั่นฟ้าศศิธร ฯ
 
 .....พันธ์...ผูกสมรกล่อมน้อง.............ครองเคียง
 พัน...ถักคำจำเรียง..........................รจน์เย้า
 พัน...ใจแนบนุชเพียง......................สมรมิ่ง หนึ่งแม่
 พัน...หมื่นนางฤๅเร้า........................รักให้เปลี่ยนผัน ฯ
 
....มั่นรักรักนุชด้วย..........................ใจภักดิ์
เกินกว่าคำใดจัก................................กล่าวอ้าง
ใช่วันแห่งความรัก............................จึงเอ่ย รักนา
ดอกรักเบ่งบานสล้าง.........................เปี่ยมล้นทุกวัน ๚๛

				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอัลมิตรา