24 ธันวาคม 2546 22:47 น.
อัลมิตรา
มิติห้วงดวงมานแสนบรรเจิด
เป็นบ่อเกิดกลอนงามความอ่อนไหว
เรียงร้อยคำขับกล่อมย้อมจิตใจ
แสนสดใสสุขสมอารมณ์ตน
แม้นหลากหลายเรื่องราวคราวรังสรรค์
แฝงความฝันฝักใฝ่ไร้สับสน
ยังคงความรื่นรมย์สมกมล
บัลดาลดลจิตมั่นไม่หวั่นเกรง
มากมุมมองมั่นหมายไม่จมปลัก
แจ้งประจักษ์แก่จิตคิดถูกเผง
ส่งเสริมให้ร่ายเรียงดั่งเสียงเพลง
ที่บรรเลงกล่อมใจในทุกครา
กลั่นความแฝงกรองฝันอันวิจิตร
พากย์พิพิธจิตรการด้านภาษา
เก็บอารมณ์เรื่องราวคราวผ่านมา
ยังมีค่ามากครั้งยังจำเป็น
แม้นมุ่งมั่นการใดอันไร้โทษ
เป็นประโยชน์มากน้อยพลอยมองเห็น
ดั่งสายลมสายรักมักฉ่ำเย็น
ขับทุกข์เข็ญเศร้าโศกจากอกไป
คงคาดว่าคืนวันอันแปรเปลี่ยน
แม้นหมุนเวียนเหว่ว้าพาหวั่นไหว
ยังค้นหาอุดมการณ์อันวิไล
ตราบหัวใจยังรับเร่งปรับปรุง
อย่าข่มขืนวิสัยทัศน์พิลาสล้ำ
อย่าเหยียบย่ำเหยียดหยามความหมายมุ่ง
อย่าบั่นทอนบีฑาพา ลรรลุง*
อย่ากระทุ้งกระแทกจิตจนคิดคด
ขอเรียงร้อยร่ายเรียงเยี่ยงกล่อมโลก
ขอลืมโศกล้างเศร้าคราวปรากฏ
ขอสืบสานบทกวีที่งามงด
ขอละลดอัตตาอันบ้าบอ
ย้ำโคลงกานท์ฉันท์กาพย์อันจับจิต
ย้อนความคิดมุมมองตรองหัวข้อ
โยงศัพท์เสียงอักษรส่งคงเพียงพอ
ไยย่อท้อ ?ฤๅท่านนั้นวางมือ
อุดมการณ์ด้านกวีมีหลากหลาย
แม้นบรรยายคงยากหากยึดถือ
ล้วนลึกล้ำลีลาถ้าฝึกปรือ
สมควรฤๅถ้าท่านสิ้นจินตนาการ ? ๚ะ๛
20 ธันวาคม 2546 00:07 น.
อัลมิตรา
๏ ปราชญ์โบราณท่านนั้น.......พลันสอน สั่งแล
ดุจดั่งคำอวยพร.....................ก่อนให้
เขียนตามกฎเกณฑ์กลอน........โคลงเก่า
ให้เล่าเรียนเพียรไว้.................เปลี่ยนถ้อยงดงาม ตามพยางค์ ๚
๏ เขียนกลอนโคลงบ่งชี้..........ความนัย
จิตซึ่งขบคิดไป.....................แผกถ้อย
แตกต่างยิ่งหลงใหล...............ร่ายพจน์
อิงบทพลางรจน์ร้อย...............อย่างย้ำให้สม- ใจเอย ๚ะ๛
ปราชญ์โบราณท่านนั้นพลันสอนสั่ง
แลดุจดั่งคำอวยพรก่อนให้เขียน
ตามกฎเกณฑ์กลอนโคลงเก่าให้เล่าเรียน
เพียรไว้เปลี่ยนถ้อยงดงามตามพยางค์
เขียนกลอนโคลงบ่งชี้ความในจิต
ซึ่งขบคิดไปแผกถ้อยแตกต่าง
ยิ่งหลงใหลร่ายพจน์อิงบทพลาง
รจน์ร้อยอย่างย้ำให้สมใจเอย ๚ะ๛
19 ธันวาคม 2546 17:14 น.
อัลมิตรา
ชื่อกลบท ริ้วธงสะบัดไหว...
บัญญัติคือ หน้าวรรค... ธงนำริ้ว
ส่วยท้ายวรรค... สะบัดสะบิ้ง
ใกล้ใกล้นักมักจะกระทบกระทั่ง
ขื่นขื่นขังข้อข้องระหองระแหง
ค่อยค่อยคุยค้าคบประจบประแจง
ง่ายง่ายแปลงเงื่อนปรับประคับประคอง
18 ธันวาคม 2546 16:38 น.
อัลมิตรา
โอ้มวลดอกรักพรรณราย
คาดหมายควรให้ใคร่หา
นำร้อยมาลัยมาลา
ร่วมเรียงเคียงค่ามาลี
ยามดอกออกบานพรรณพร่าง
งามล้ำสำอางจริงนี่
ห้าแฉกแตกโตโสภี
ดอกมากหลากมีที่ปอง
สีม่วงช่วงช่อคลอคู่
เพ่งดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง
รื่นรมย์สมใจใคร่จอง
นำร้อยสร้อยคล้องต้องตา
สีขาวราวสังข์บังเกิด
ผ่องพรรณบรรเจิดนักหนา
รับแสงแข่งสีสุริยา
มุ่งมาดปรารถนามาเชย
สูงนักจักโน้มชมชื่น
ดาษดื่นดังที่กวีเผย
ร่ายกลอนอ้อนคำพร่ำเปรย
เอื้อนเอ่ยเฉลยดั่งหวังใจ
อย่าด่วนโรยราผละต้น
ด้วยกมลมุ่งมั่นฝันใฝ่
เอื้อมมือเด็ดดังตั้งใจ
มิให้ชอกช้ำก้ำเกิน
ดอกรักหากร้างโรยล่วง
แสนห่วงรักร้างห่างเหิน
หัวใจคล้ายดับยับเยิน
วิตกงกเงิ่นเกินทน
ขอความรักข้า ฯ สมานฉันท์
จงมั่นสัมฤทธิ์อิฐผล
อิงแอบแนบอยู่คู่ตน
ตราบฟ้าธราดลป่นเอย ฯ
18 ธันวาคม 2546 11:24 น.
อัลมิตรา
มิติแห่งการเห็นเกิดเป็นภาพ
บนระนาบที่เหมือนมิเคลื่อนไหว
ถูกส่งผ่านแผ่นกรองของจิตใจ
เพื่อนำไปสะสมอารมณ์ตน
อาจหกหายหลายสิ่งที่ทิ้งขว้าง
ก่อนเคว้งคว้างอยู่กับความสับสน
แล้วระหว่างคืนวันอันวกวน
เราย่ำบนความเขลาของเราเอง
กี่มุมมองมืดมนจนจมปลัก
ดิ้นขลุกขลักขืนทำอย่างคร่ำเคร่ง
เสียงตอบของความหวังจึงวังเวง
หลังละเลงรอยบาปคราบน้ำตา
กี่ครั้งที่ภาพสะท้อนน่าย้อนคิด
ถูกปกปิดสูญเปล่าเพื่อเอาหน้า
กี่บทเรียนบนทะเลกาลเวลา
ถูกลดค่าเหลือแค่รอยแผลเป็น
เมื่อแน่วแน่ในนามของความเขลา
ยึดอัตตาตัวเราเท่าที่เห็น
ป่วยการพล่ามเพ้อพร่ำว่าลำเค็ญ
ทุกยากเข็ญนั่นคือฝีมือใคร
ก็ขาดเพียงความพร้อมจะยอมเปลี่ยน
จึงวนเวียนหว่างวันอันเหลวไหล
ดิ้นรนหาฝันดีจากที่ใด
ตราบเราไม่ยอมรับการปรับปรุง
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2081
