3 ธันวาคม 2546 10:58 น.
อัลมิตรา
คล้ายวันพ่อเวียนวนอีกหนหนึ่ง
แต่ฉันซึ่งกำพร้านั่งหน้าหมอง
แลคนอื่นชื่นสุขทุกครั้งมอง
น้ำตานองเมื่อเปรียบเทียบกับตน
พ่อฉันจากไปไกลช่างไกลแสน
ยังดินแดนเกินตามข้ามทุกหน
อาจจะอยู่ ณ สวรรค์ชั้นเบื้องบน
ก็อับจนเกินกล่าวเรื่องราวใด
ลูกกำพร้าครานี้ฤทัยเศร้า
ด้วยปวดร้าวบาดเจ็บเกินเก็บไหว
อีกสองวัน วันพ่อ ท้อเหลือใจ
ฉันจะทำอย่างไรให้พ่อคืน
เขียนกลอนอื่นแสนง่ายไม่ลำบาก
แต่ครั้งนี้สุดยากจักต้องฝืน
จำเก็บกลั้นอารมณ์ข่มเต็มกลืน
สองแก้มชื้นอาลัยในบิดา
2 ธันวาคม 2546 23:27 น.
อัลมิตรา
เพียงหลับตานึกย้อนยังตอนหลัง
ผ่านปียังจดจำย้ำเสมือน
ครั้งเคยนั่งเคียงคู่ดูดาวเดือน
ยังย้ำเตือนให้สุขทุกครั้งครา
มวลหมู่ดาวสกาวไกลหมายเอื้อมจับ
มาประดับแต่งเติมเสริมคุณค่า
เป็นมงกุฏสวมใส่ในพริบตา
สร้อยดาราเรียงร้อยพลอยงดงาม
ระยิบระยับวับวาวพราวพรายแท้
ชายตาแลฝันใฝ่ชวนใจหวาม
แม้นผ่านวันผันคืนชื่นนิยาม
รำลึกตามยังเพลินจำเริญใจ
มวลดาวเดือนสวยใสประกายจ้า
ท่ามนภาผุดผ่องดุจส่องใกล้
แว่วสำเนียงเสียงกลอนอ้อนความนัย
ตรึงฤทัยซาบซึ้งคนึงนวล
ณ คืนที่ดื่นดาวสกาวพรั่ง
ย้อนความหลังฝังใจให้กำสรวล
ภาพตรึงจิตติดตาพารัญจวน
ยังคร่ำครวญถึงดาวคราวจากลา
อยากเก็บดาวดวงนี้เป็นที่สุด
ทำมงกุฏมอบไว้ให้รักษา
เพื่อย้ำเตือนเดือนปีที่ผ่านมา
ล้วนมีค่าเกินจดความงดงาม
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1694
