8 สิงหาคม 2545 00:08 น.
อัลมิตรา
...ไร้มิตรแท้ถึงแม้ยิ่งใหญ่
...ใหญ่เกินไปไม่มีใครเอา
...ยิ่งสูงยิ่งหนาวยิ่งเหงายิ่งห่าง
...อยู่บนทางนึกหวั่นนึกพลั่นความหนาว ...
บนทางเดินทอดยาวเขาสูงชัน
ไม่เคยหวั่นหวาดใจไปให้ถึง
แต่ปีนใจมนุษย์ลึกกว่าจะคำนึง
คงปีนป่ายไม่ถึงซึ้งภายใน
ไร้มิตรแท้ไร้ศัตรูที่พานพบ
คงไม่ประสบในสกลที่กว้างใหญ่
ดังคำยิ่งสูงยิ่งหนาวร้าวหัวใจ
ไม่มีใครหยุดได้เมื่อถึงวัน
8 สิงหาคม 2545 00:05 น.
อัลมิตรา
ในกรุงเทพฯแออัดยัดเยียดนัก
อยากไปพักผ่อนให้หายถวิล
คงจะคลายอารมณ์สุขสมจินต์
คงจะสิ้นความทุกข์...สุขทุกคราว
อยากจะชวนเธอไปนอนชายหาด
ฟังเสียงคลื่นซัดสาดหาดทรายขาว
ยามค่ำคืนจะชวนกันนอนนับดาว
ในอ้อมกอดให้หายหนาวด้วยอุ่นไอ
8 สิงหาคม 2545 00:01 น.
อัลมิตรา
...ยามล่องเรือเมื่อคราวดาวพร่างฟ้า.............................ดื่นดาราคราคลองลมล่องบ้าย
กระแสธารพลันเย็นกระเซ็นพราย.................................ปลาแหวกว่ายหลายพันธ์อันตื่นตา
มัสยาปลาเวียนเพียรหาคู่.............................................พินิจดูคู่เจ้าเฝ้าจรหา
ช่างคลอเคียงเอียงแอบแนบกายา...................................ทัศนาปลาปูดูชื่นใจ
ฯ
...ที่เดียวดายใยว่ายสยายครีบ......................................ฤาเร่งรีบกลีบหางช่างสดใส
หกระเหิรเพลินธารนั้นอย่างไร.....................................นทีใสพรายฟองล่องเริงรมย์
คงเปรียบเราคราวนี้ที่นั่งมอง.......................................ยามลมล่องต้องกายใช่สุขสม
บนเรือน้อยคอยดาวพราวนภจม...................................คงสุขสมถ้าใจชม้ายจันทร์
ฯ
7 สิงหาคม 2545 13:39 น.
อัลมิตรา
ชาย...
...แสนรักสองพี่น้อง.................เปรียบเปรย
หนึ่งดั่งภูผาเอ่ย.......................ป่ายได้
ทะเลอย่าร้างเลย.....................ชมชื่น หมื่นดาว
อาจจบตรมทุกข์ไห้..................ไป่ได้สองนวล ฯ
หญิง...
...หากเลือกเพียงหนึ่งแล้ว........ห่ามใจ
เลือกพี่เคียงทรามวัย................อย่าพ้อ
ทะเลใช่ขวางได้........................มากเชี่ยว ฤาพ่อ
อีกย่นภูเขาล้อ..........................ป่ายได้ใจเคียง ฯ
7 สิงหาคม 2545 12:58 น.
อัลมิตรา
...พรรณพราวดาวพร่างแล้ว............แววฉาย
ชมชื่นคืนจันทร์พราย......................เยี่ยมฟ้า
ผองพรรณมั่นแวววาย...................ผุดผ่อง ปองถนอม
ยามห่างยังหมายคว้า.......................กว่าพ้นรัตติกาล ฯ
...จันทร์เอยเผยพรุ่งเพี้ยง..............สุริยงค์
โรจน์รุ่งผดุงองค์..........................ส่งให้
รังสีที่ไหลหลง..............................ตรงจิต พิศมัย
กระจ่างดังเพชรคล้าย....................ไป่ร้างพลางเลือน ฯ