26 สิงหาคม 2545 11:11 น.
อัลมิตรา
.....เพ็ญแขแลล่วงล้ำ..............................เพรียกพโยม
หากรัศมีคมณ์........................................เศษเสี้ยว
สลัวทั่วชโยดม.......................................จิตเนื่อง- ทหัยฤา
โสมส่องมองเลาะเลี้ยว.............................เหนี่ยวให้ฤทัยครวญ ฯ
.....หากพลัดพรากจากห้วง......................มหรรณพ์
จักเพ่งเกรงเพ็ญจันทร์...........................ผ่านฟ้า
จักพิศม์พินิจพรรณ...............................พราวพร่าง
หากดับลับภพหล้า.................................อย่าร้างคลายถวิล ฯ
25 สิงหาคม 2545 12:06 น.
อัลมิตรา
.....ราตรีนรีน้อง......................ขณะจ้องศศีงาม
เพ็ญจันทร์ตระหง่านยาม.........ฉวิข้ามพโยมยล
ปราศพี่วจีล้อ...........................อุระขอพินอดล
โสมส่องสนองตน.....................ธ กมลสนนเคียง ฯ
.....ราตรีมิควรห่วง...................ตมะล่วงมิลวงเมียง
เพ่งพิศม์พินิจเพียง.................กวิเรียงเผดียงนันท์
โอ้น้องดรุณงาม........................ขณะยามพิร่ำครัน
ฉันท์เฉิดสิเพริศวรรณ............สิริอันตระการตา ฯ
.....พราวพรายพิไลลักษณ์........สิประจักษ์สุภัคครา
ดาวงามอร่ามว่า.......................ลลนาพธูนวล
เคียงกายชม้ายเดือน................มิละเบือนเสมือนครวญ
คราวพบประสพนวล.................จิตะควรสิสรวลทรง ฯ
.....เปรียบเปรยสิเอ่ยอ้าง...........ศศิยังสล้างคง
ปานน้องประคองรงค์.................สิผจงอนงค์งาม
ราตรีจะกี่คลาด..........................ดิถิมาสพิลาสยาม
คงเคียงเผดียงความ..................กวิล้ำพิร่ำเชย ฯ
25 สิงหาคม 2545 12:00 น.
อัลมิตรา
.....ราตรีศศีฉาย....................รุจิพรายกระจายนวล
โลกหล้าสุธาอวล......................อุระรวนชนวนคราง
.....เพ็ญกรายกระต่ายติด.......นฤมิตสถิตวาง
ไหนองค์อนงค์นาง.................จรร้างและห่างไกล
.....เดียวดายละอายนัก..........ผิวหักก็จักใคร
ยินยล ฤ สนใจ......................ทมไห้พิไรลาญ
.....กาลก่อนฉะอ้อนออด.........ดนุพรอดและปลอดพาล
เดี๋ยวใจกระไรการณ์.............กลผลาญสะท้านทรวง
.....จันทร์เพ็ญสิเย็นเยียบ......ฤ จะเปรียบประเทียบปวง
เท่าทันรำพันลวง...................ทยกลวงมิตวงเต็ม
.....ยิ่งดึกระทึกหนาว..............นภราวจะร้าวเล็ม
แตกยับประทับเข็ม................ทะลุเล่มเขษมปลง
.....รอท่าทิวาวก.....................ตริวิตกจะยกลง
ขับมืดมิยืดยง........................เพราะอนงค์ผจงเจียน
.....จากนั้นกำนัลกฎ.............ทุรยศย้ำบทเรียน
ลองรักประจักษ์เบียฬ..........จะริเลียนสิเปลี่ยนทัน.
25 สิงหาคม 2545 11:57 น.
อัลมิตรา
.....ยามราตรีที่คลาดปราศจันทร์ส่อง............แสงเรืองรองผ่องพรรณอันสาดแสง
แม้นห่างเหินเกินจิตคิดปรวนแปลง............แม้นอับแสงแรงใจไหวหวาดกลัว
วสันต์สาดพัดใจให้ไหวหวาด.......................ศศิคลาดปราศห้วงดวงสลัว
ดารารายใยห่างยังมืดมัว.............................ใจระรัวกลัวเกรงเพลงโศกครวญ ฯ
.....แม้นเพ็ญแขแลหลงตรงขอบฟ้า.............อีกดารามาลับดับเหหวล
ควรหรือหนอท้อถอยพลอยใจรวน...............ฤากำสรวลครวญคร่ำระกำกลาย
ลมกรรโชกโยกใจให้ไหวหวั่น.....................อีกวสันต์พลันตกวิโยคหมาย
ใยเส่าสั่นผันผวนชวนฟูมฟาย...................ใยเสื่อมคลายในรักประจักษ์จำ ฯ
......อย่าท้อถอยกรอยใจหทัยรื่น..................ขอสดชื่นรื่นรมย์ข่มครวญคร่ำ
แม้นเรรวนควรฤาจะถือนำ.........................ลืมชอกช้ำคำใครหมายให้ตรม
จักร่ายเรียงเสียงกล่อมถนอมเจ้า.................จะเคียงเฝ้าเยาวมาลย์พลันสุขสม
แม้นปราศจันทร์พรรณพราวคราวเชยชม......ใช่ตรอมตรมขมขื่นในคืนแรม ฯ
.....มากผองพี่ปรีดามาเห่กล่อม.....................ต่างห้อมล้อมอ้อมโอบโปรบปรอบแถม
จะร่ายร้องพ้องพจน์สะกดแกม......................อร่าแหร่มแวววายใจชื่นบาน
ต่างจำแลงแปลงกายคล้าย monkeys.............ล้วนมากมายรี่เร่งเพลงสนาน
ต่างหัวเราะเพราะพริ้งเกือบกลิ้งคลาน.........ใจเบิกบานพลันคลายหายระทม ฯ
25 สิงหาคม 2545 11:49 น.
อัลมิตรา
แม้เป็นเงาก็เงาในใจฉัน
ดั่งเงาจันทร์ยามค่ำล้ำคุณค่า
เงาพี่ช่วยน้องได้ในทุกครา
ยามเมื่อล้าอ่อนแรงแบ่งเบาใจ