20 กรกฎาคม 2545 21:34 น.

..เจ้าดอกไม้...

อัลมิตรา

เจ้าดอกไม้ใบบางกลางป่าเขา
ทุกค่ำเช้าชื่นเชยเหมยน้ำค้าง
พอรุ่งสายคลายดอกเพื่อออกกาง
ชูโลกกว้างอ้างโลกสวยด้วยบางใบ

มวลหมู่ผึ้งภมรล้วนจรเรียง
เพื่อแนบเคียงเชยชิดสนิทกาย
เกสรอ่อนเอียงเอนเป็นจุดหมาย
หวังเพียงได้ความหวานก็จารจร

ไม่เหลือทิ้งรอยร่องให้หมองช้ำ
ไม่สร้างทำตำหนิกลีบบางอ่อน
เพื่อหล่อเลี้ยงลูกน้อยคอยออดอ้อน
อีกหนึ่งป้อนดอกใหม่ให้สานต่อ

ครั้นผ่านสายบ่ายคล้อยก็ห้อยหุบ
เหมือนอิบอุบพักกายเผื่อใจท้อ
ดอกไม้หวังให้ใครเฝ้าพนอ
หรือเจ้ารอน้ำค้างพร่างยามเย็น

เจ้าดอกไม้ใบบางกางกลีบสวย
เหมือนเจ้าช่วยอวยชัยใครแลเห็น
ให้ผ่านร้อนผ่านหนาวร้าวลำเค็ญ
ทั้งยังเป็นเช่นหวังกำลังใจ

ใครจะรู้บ้างไหมดอกไม้เจ้า
ว่าผ่านหนาวร้อนฝนทนมากมาย
หวังเพียงเพื่อเอื้อเฟื้อเผื่อน้ำใจ
มอบกลีบใบงดงามอร่ามตา

1121

love

comment

20 กรกฎาคม 2545 21:06 น.

เรียงร้อยความคิดถึง

อัลมิตรา

.............................................เรียงร้อยความคิดถึง
๑. เพราะคิดถึงจึงได้ร่ายถ่ายอักษร เป็นคำวรณ์จากใจคนไกลถิ่น
ส่งจากฟากฟ้าไกลให้ได้ยิน มอบแด่ดิน มารดา ว่าไม่ลืม

๒. อยากให้เจ้าได้รู้อยู่เสมอ อยากให้เธอได้คิดจิตดูดดื่ม
ว่าคนไกลทางนี้มิเลือนลืม ยังปลาบปลื้มไม่วายในบ้านเรา

๓. วานวอนผ่านสายลมช่วยพรมบอก วอนสื่อออกความนัยใจเก่าเก่า
ผ่านฟากฟ้าแดนดินถิ่นเมืองหนาว สู่บ้านเราเย้าเยือนเรือนเคยนอน

๔. วานหน่อยนะลมเจ้านำข่าวไป สู่แดนไกลบ้านเก่าเราจากจร
ถิ่นถิ่นที่มีใครให้ออดอ้อน เคยพร่ำวอนอ้อนออดพรอดคำหวาน

๕. วอนลมวานนานไปกลัวใจเหงา รีบนำข่าวคราวไปมอบคนฝัน
บอกว่ารอหน่อยนะอีกไม่นาน จะกลับบ้านเมืองเราเจ้าจงรอ

๖. วานลมหอบมอบหน่อยความคิดถึง จากห้วงหนึ่งตรึงจิตคิดสานต่อ
ใจกลัวใจเคยให้กลัวไม่พอ จึงวอนขอลมเจ้านำข่าวไป

๗. วานลมวอนจรไปส่งให้หน่อย แด่คนคอยหวนกลับไม่ลับหาย
ฝากบอกความ คิดถึง จึงเขียนร่าย วานทอดถ่ายไปทีที่คิดถึง

๘. วอนลมล่องท่องจำนำส่งด้วย โปรดจงช่วยสำนำความคนึง
ทุกห้วงนัยอย่าหล่นหายแม้เพียงหนึ่ง ถึงแล้วจึงจงมอบคนชอบใจ

๙. วานหน่อยนะลมเจ้าข่าวข้านี้ วันเดือนปีที่ห่างร้างแรมไกล
หวั่นยิ่งนักหวั่นเจ้าจะห่างหาย เลือนลางไปวายวับไปกับกาล

๑๐. จึงออดอ้อนวอนลมช่วยห่มไว้ อย่าเลือนหายลายร้างบนทางฝัน
วอนลมเจ้าก้าวไปในคืนวัน หอบความฝันของข้านำพาไป

๑๑. อย่าให้หล่นกลางทางหรือวางทิ้ง เก็บทุกสิ่งจริงนั้นผ่านฟ้าใส
ลมเจ้าจงลอยล่องท้องฟ้าไกล เหน็ดเหนื่อยไซร้หยุดพักอย่าหักหาญ

๑๒. ลมจ๋าลมเจ้าข้าเว้าวอน เป็นบทกลอนตอนจากพรากจากกัน
ด้วยรู้สึกอาลัยในคืนฝัน ผ่านมานานยังคิดยังติดตรึง

๑๓. ยังจดจำคำเว้าที่กล่าวออก อีกคำบอกกล่าวไป ใจคิดถึง
ไม่เลือนลบลับหายแม้เพียงหนึ่ง จึงหวังพึ่งลมเจ้านำข่าวไป
๑๔. ขอลมเจ้าอย่าหน่ายเหนื่อยฤาเฉื่อยเฉย อย่าทำเมยเมินหมางอ้างว่าสาย
ทั้งโอ้เอ้เลโลโม้ร่ำไร อย่ามัวอายไปเถิดหนอเจ้าลม

๑๕. ด้วยอยากรู้อยากเห็นอยากถามไถ่ มีบ้างไหมบอบช้ำเศร้าระทม
เพราะห่วงนักห่วงหนากลัวโศกตรม จึงอ้อนลมเจ้าไปถามไถ่ที

๑๖. ถามหน่อยนะลมถามเจ้าดอกไม้ เป็นอย่างไรบ้างหนาเพลานี้
แม้นห่างไกลยังห่วงหาทุกนาที ยามราตรีใครหนอกล่อมเจ้านอน

๑๗. คราเหน็บหนาวใครเล่าจะเฝ้าห่ม ถึงคราวสมชื่นใจใครออดอ้อน
วานลมจ๋าเจรจาว่าเป็นพร บอกเธอนอนฝันดีมีฉันเคียง

๑๘. ยามทุกข์ร้อนนอนหนาวดาวสะอื้น ใครจะตื่นปลอบขวัญวันพล้ำเพลี่ยง
วอนลมจ๋าพาไปอย่าบ่ายเบี่ยง ถ้อยสำเนียงเสียงล่ำคำความนัย

๑๙. ในคืนหนาวด้าวพร่างทางช้างเผือก ใครจะเลือกดวงดาวพราวสุกใส
เก็บใส่กล่องห้องหอเจ้าดวงใจ วอนลมไปเก็บหน่อยเจ้าดาวดวง

๒๐. ในคืนเดือนมืดมิดสนิทแสง ใครจะแฝงเฝ้าหาว่า เป็นห่วง
คอยต่อเติมแต่งฝันแม่พุ่มพวง ลมจงล่วงรีบไปเติมไฟฝัน

๒๑. ในวันคืนเดือนหงายจันทร์พรายพร่าง มีใครบ้างข้างเคียงฟังเสียงจันทร์
คอยอ้อนออดพรอดพร่ำด้วยคำหวาน วอนลมสานทอฝันคืนจันทร์ผ่อง

๒๒. หากคืนไหนไร้จันทร์อันงามงด หายไปหมดแสงดาวเจ้าหมายปอง
วอนลมเจ้าเป่าไปฟ้าหม่นหมอง ให้จันทร์ทองผองดาวได้พราวพราย

๒๓. ให้ดาวน้อยลอยร่างบนทางฝัน ให้ดวงจันทร์ยิ้มแฉ่งแสงอำไพ
ให้เธอนั้นฝันดีทุกราตรีไป ให้เธอได้คว้าดาว.นะเจ้าลม

๒๔. ครั้นพอถึงรุ่งแจ้งแสงสว่าง อย่าลาร้างหายไปให้คอยชม
หากเธอนั้นทุกข์กายใจระทม ขอลมลางพร่างพรมคอยห่มใจ

๒๕. วอนลมจ๋าพาพัดลัดเลาะเลื่อน คำเอ่ยเอื้อนข้องข้าจงพาไป
ความคิดถึงส่งฝากมากยิ่งใหญ่ แด่ดวงดาวเจ้าดอกไม้ใครคนรอ

1133

love

comment

19 กรกฎาคม 2545 09:35 น.

อย่าหวั่นใจ..

อัลมิตรา


.....นวลใยไหวหวั่นแท้.......................เรียมเอย 
อกพี่เกินเปรียบเปรย..........................เอ่ยอ้าง 
พรากพลัดอาจชิดชย.........................ชมชื่น  จิตแม่ 
ขออย่าโศก อก ว้าง...........................อย่างนี้พี่ตรม ฯ 

.....เกินกานท์ผันผ่านถ้อย....................เพรียกพยางค์ 
หากจิตคิดอิงอางค์.............................นิ่มน้อง 
ฤากรรมย่ำใจพลาง.............................พรากพี่  ไกลฤา 
จึงห่างยังหลงร้อง.............................ร่ำให้ใจครวญ ฯ 

.....นามนวลควรเรียกเจ้า.....................กัลยา  อีกเอย 
ไพเราะเสนาะครา...............................เพรียกแล้ว 
สักปีกี่เดือนลา...................................ลับห่าง 
ยังติดจิตเกินแคล้ว-............................ปราศร้างจิตเลือน ฯ 

.....หลับฝันวันสุขใกล้..........................เถิดนวล  พี่เอย 
จงชื่นชมื่นชวน...................................ร่ายแย้ม 
สุขสรรค์สราญควร.............................รมย์รื่น 
พรายพร่างยังอาบแก้ม.........................แช่มช้อยพลอยเพียง

1286

love

comment