25 กรกฎาคม 2545 14:48 น.
อัลมิตรา
...ต้องคำสาปตราบสิ้นดินสลาย
จากผู้ชายกลายร่างเป็นอย่างกบ
อยู่ในคลองหนองบึงซึ่งซานซบ
กับจุดจบพบพานในธารน้ำ
...โอ้องค์หญิงมิ่งฟ้าดาราพราว
คงลืมเราเศร้านักมักชอกช้ำ
อยู่ในคลองหนองบึงเหมือนตรึงจำ
คงพรอดพร่ำคำร้องก้องผืนธาร ฯ
25 กรกฎาคม 2545 14:29 น.
อัลมิตรา
.......you and i , i wanted-.............to cry
always on my mind ,....................life is ( too short )
never say goodbye ,....................don t cry ( tonight )
something sad , last kiss,.............let it be me ฯ
25 กรกฎาคม 2545 14:11 น.
อัลมิตรา
.....ฉวีวรรณสคราญครับ..............จะขยับกวีว่า
กระโจนจากตระหนักนะ................สิถลาถไลล้ม
ตะเลงลื่นสะอื้นนัก.......................ศศิพรากสลักตรม
คะนองกลอนสะท้อนขรม...............ปะภิรมณ์ถล่มทรวง
..........อนงค์งามพิร่ำว่า................กวิพาอุราห่วง
สลัดคราบขนาบห้วง.....................ธุระพ่วงนะดวงใจ
พเนจรตะลอนเรื่อย......................มิจะเมื่อยนะเอื้อยใจ
ประสงค์ฉันท์ประพันธ์ไป................ขณะได้ชม้ายมอง ฯ
25 กรกฎาคม 2545 14:02 น.
อัลมิตรา
..........ราตรีสิผ่านแล้ว.............อุระแน่วมิแคล้วจะเลือน
คราก่อนสะท้อนเตือน...............ขณะเยือนจะเอื้อนวจี
พจน์งามพิร่ำร่าย......................ศศิคล้ายประไพรพี
คล้องใจหทัยพี่........................ณ กวีรุจีภิรมณ์ ฯ
........โอ้ว่าอนงค์งาม.................ฉวิล้ำ ณ ยามประโลม
ฉันท์ที่กวีชม............................อนุโลมผสมผสาน
เยือนเยี่ยมเสงี่ยมนัก..................ศศิพรากประจักษ์มหรรณพ์
อัลมิตราวิลาวัณย์.......................กวิภาณประสานกมล ฯ
24 กรกฎาคม 2545 08:11 น.
อัลมิตรา
...ดวงตะวันลับแล้ว.............................ลาโลก
ยามจิตพิศม์วิโยค................................เสื่อมร้าง
มหรรณพ์ม่านดังโศก...........................ใจสลด
ใยเยื่อเหลือเพียงอ้าง............................ดั่งเอื้อนฤาฉไน ฯ