11 ธันวาคม 2545 09:57 น.
อัลมิตรา
...สองขามิล้าแกว่ง........................สิแสดงและแข่งขัน
หนึ่งใจตะกายพลัน.......................จะประจันมิหวั่นเกรง
...สองแขนมิขืนขัด........................สิขจัดมิคลาดเขลง
ผันวันและผ่านเพรง......................สิเชวงระเบงกานท์ ฯ
เขลง..อย่างสบาย
เพรง..อดีต...เก่า.
เชวง..รุ่งเรื่อง...เลื่องลือ...โด่งดัง.
ระเบง...ดัง...ทำให้ดัง.
9 ธันวาคม 2545 18:22 น.
อัลมิตรา
(๑)
สุดอาจโอษฐ์กฏเกณฑ์เช่นเคยครั้ง
ห้วงภวังค์ยังวนดลจิตข้อง
ให้แนบชิดติดบ่วงห่วงใจครอง
เพียงสนองต้องภักดิ์ปักษ์นงเยาว์
(๒)
ฤากาลเก่าเราคงประสงค์หนึ่ง
ฤาเป็นซึงซอสายให้คลายเหงา
บรรจงสีปรีเปรมเกษมเนาว์-
เนื่องดังเจ้าคราวใกล้ใช่ใครเลย
(๓)
หากมีหนึ่งซึ่งอาจประมาทพลั้ง
ฤากำบังยังมาตรปรารถน์เฉลย
เพียงอนงคน้องต้องคำยามเปรียบเปรย
หาได้เมยหมางเมียงเยี่ยงชายตา
(๔)
หากกาลก่อนย้อนยุคมิทุกข์เท่า
จักบรรเทาเยาวมาลย์พลันเริงร่า
แม้นหยอกเย้าราวรื่นชื่นจิตรา
คาดหวังว่าพากษ์สุขสนุกใจ
(๕)
หากพี่เองเกรงล่วงห่วงเจ้านัก
ดังศรปักยักอกให้ตกไข้
เกินเยียวยาหาลดโอสถใด
พลาดทหัยใดเอยเอ่ยคำวอน
(๖)
หากสักครั้งยังเกรงข่มเหงเจ้า
อย่าโศกเศร้าคราวพรากจากสมร
เพียงหนึ่งชายกรายย่างดังอาวรณ์
ให้หลับนอนตอนคืนพลันชื่นใจ
(๗)
เกรงยิ่งนักจักพลาดวิปลาส
มิบังอาจคาดครองต้องหวลให้
ขอนงค์คราญพลันเปรมเอมฤทัย
คงสุขใจในวันอันล่วงเลย
(๘)
เคยหรือหนอท้อถอยพลอยห่างเหิน
มิล่วงเกินเกริ่นพจน์รจน์เฉลย
แสนมุ่งใจให้น้องครองสุขเกย
ให้ชิดเชยเอ่ยคำมาย้ำพร ฯ
8 ธันวาคม 2545 23:27 น.
อัลมิตรา
แว่วสำเนียงเสียงกล่อมย่อมบาดจิต
ให้หวนคิดชิดเชื้อเมื่อกาลหลัง
แว่ววิโยคอกหวามยามนั่งฟัง
ดังคุมขังนั่งเจ่าเข้าลูกกรง
แม้นมีปีกหลีกหลบสยบขยาด
กรงอาจบาดรัดจิตให้ติดหลง
ยอมขังใจให้มั่นครั้นชีพปลง
เปรียบพะวงหลงเฝ้าเย้าหยอกจันทร์
ขอลาแล้วแก้วตาพธูเอ๋ย
คำเปรียบเปรยเผยผ่านกานท์รังสรรค์
ประหนึ่งให้ได้เคียงเยี่ยงนิรันดร์
แม้นหลับฝันพลันตื่นยังชื่นใจ
ไม่ไพเราะเพราะพริ้งอิงเกณฑ์กฎ
เพียงพร่ำพจน์รจน์ร่ายหมายมอบให้
หากไม่ตรงคงช้ำระกำใจ
ต้องขอไกลบ่ายลี้นิรันดร
โอ้จันทราราศรีฉวีผ่อง
เปรียบนวลน้องผ่องพรรณครั้นเคียงหมอน
ให้ฝันดีปรีด์เปรมเกษมพร
คราวตื่นนอนตอนรุ่งจรุงใจ
ปราศราคีอริร้ายหมายกลายกล้ำ
มิชอกช้ำดำเนินเพลินสุขใกล้
มีไมตรีที่งามอร่ามฤทัย
กาลสมัยใดผ่านสราญเริง ฯ
8 ธันวาคม 2545 22:31 น.
อัลมิตรา
ก็เพราะเราหลงเข้ามาในวังวน
ท่ามกลางคนมากมายที่กรายหา
บ้างหยิบยื่นความสุขให้ทุกครา
บ้างเข่นฆ่าด้วยคำถ้อยที่ถ่อยเกิน
จากเมื่อเดิมที่เคยแวะทายทัก
กลายเป็นรักบอกไปมิได้เขิน
เคยหยอกเย้ายั่วยิ้มให้เพลิดเพลิน
กาลนานเนิ่นเอ่ยคำรักประจักษ์มาลย์
ก็เป็นแค่ตัวอักษรที่วอนร่าย
แต่ภายในเรารับรู้รักกู่ขาน
หากแต่ยากอย่างยิ่งเหมือนอิงกานท์
เมื่อพบพานก็ย่อมมีวันที่ลา
ต่างก็อึ้งปั่นป่วนรันจวญจิต
ดั่งถูกปลิดหัวใจโหยไห้หา
เฝ้าแต่เขียนโคลงกลอนเว้าวอนมา
ว่าหากไปไกลตา..สัญญาใจ
ทั้งอักษรสื่อสารเมื่อวานนี้
ให้ถ้วนถี่คิดตรองอย่าสงสัย
เพราะรักมากนวลน้องอย่าหมองใจ
ใช่พี่ไปแล้วจะลับไม่กลับคืน
ย้ำอีกคำสดับรับประดับจิต
แม่มิ่งมิตรหากมีชายมากรายฝืน
ให้หนักแน่นอย่าสั่นไหวหัวใจกลืน
ขอให้ยืนยันในรักประจักษ์เรา
8 ธันวาคม 2545 00:11 น.
อัลมิตรา
.....ขออิงแอบแนบเนื้อ...........................อรอนงค์ แม่เอย
จักพร่ำวรรณกรรมเผย............................แผกอ้าง
สรรหาว่าเปรียบเปรย..............................เชยชิด- สนิทแม่
เรียงรจน์พจนีย์ข้าง................................ดั่งใกล้กล่อมขวัญ ฯ
.....จักร่ายหมายให้ทุกข์.........................อันตรธาน
เปี่ยมสุขเกษมสราญ..............................มั่นแท้
คำหวานผ่านโคลงกานท์..........................ผสานจิต- นวลนา
หากห่างยังถวิลแม้.................................จากน้องนิรันดร์กาล ฯ
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
908
