18 พฤศจิกายน 2545 22:47 น.
อัลมิตรา
...สัญญานะครับ..คนดีของผม...
...สัญญานะครับคนดี..อย่าเหงา...อย่าเศร้า...อย่าร้องไห้...อย่าตามหา...
...อย่ารับรู้เลยว่า...หัวใจผมจะเจ็บร้าวลึกสักเพียงไหน...
...ดูแลตัวเองนะ...ในวันที่เราห่างกันไกลแสนไกล ...
...และโปรดรักษาใจ ...และเข้มแข็งเอาไว้...แม้ผมจะมิได้อยู่ใกล้ๆคุณ...
...หนทางหรอกนะที่ห่างอย่างเข้าใจ ...
...อีกหนึ่งกายก็ห่างอย่างที่เห็น ...
...ใช่ว่าใจห่างไปด้วยอย่างที่เป็น ...
...เหมือนย่ำเย็นจันทร์ก็คืนผืนฟ้าเดิม ...
18 พฤศจิกายน 2545 10:06 น.
อัลมิตรา
~::+.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:
~::+.*~*+:::~มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า+.*~*+:::~
~::+.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+:::~ +.*~*+::~
...มิตรภาพตราบสิ้น...............ดินฤๅ ฟ้าฤๅ
เปรยเปรียบจากโอษฐ์หรือ.......ชัดแจ้ง
สัมพันธ์มิตรยึดถือ.................แนบแน่น
แต่หากมีเสแสร้ง...................มิตรแท้แสดงไฉน ?
17 พฤศจิกายน 2545 16:17 น.
อัลมิตรา
.....วอนนวลควรบ่งแย้ม.........................เฉกจัน- ทราเฮย
ลอยเด่นสกาวพรรณ-.............................เพริศแพร้ว
ปราศหมอกพโยมควัน............................ปักษ์ปก
กระจ่างคคนางค์แคล้ว-...........................เมฆใกล้หมายหมอง ฯ
.....หากไกลหาห่างไร้..............................ไกลกัน นาแม่
หากจิตคิดผูกพันธ์..................................ดุจใกล้
เคียงครองคู่ขับฉันท์...............................โคลงกล่อม กาพย์นา
เสนาะเพราะหมายให้...............................นิ่มน้องหมองคลาย ฯ
.....เกินคำอาจพร่ำพ้อง............................ความนัย แม่เอย
สุดเอ่ยเฉลยใด.......................................อดกลั้น
เพรียกหาใช่เลศนัย.................................หมายหลอก
สุดห่วงดวงจิตนั้น...................................อยู่ใกล้ใจนวล ฯ
.....หลับฝันคืนผ่านพ้น..........................ราตรี แม่เอย
พลันตื่นรื่นฤดี.......................................ชื่นซ้อง
กิจการมั่นสุนทรีย์..................................ปรีด์จิต- เกษมนา
ขอแม่นวลเคียงคล้อง..............................สุขซ้องสราญรมย์ ฯ
17 พฤศจิกายน 2545 16:12 น.
อัลมิตรา
.....มืดสลัวมัวม่านฟ้า..................ราตรี
เพ็ญดับอับแสงศรี......................สลดเศร้า
เพียงแสงแห่งตะเกียงมี..............มาส่อง
อบอุ่นจุนจากเจ้า.........................กระจ่างแจ้งแสดงหน ฯ
.....ชีวิตจึงอย่าร้าง.....................แนวทาง
มืดมิดปานใดยัง.........................สว่างได้
ความหวังหมดเปรียบดัง..............ตะเกียงดับ แสงแล
มีจุดหมายตั้งไว้.........................จึ่งรู้ทางเดิน ฯ
...ต่อด้วยคำสอนของปู่จอมยุทธเมรัย...
ชั่วชีวิตอุปสรรคย่อมมีบ้าง
ทะเลกว้างยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติรอเวลากล้าเผชิญ
แล้วจึงเดินหาฝันอย่างมั่นใจ
เมื่อแสงแดดแผดจ้าเริ่มปรากฎ
หมอกที่บดบังทางเริ่มจางใส
เมื่อหนทางทอดยาวให้ก้าวไกล
เมื่อฟ้าใหม่ใสผ่องก็ลองเดิน
17 พฤศจิกายน 2545 15:51 น.
อัลมิตรา
...ย่ำ...เยือนเรือนหยอกเย้า............................ยามคืน
โลก...หลากมากมิตรยืน................................ย่องยิ้ม
ลบ...คราบคร่ำครวญฝืน................................คราวขื่น- ขมนา
รอย...รักจักพราวพริ้ม....................................กริ่มแก้มแซมทรวง ฯ
.....โศก...ศัลย์ผันผ่านพ้น..............................กมลเทอญ
ใน...จิตคิดขวางเขิน......................................ขอดข้อน*
คืน...กลับดับหมางเมิน...................................เพลินเพลิด เถิดนา
สลัว...สลับขยับฟ้อน.......................................อ่อนช้อยพลอยสราญ ฯ