24 พฤศจิกายน 2545 21:12 น.
อัลมิตรา
สุริยา อ่อนแรง แสงเพียงน้อย
ประหนึ่งคอย ล่วงลับ แลดับหาย
คำสัญญา เคยให้ เกรงจะวาย
กลัวลับหาย ..คลายเคลื่อน ..เหมือนตะวัน
ขอเพียงคำ สัญญา อย่าลาลับ
ไปแล้วกลับ มาพะนอ สานต่อฝัน
มาแต่งแต้ม เติมใจ ให้แก่กัน
ร่วมผูกพัน ..มั่นหมาย ..มิคลายคืน
24 พฤศจิกายน 2545 14:45 น.
อัลมิตรา
ผ้าพันคอที่คุณให้ผมมา คนดีของผมรู้ไหมครับว่า...
อยู่ข้างกายเสมอเธอรู้ไหม
ไม่ห่างไกลแม้นเพียงน้อยให้หงอยเหงา
ได้หยิบยื่นชื่นชมทุกค่ำเช้า
ผ้าพันคอผืนเก่า...เจ้าให้มา
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยก่อ
สายใยทอผูกพันอันล้ำค่า
บังเกิดเกื้อกูลจิต...ติดอุรา
สานเป็นผ้า...พันคอ...ขอพันใจ
...อบอุ่นนัก...อบอุ่น...ความคุ้นเคย ...เหมือนดั่งเกยตักหนุน...อุ่นไม่หาย
...แม้นลมหนาวมาเยือนสะท้านกาย ...แต่ภายใน...อบอุ่น...มุนละไม
...ผ้าพันคอผืนน้อยจะคอยเตือน ...ไม่ลางเลือนลับห่างแม้นทางไกล
...ถักจากพรมทอด้วยมือสื่อจากใจ ...จะเก็บรักษ์ชิดกาย...ไม่ห่างเลย
22 พฤศจิกายน 2545 15:47 น.
อัลมิตรา
.....ถึงบางพลัดอาจพ้น...........................คนงาม
ดุจพรากอยากทวนถาม.........................นิ่มน้อง
สำเนียงเยี่ยงติดตาม.............................หวานแว่ว- จริงแม่
พรายหลอกฤามนต์คล้อง........................เกี่ยวให้ใจคนึง ฯ
.....หากพลัดพรากยากคล้อย...................จิตคลาย แม่เอย
เกินร่ำจำเรียงหมาย..............................หม่นแท้
คราวคลาดอาจเดียวดาย........................ใจเปลี่ยว
ดุจสมุทรไพศาลแล้................................ปราศเย้ามัสยา ฯ
22 พฤศจิกายน 2545 10:15 น.
อัลมิตรา
อยากรำพันวรรณกรรมคำหวานแว่ว
อาจไม่แคล้วแน่วเนื่องเรื่องใดได้
หากแต่คงตรงจิตลิขิตไป
ตามที่ใจหมายเขียนมิเพื้ยนความ
ดุจฟากฟ้าคราหม่นพ้นแสงส่อง
จักร่ำร้องหมองใจใช่หักห้าม
ใช่เป็นเพียงเรียงร้อยคล้อยถ้อยความ
แต่สุดห้ามยามไกลให้หายครวญ
ดุจหักห้ามปรามจิตคิดถึงเจ้า
เคยอยู่เหย้าเฝ้าคลอพนอหวล
ยังพร่ำเพรียกเรียกร้องห้องใจรวน
ยามแย้มสรวลชวนพิศยังติดตา
ดุจฤทัยใคร่ใฝ่ไล้โลมชื่น
คงระรื่นหมื่นซึ้งถึงเสน่หา
กอดประคองแนบแน่นแฟ้นวิญญาณ์
ให้หวนหาครากายไกลนวลนาง
ดุจอักษรทั้งหมดที่จรดร่าย
ยังมิใช่ใกล้เคียงแม้เสี้ยวห่าง
โอ้ใจเอยเผยสิ้นมิอำพราง
ว่ารักนางเกินคำพร่ำบรรยาย
ดุจดาวเดือนที่เกลื่อนกลางเวหน
มากมายจนเกินนับสดับไหว
แต่เพียงหนึ่งที่คงมั่นมิพรั่นไป
คือหัวใจที่มอบให้มิคลายคลอน
22 พฤศจิกายน 2545 00:05 น.
อัลมิตรา
.....ตะกอนนอนนิ่งแล้ว....................อนุสัย
ปราศสิ่งอิงคนไกว............................ขุ่นข้น
เปรียบจิตพิสิฐสมัย...........................ไกลหม่น หมองนา
หากแกว่งไกวอาจล้น........................เอ่อด้วยอกุศล ฯ
พิสิฐ....เป็นคำกิริยา...แปลว่า...วิเศษ...ประเสริฐ..
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1410
