27 พฤศจิกายน 2545 22:13 น.
อัลมิตรา
ขณะที่เราปลีกตัวออกห่างจากผู้คน
เพราะเรารู้สึกว่า
เรามีวิญญาณที่ใสสะอาดกว่าพวกเขา
หรือมีจิตใจที่ผ่องแพ้วกว่า กว้างขวางกว่า
หรือมีสติปัญญาที่ฉลาดล้ำลึกกว่าพวกเขา
แต่นั่นมิได้หมายความว่า
เราได้ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่อันใด
เป็นเพียง
เราได้เลือกแนวทางที่ง่ายที่สุดแก่ตัวเรา
และเลือกทางที่มีภาระน้อยที่สุดให้แก่ตัวเอง
ความยิ่งใหญ่ที่แท้จริง คือ **
เราจะต้องคลุกคลีกับผู้คนเหล่านี้ **
อย่างอิ่มเอิบไปด้วยวิญญาณแห่งการให้อภัย **
พร้อมด้วยความเอื้ออาทรต่อความอ่อนแอ **
ความพลาดพลั้งของพวกเขา **
และจะต้องเปี่ยมไปด้วย
วิญญาณแห่งความปรารถนา
ที่แท้จริงในการขัดเกลา อบรมพวกเขา
และยกระดับพวกเขาสู่ระดับเดียวกับเรา
เท่าที่เรามีความสามารถ
ที่กระทำเช่นนี้
มิได้หมายความว่า **
เราจะหลุดออกจากระดับอันสูงส่งของเรา **
และมิได้ลดอุดมการณ์อันสูงส่งของเราลงมา **
หรือมิได้หมายความว่า **
เราจำต้องประจบเอาใจบุคคลเหล่านี้ **
จำต้องเยินยอต่อความผิดพลาดของพวกเขา **
หรือว่าทำให้พวกเขารู้สึกว่า **
เราสูงส่งกว่าพวกเขา...หามิได้ **
การรอมชอม **
ระหว่างสิ่งที่เคยขัดแย้งกัน **
กับความใจกว้าง **
หลังจากมุ่งมั่นค้นหาสิ่งนี้อย่างพากเพียร **
นี่แหละ... คือ... ** **...ความยิ่งใหญ่โดยแท้...**
27 พฤศจิกายน 2545 21:52 น.
อัลมิตรา
๒๒
.....ตัดใจข่มโศกไว้.....................โรบิน- สันเฮย
เดินสู่ร้านนายอินทร์....................นัดพ้อง
แต่ตัดนุชจากจินต์.....................จักตัดได้ฤๅ
แม้นหลากหลายพี่น้อง................หยอกเย้าพาที ฯ
๒๓
.....เจอปู่ออกัสฯแล้ว...................เคลื่อนคลา
สู่ที่พักปู่หา................................จัดไว้
โรงแรมเหมาะยามมา...................พักผ่อน
ริมทะเลลมไล้.............................คลื่นครื้นครวญเสียง ๚
๒๔
.....นางนวลนางนกน้อย...............น่าชม
กางปีกเรื่อยเล่นลม.....................ลิบโน้น
ฝากสารสู่สุดาฉม........................ฝากนก ถึงแม่
ถึงแม่ห่างไกลโพ้น......................ห่อนร้างใจเรียม ๚
๒๕
.....ลมไล้ยอดไม้แกว่ง................ทอดแถว
คลื่นซัดสาดกระทบแนบ.............เขื่อนกั้น
เสียงสมุทรเยี่ยงเสียงแซว...........กระทบอก เรียมเฮย
ป่วนอกสุดอัดอั้น.......................ทุกข์ร้อนถาโถม ๚
๒๖
.....เรื่อยเรื่อยตะวันเคลื่อนคล้อย.....อัสดง
ลิบลิบโอ้ลับลง..........................ลับแล้ว
เรื่อยเรื่อยพี่ถวิลอนงค์................นวลสวาท
ลิบลิบผ่องพักตร์แก้ว.................ยั่วเย้าใจเรียม ๚
๒๗
.....พลบค่ำรวมมิตรร้าน...............หมูเกา- หลีแฮ
คอเล่าใครใครเขา.......................สนุกแท้
เรียมดื่มเพื่อหวังเมา...................ลืมโศก
แต่เล่าฤๅจักแก้...........................โศกท้นพูนทวี ๚
๒๘
.....ครวญคำร่ำกาพย์พร้อม...........สหายโคลง
บาทต่อบาทจรรโลง.....................บทเย้า
หนึ่งบทสู่สองโยง.........................ยามต่อ โคลงแฮ
บทอื่นสุขจริงเจ้า..........................บทเศร้าโคลงเรียม ๚
26 พฤศจิกายน 2545 21:31 น.
อัลมิตรา
๑๕
.....บางนากิโลสี่เข้า...................เขตราม สองแฮ
แวะพักทานเที่ยงตาม................เพื่อนร้อง
ร้านเสต็คแขกล้นหลาม..............รสแค่ นี้ฤๅ
ฤาเท่ารสมือน้อง........................อร่อยแท้เรียมถวิล ๚
๑๖
.....จากรามสองบ่ายคล้อย...........ฟื้นแรง อิ่มแล
แสงแดดเริ่มแผดแสง.................ส่องสะท้อน
โหยรักรุ่มร้อนแสดง....................ดลเทวศ
แสงแดดร้อนกว่าร้อน..................รักร้อนกว่าแสง ๚
๑๗
.....ผ่านมาถึงกิ่งแก้ว..................ใจโหย
เห็นแต่ดอกแก้วโรย...................เกลื่อนพื้น
กลัวรักร่วงโอดโอย....................ปวดอก
และดอกแก้วร่วงสะอื้น................หลั่งน้ำตาคลอ ๚
๑๘
.....บางประกงยิ่งปวดร้าว...........ใจพะวง
เพลงรักจางบางประกง...............ยอกย้อน
ชายห่างเปลี่ยนใจอนงค์...............เป็นอื่น
กลัววิตกสุดสะท้อน.....................หากเจ้าเปลี่ยนไป ๚
๑๙
.....ชลบุรีบายพาสท์อ้อม.............เมืองชล
ทางเบี่ยงตัดแม้นถนน.................หลากเส้น
กลัวใจนุชสับสน.........................หลากเยี่ยง ห่างแม่
เรียมโศกใจไป่เว้น......................โอดถ้อยรายทาง ๚
๒o
.....คร่ำครวญป่วนโศกซ้ำ............น้ำตา
หยาดหยดรดหลั่งมา..................เปียกชื้น
สหายเรียมร่วมสนทนา................เรียมหลับ ตาแม่
ยังไม่คลายโศกสะอื้น..................หลับทั้งน้ำตา ๚
๒๑
.....ถึงจุดนัดใกล้สี่.....................โมงเย็น
ตื่นจากหลับก็เป็น......................เขตอ้าง
แม้เรียมหลับฝันเห็น..................พักตร์แม่
ยามตื่นเรียมฝันค้าง...................แม่นั้นหายสูญ ๚
26 พฤศจิกายน 2545 21:29 น.
อัลมิตรา
๘
.....มาถึงที่นัดพ้อง........................เพื่อนโคลง
บางจากปั๊มเก้าโมง.......................อกว้า
สหายหายพี่เฝ้าโยง......................ยามเปลี่ยว
ยิ่งคิดถึงนวลอ้า............................อกช้ำคร่ำครวญ ๚
๙
.....คราจากจำจากเจ้า....................จำไกล
ร้อนแดดร้อน-ร้อนใจ....................กว่าร้อน
น้ำเนตรพี่หลั่งไหล.......................เพียงเทวษ ถวิลแม่
บางจากมายอกย้อน.....................หลอกเหล้นยั่วฤๅ ๚
๑o
.....จากปั๊มบางจากนั้น.................เพลา ล่วงแฮ
กว่าจะรอสหายมา........................พรักพร้อม
ยัยหนูและทิวา............................สายสุด
เหตุรถพาไปอ้อม........................เยี่ยงน้องเคยหลง ๚
๑๑
.....ศรีนครินทร์ยามใกล้เที่ยง.........เคลื่อนพล
แยกพัฒนาการถนน.....................เปลี่ยวว้า
ผ่านอ่อนนุชโอ้ทน........................ทุกข์กระหน่ำ
อ่อนเรี่ยวอ่อนแรงล้า....................ทุกข์ท้ออ่อนใจ ๚
๑๒
.....แยกอุดมสุขทุกข์เร้า...............เรียมครวญ
เคยขับรถพานวล........................นิ่มน้อง
เที่ยมชมดอกไม้สวน-..................หลวงก่อน โน้นแม่
งามเด่นสวนหลวงพร้อง..............ดอกไม้อร่ามสวน ๚
๑๓
.....กล้วยไม้แตกกิ่งก้าน.............ดอกใบ
สายหยุดหอมกลิ่นไกล...............บ่ายลี้
กุหลาบสดศรีใส........................ส่งกลิ่น หอมแม่
พรางพี่ชวนชมชี้.......................นุชชี้ชวนชม ๚
๑๔
.....มาแวะปั๊มอีกครั้ง.................บางนา- ตราดแฮ
ใยแวะบางจากพา.....................พี่เศร้า
ใจพี่ถวิลหา.............................โหยร่ำ เรียกแม่
แต่หากห่างจากเจ้า...................เรียกเจ้าฤายิน ๚
26 พฤศจิกายน 2545 21:27 น.
อัลมิตรา
๑
.....แถลงปางนิราศร้าง..................ห่างภิรมย์
จำห่างจำใจตรม...........................จากเจ้า
ครานัดมิตรอาศรม-.......................โคลงท่อง ทะเลแฮ
ทวนคลื่นถกโคลงเย้า.....................หยอกล้อคลอทะเล ๚
๒
.....ฤๅบุญเราร่วมสร้าง...................จางหาย
รอยบาปจึงมากราย.......................พรากขู้
ทนเทวษเมื่อห่างสาย-....................สวาทอก ถวิลแม่
ครานิราศร้างชู้..............................อกโอ้อาดูร ๚
๓
.....โฉมแม่จักฝากไว้.....................แห่งใด ดีฤๅ
กลัวหมดไปทั้งไตร.......................โลกแล้ว
เพื่อนสตรีก็กลัวใจ........................ยุคเสื่อม สมัยแล
โฉมแม่จักผ่องแผ้ว........................ฝากไว้แม่เอง ๚
๔
.....สงสารเป็นห่วงน้อง..................เรียมหวัง
นุชนาฎอยู่เนาหลัง.........................อย่าเศร้า
อำนาจสัตย์เรายัง..........................เคียงร่วม กันแม่
แค่หนึ่งคืนร้างเจ้า..........................ปลอบเจ้าก่อนลา ๚
๕
.....ขึ้นรถรถเคลื่อนแล้ว.................โหยหา
กิโลหกรามอินทรา........................คว่างคว้าง
แลแม่สุดสายตา............................ลับแม่
คราขาดคู่เคียงข้าง.......................เร่งร้อนลาญทรวง ๚
๖
..... มากลางทางลาดพร้าว..............อกตรอม
นึกหนึ่งมะพร้าวน้ำหอม...................ปลูกไว้
ปลูกรักคู่เคียงถนอม......................เคียงคู่ มาแฮ
แรกรักจนมะพร้าวได้......................ใหญ่ต้นออกผล ๚
๗
.....ลำสาลีอนาถท้อ.......................สัญญาณ ไฟแฮ
รถติดไฟแดงนาน..........................นิ่งแท้
ไฟแดงอย่างไฟพาล......................ระกำอก
อีกกี่ปีจักแก้.................................จักแก้กี่ปี ๚