5 ตุลาคม 2545 23:34 น.
อัลมิตรา
...คำคนคมว่าคล้าย.................คมเคียว
ต้องติดด้วยคราเดียว.............บาดได้
รอยแผลบาดยากเยียว-...........ยานั่น
แผลติดฝังรอยร้าย................ฝากไว้ไม่ลืม ฯ
...คำคนคิดขอดค้อน................เคืองใจ
ช่างเหยียดเหน็บความใคร.........ไป่อ้าง
ดาบบาดลึกโทรมกาย...............โลหิต หลั่งนา
ยังบ่เท่าคำคนขว้าง..................กล่าวร้ายให้เลว ฯ
...คำหวานหว่านว่าไว้.................ผุสวาท
ใครใคร่หลงเป็นทาส.................ค่ำเช้า
เหมือนมดรักรสชาด.................ตาลบาด ลิ้นแล
หลงเชื่อหวานคำเข้า..................เท่าได้มลายตน ฯ
...อันความจริงจึ่งได้................ว่าแจ้ง
อันค่าคำควรแถลง....................เอ่ยอ้าง
อันใดสิ่งซึ่งแฝง......................หลอกว่า จริงฤา
อันสิ่งเป็นจริงจ้าง....................กลบให้ไม่ตาย ฯ
5 ตุลาคม 2545 23:30 น.
อัลมิตรา
มิตรภาพตราบสิ้น.............ดินฟ้า
มวลมิตรแวะเวียนมา.........มากได้
ลืมเศร้าโศกสรรหา...........สุขมุ่ง มิตรแล
ปราศทุกข์ขจัดไร้..............คราบสิ้นอัสสุชล ฯ
และชายหนุ่มคนหนึ่งพูดว่า ได้โปรดกล่าวถึง มิตรภาพ
และท่านตอบว่า
มิตร คือคำตอบของความต้องการของเธอ
เขาเป็นเหมือนท้องทุ่ง ที่เธอหว่านด้วยความรัก และเก็บเกี่ยวด้วยความขอบคุณ
และเขาเป็นดุจโต๊ะอาหารและร่มไม้ของเธอ
ด้วยเหตุว่า เธอมาสู่เขาด้วยความหิวโหย และเธอใฝ่หาเขาเพื่อความสงบใจ
เมื่อเพื่อนพูดเปิดอก เธอย่อมไม่กลัวที่จะขัดแย้งหรือสนับสนุน
และเมื่อเขานิ่งเงียบ ดวงใจของเธอมิได้หยุดฟังสำเนียงจากดวงใจของเขา
เพราะในมิตรภาพนั้น ความนึกคิด ความปราถนาแลัความมุ่งหวังทั้งหลาย ย่อมอุบัติขึ้นและร่วมรับรู้ด้วยกันในความสงัด และด้วยความปราโมทย์อันไร้ถ้อยคำกล่าวใดๆ
เมื่อยามต้องจากเพื่อน เธอก็ไม่เศร้าโศก
เพราะคุณธรรมในเขาอันเธอรักยิ่งนั้น จะปรากฏชัดแจ้งขึ้นในยามห่างไกลเช่นเดียวกับที่ชาวเขาเห็นยอดผาชัดแจ้งก็ต่อเมื่อมองดูจากทุ่งราบเท่านั้น
และขออย่าได้มีความมุ่งหมายใดๆในมิตรภาพเลยนอกจากเพื่อขยายดวงวิญญาณให้กว้างขวางลึกซึ้งขึ้น
เพราะความรักที่มุ่งหวังสิ่งใดอื่น นอกจากเพียงเพื่อเปิดเผยความล้ำลึกของตนเองนั้น มิใช่ความรัก แต่เป้นเพียงร่างแหที่ถูกเหวี่ยงทอดออก และจะจับไว้ได้แต่สิ่งที่ไร้คุณค่าเท่านั้น
และจงให้สิ่งที่ดีที่สุด แก่มิตรของเธอ
ถ้าหากเขาจำต้องรู้ระดับน้ำของเธอ ขณะน้ำลด ก้ขอให้เขาได้รู้มันขณะน้ำเอ่อท่วมด้วย
เพื่อนที่เธอแสวงหา เฉพาะเมื่อยามต้องการฆ่าเวลาเท่านั้น จะมีคุณค่าอะไร
จงใฝ่หาเขา ขณะที่เธอปราถนาจะดำรงอยู่อย่างแท้จริงด้วย
เพราะเขามีหน้าที่ อันจะทำความปราถนา มิใช่ความว่างเปล่าแก่เธอให้เต็มเปี่ยม
และในความหวานชื่นของมิตรภาพ ขอจงมีเสียงหัวเราะและการร่วมบันเทิง
เพราะในหยาดน้ำค้างของสิ่งเล็กน้อยนั้นเอง ดวงใจจะได้พบรุ่งอรุณของมัน และกลับสดใสอีก
5 ตุลาคม 2545 23:20 น.
อัลมิตรา
.....เพ็ญแขแลล่วงล้ำ................................เพรียกพโยม
หากรัศมีคมณ์...........................................เศษเสี้ยว
สลัวทั่วชโยดม..........................................จิตเนื่อง- ทหัยฤา
โสมส่องมองเลาะเลี้ยว...............................เหนี่ยวให้ฤทัยครวญ ฯ
.....หากพลัดพรากจากห้วง..........................มหรรณพ์
จักเพ่งเกรงเพ็ญจันทร์...............................ผ่านฟ้า
จักพิศม์พินิจพรรณ....................................พราวพร่าง
หากดับลับภพหล้า......................................อย่าร้างคลายถวิล ฯ
ดาวแวบวับ ประดับ สกาวฟ้า
ล้อมจันทรา สง่าส่อง ผ่องราศี
ยามเพ่งพิศ นฤมิตร ในฤดี
ถึงตัวพี่ ยามนี้ คงอยู่ไกล
***(แบบว่าต้องกันเขตก่อนว่าไม่สัมพันธ์กัน)***
แสงเดือนฉาย พร่างพราย ทอแสงฟ้า
ระยิบตา ดารา กลางเวหน
ดลจิตให้ คำนึง ถึงบางคน
ทีเคยด้น พจน์มา คราเดือนเพ็ญ
5 ตุลาคม 2545 23:16 น.
อัลมิตรา
เหมือนทางแปลกแยกและแตกต่าง
ทุกหนทางดีเลวปนระคนเสมอ
ต้องหาทางของเราเอาให้เจอ
อย่าเพียงเผลอลืมตนในหนทาง
คิดทุกครั้งทุกทางที่ย่างก้าว
ไม่ว่าสั้นว่ายาวที่เราหวัง
ไม่เหยียบย่ำทำใครให้ชิงชัง
เหนื่อยก็นั่งหยั่งใจให้เสียให้ดี
5 ตุลาคม 2545 08:29 น.
อัลมิตรา
...ชายผู้หนึ่งได้เอื้อนเอ่ย เมื่อนางที่เขารักเดินผ่านมาว่า
ก่อนที่นางจะจากไป หากนางมีดอกไม้เหลือทิ้งอยู่บ้าง ก็ขอโปรดส่งมอบให้ข้าเพื่อที่จะ
นำมันมาประดับกลางใจ แล้วข้าจะไม่ขอร้องอะไรเลย
...นางผู้นั้นกล่าวตอบว่า
ดูเถอะท่าน อันดอกไม้ที่ข๊ามีอยู่นั้น หาได้งดงามอย่างที่ท่านพึงปรารถนาไม่
ดอกไม้นั้นมีหนามคม ซึ่งอาจจะทำอันตรายต่อท่านได้
...ชายผู้นั้นกล่าวตอบว่า
ถึงเป็นกระนั้น ข้าก็จะเก็บดอกไม้นั้น ให้มันระคายใจตลอดเวลา
...นางผู้นั้นกล่าวตอบว่า
แต่ถึงอย่างไร ข้าก็ไม่สามารถมอบให้ท่านได้หรอก
...ชายผู้นั้นได้เอื้อนเอ่ยอีกว่า
เอาเถิด ถึงแม้แม่นางจะไม่ให้ดอกไม้แก่ข้าผู้ต้อยต่ำ แต่ก่อนที่แม่นางจะเดินจากไป
ขอให้เมตตาทอดสายตาที่ข้าสักนิดเถอะ จะได้ไหม?
...นางผู้นั้นกล่าวตอบว่า
ถ้าเป็นการชำเลืองค้อนที่ดุเดือดเล่า ท่านจะว่ากระไร
...ชายผู้นั้นกล่าวว่า
หากเป็นความกรุณาเช่นนั้นแล้ว ข้าจะเก็บไว้ตราตรึงจำหลักให้เจ็บปวดในหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1057
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
