5 พฤศจิกายน 2546 23:57 น.
อัลมิตรา
๏ พราก...ดาวพราวพร่างแพร้ว........พรรณราย
จันทร์...แจ่มวับแวมหมาย..............มอบเจ้า
จาก...จิตคิดบรรยาย.....................ความเปรียบ- เปรยนา
ฟ้า...ดั่งเทียบเรือนเหย้า.................แนบเนื้อนวลเสมอ ฯ
๏ พราก...กันพลันโศกไห้..............ใจถวิล
จันทร์...ดับน้ำตาริน.....................ร่วงแล้ว
จาก...คืนจวบวันชิน.....................ครวญคร่ำ
ฟ้า...มืดดั่งน้องแก้ว-.....................ห่างให้กำสรวล ๚ะ๛
พรากดาวเดือนจากฟ้ายามราตรี
เหมือนพรากพี่ห่างเจ้าให้เศร้าแสน
โอ้กรรมเก่าเคยสร้างดั่งทดแทน
ให้คับแค้นหัวอกวิตกจริง
เคยเคียงข้างอ้างเอื้อนย้ำเตือนอยู่
ยังอดสูเศร้าโศกวิโยคยิ่ง
ฟ้าข้างแรมไร้เดือนเหมือนอ้างอิง
ว่าทุกสิ่งสิ้นไปคล้ายดาวเดือน
4 พฤศจิกายน 2546 00:52 น.
อัลมิตรา
...กระต่ายเฒ่าเฝ้าฝันจันทรังสี
...เต่าล้านปีหมายมุ่งเมื่อรุ่งสาง
...ผึ้งงานหง่อมย่อมหมายดอกไม้ยาง
...เสือแก่ครางเขี้ยวบิ่น...สิ้นเดชา
...โคชราเคี้ยวเอื้องชำเลืองเอี้ยง
...เหยี่ยวบินเฉียงพุ่งโฉบโอบไก่ป่า
...จิ้งจอกงั่กมักหวังแกะชาวนา
...ปู่ช้างป่างาร่วง...ห่วงอ้อยดง
...เห็นหมีเฒ่าเฝ้าคว้าปลาแซลมอล
...ทวดพังพอนสู้งูหูตาหลง
...หมีกินผึ้งปากขมิบรีบเข้าพง
...ชาละวันหลงตะเพาทอง...จนต้องตาย
...อยากเตะปี๊บตีนเปล่าเฒ่าหัวเหน่ง
...เต้นโหยงเหยงเขย่งขาผ้าหลุดหาย
...ฟันปลอมร่วงแว่นหลุดสะดุดยาย
...ล้มจนหงายหลังยอก...ช้ำชอกจริง ฯ
2 พฤศจิกายน 2546 22:54 น.
อัลมิตรา
๏ อัลมิตรา...
ชื่อเตือนตาตรูตระกลกว่าคนผอง
เฉกเจ้าหญิงจากแดนไกลกำไลกรอง
แห่งไพรัชปเทศทองล่องถิ่นธาร๚
๏ เรียมคว้างเร่เอกาชะตาร้าย
ทะเลทรายพรายน้ำรอนหลอนสสาร
สูรย์ปลิดเงาเคล้าลมแห้งแล้งกันดาร
หนาววิญญาณแต่ดาวเดือนเป็นเพื่อนเคียง๚
๏ เร่มาถึงกรุงกลอนอักษรศิลป์
เพียงแตะลิ้นมธุรื่นค่อยคืนเสียง
มีมากมิตรจำนรรจ์ถ้อยร่วมร้อยเรียง
มีมากเมียงหมายมองดาบจ้องฟัน๚
๏ ยามวิกฤตมีเพื่อนคอยเตือนถ้อย
ยามใจน้อยมีมิ่งมิตรคู่คิดขวัญ
น้ำใจเฟื้อฟายปลื้มดื่มนัยนันทน์
ผองเพื่อนวรรณศิลป์ข้ามดินแดน๚
๏ เจ้าคือมิตรพาทีมิตรศรีศักดิ์
เยือกเย็นนักให้อภัยไม่ผูกแค้น
ประทับใจจึงอยากมอบกลอนตอบแทน
ทุกคำแน่นปิ่มประจุอิ่มอุรา๚
๏ ซาบซึ้งจิตถ้วนวจีที่รังสรรค์
ซมซานซบเซาพลันกลายหรรษา
เยีรยงขจิตขวัญกัลยา
พจนาพ่างนวลเดือนไม่เหมือนใคร๚
๏ มิตรภาพที่คอยมอบเรียมชอบนัก
ด้วยความภักดิ์รักกานท์จักสานให้
เราต่างมุ่งผดุงปองร้อยกรองไทย
ร้อยร่วมใจอย่างเบิกบานสร้างงานเอย๚๛
2 พฤศจิกายน 2546 01:08 น.
อัลมิตรา
อกเอ๋ยเคยชินหรือยังหนอ
ทุกข์ท้อทับถมจ่มเพียงไหน
บาดเจ็บทุกครั้ง ณ หัวใจ
ระทมหมองไหม้..ใครยลยิน ?
มองจันทร์ผ่านฟ้าอุราร้าว
เกินเก็บความเศร้าเฝ้าถวิล
คำกล่าวว่าภักดิ์...รักยุพิน
กลับกลายลืมสิ้นหมดเยื่อไย
ผ่านวันเดือนปีลาลับล่วง
หมดรักหมดห่วงฤๅไฉน ?
จึงต้องพลัดพรากจากกันไป
ตัดขาดสายใยที่ให้กัน
วสันต์สวาทบาดใจนัก
ความรักก็เป็นเช่นดั่งฝัน
อยากหยุดฟ้าฝนบ่นรำพัน
สาปส่งเหมันต์อย่าผันกราย
31 ตุลาคม 2546 08:55 น.
อัลมิตรา
ประสบการณ์เติบกล้าบ่มวาทะ
คมคิดจะอบร่ำคมคำไข
กระทั่งมันสามารถบาดหัวใจ
โดยมิใช่งอกงามชั่วข้ามคืน
ต้องเรียนรู้ฉันทลักษณ์หลักการสื่อ
ภาษาคือปัจจัยความไหลรื่น
จังหวะและอารมณ์ต้องกลมกลืน
มีจุดยืนแน่แน่วในแนวคิด
ก่อนอ้างอิงสิ่งใดให้ศึกษา
เน้นคุณค่าสร้างสรรค์เยี่ยงบัณฑิต
ฝึกให้เกิดทักษะทีละนิด
อย่ายึดติดเปือกตมจมอัตตา
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1020
