9 เมษายน 2547 16:54 น.
อัลมิตรา
..๏ ครั้นคำนึงถึงใครให้ครวญคร่ำ
ความทรงจำจับจิตยากคิดขืน
จึงกำสรวลโศกศัลย์ทุกวันคืน
กลายเป็นอื่นเสียแล้วพ่อแก้วใจ
ก่อนเคยเคียงอิงแอบแนบอกพี่
สิ้นปราณีหมองหม่นคนเคยใกล้
มาพลัดพรากจากกันแสนหวั่นใจ
สิ้นเยื่อไยสัมพันธ์พลันระทม
หมายยื้อยุดฉุดรั้งช่างยากแท้
ผ่านคืนวันผันแปรแม้ขื่นขม
ยังห่วงหาอาลัยให้นอนตรม
หลากคารมคำซึ้งประหนึ่งลวง
อยากหลงลืมเรื่องราวคราวเก่าก่อน
สิ้นอาวรณ์เยื่อใยคลายความห่วง
แม้มีบ้างนึกถึงซึ่งคำลวง
ขอทั้งปวงเป็นเพียงเยี่ยงสายลม ๚ะ๛
7 เมษายน 2547 16:56 น.
อัลมิตรา
..๏ สุดแขนคิดไขว่คว้า.................ศศิธร
พรรณผ่องมองอาวรณ์...................ก่อนร้าง
จำจากพรากบังอร.........................เรียมพี่
เพียงพจน์บทโคลงอ้าง..................ห่างเจ้าคราวคืน ๚
..๏ มาตรแม้นลาลับแล้ว................แสงสูญ
พินิจจิตอาดูร...............................ดั่งช้ำ
คำนึงถึงมาธูร*.............................ใจสลด
คราวก่อนตอนพรอดย้ำ.................เนื่องน้องครองขวัญ ๚
..๏ ปวดปร่าครารักร้าว..................ทุรนทุราย
ทุกข์เทวษเกินคิดคลาย.................ข่มข้าม
ห้วงจินต์ประหนึ่งวาย...................วิญญ์ดับ
ใครจักอาจหาญห้าม.....................หักไห้โศกหาย ๚
..๏ เกินกานท์ลิขิตถ้อย..................เพรียกพยางค์
จิตลุ่มหลงคงนาง..........................นิ่มน้อง
ฤๅกรรมย่ำใจพลาง.......................พรากพี่ ไกลฤา
จึงโศกสลดร้อง.............................รุ่มร้อนฟูมฟาย ๚ะ๛
6 เมษายน 2547 23:00 น.
อัลมิตรา
..๏ ด้วยข้าฯนั้นเสาะหาค่าความรัก
อยากรู้จักนิยามความสับสน
จะสัตย์ซื่อหรือไม่ในกมล
อาจเกินค้นรับรู้ดูความนัย
จะมั่นคงความรักภักดีแท้
หรือผันแปรแปลงเปลี่ยนเวียนไฉน
คงยากยิ่ง..ด้วยมิซึ้งถึงหัวใจ
เพราะห่างไกลเกินเห็นเช่นบทความ
ข้าฯจะรู้อย่างไรใคร่แจ่มชัด
ฤๅฝึกหัดรักใครให้วาบหวาม
เผื่อจะได้เข้าใจในนิยาม
ก่อนมองข้ามคนปอง..มองมิควร
ข้าฯจะทำฉันใดในการณ์นี้
ช่วยแนะทีสั่งสอนตอนผันผวน
รายละเอียดชี้ชัดจัดกระบวน
ให้ครบถ้วนหลักสูตรรัก..จักทดลอง ๚ะ๛
5 เมษายน 2547 10:54 น.
อัลมิตรา
...๏ ย่ำค่ำยามคืน.............มาลาพาชื่น.............ดาษดื่นดอกงาม
เบ่งบานพลันพลิ้ว........ท่วงทิวท่าตาม.........กิ่งรวนก้านลาม
เมื่อยามลมโชย ๚
...๏ เย็นใจใคร่มอง..........บุบผาผุดผ่อง........ก่อนต้องร่วงโรย
งดงามยามคืน..............หลงยืนบันโดย*.......หากไร้ใจโหย
บำโบย*เด็ดดม ๚ะ๛
เย็น...ลมหนาวดึกนี้...............ลั่นทม ร่วงแล
ใจ...พี่ร้าวขื่นขม....................รุ่มไข้
ใคร่...ครวญคิดเคยชม............เคยชื่น กลิ่นแม่
มอง...กลีบเจ้าปลิวไร้..............ค่าคว้างล่องลอย ๚
บุป...ผาเอยจิตเจ้า.................โรยลอย ลมฤา
ผา...ณิตหวานพี่คอย..............ดื่มนั้น
ผุด...ผาดพิศเกินสอย.............กลายโศก
ผ่อง...พร่างเพชรพราวครั้น.......กลีบสะท้อนแสงโสม ๚
ก่อน...เคยรื่นชื่นชู้.................เคียงเชย
ต้อง...พรากรักเลื่อนเลย..........รุ่งร้าง
ร่วง...เกลื่อนโกรธฤาเหวย.......ลมเพชร หึงแฮ
โรย...เพราะพายุสร้าง..............ศึกด้วยใดหนอ ๚
งด...ตอบโต้อดกลั้น................กร่อนใจ พี่นา
งาม...ภาพเจ้ายังใน.................อกนี้
ยาม...จำจากเพราะใคร............เขากีด กันเฮย
คืน...กลับเดิมก่อนกี้................กัดกล้ำกลืนขม ๚
หลง...ลั่นทมกลิ่นค้าง...............ครวญกานท์
ยืน...อาบพายุสนาน................สั่นฟ้า
บัน...ดาลพิรุณหวาน................หว่านเมฆ มาแฮ
โดย...ชุ่มเงาเช้าช้า...................ชื่นน้ำตาฝน ๚
หาก...ลั่นทมรู้พี่.......................ยังรอ
ไร้...ห่วงหากพี่ขอ...................ค่ำนี้
ใจ...เอยจากจำพอ...................รู้พัก
โหย...ห่างร่างแรมลี้..................พรากแม้ดวงใจ ๚
บำ...ราศรักแล้วอย่า..................ลืมวัน
โบย...ราดน้ำเกลือกัน................ก่อนกี้
เด็ด...ใจพี่เอาจันทร์..................จากอก พี่เอย
ดม...กลิ่นลั่นทมนี้....................แนบพื้นอำลา ๚ะ๛
2 เมษายน 2547 16:28 น.
อัลมิตรา
...๏ ลั่นทม...ลมพัดเจ้า.............จนหมอง
ดุจตอกย้ำยามมอง....................หม่นแท้
หมายใจใฝ่ครอบครอง..............คงชอก- ช้ำเฮย
ดอกร่วงโรยหมดแล้..................ดั่งให้ใจโหย ๚
...๏ ลั่นทม....ดมกลิ่นให้...........เศร้าตรม
ดังอกไข้ใจขม.......................... พรากน้อง
เด็ดดอมย่อมระทม....................แสนสลด- ใจแฮ
แสนห่วงไยจึงต้อง-....................ร่ำไห้ครวญหา ๚
...๏ คำโคลงโยงเอ่ยเอื้อน...........เตือนใจ แม่เอย
จำพรากรักจรไกล.....................หน่ายร้าง
เพียงจิตคิดอาลัย.......................หมายชื่น
เปรียบลั่นทมตรมอ้าง................เจ็บร้าวระบมทรวง ๚
...๏ พากย์พจน์สุดอดกลั้น.........พรรณา
ชมพฤกษ์หากอุรา.....................ด่าวดิ้น
ลั่นทมดุจรักลา.........................เรียมแม่- นวลนา
ยากเอ่ยเอื้อนความสิ้น...............สิ่งเศร้านัยเฉลย ๚ะ๛