3 กันยายน 2547 10:23 น.
อัลมิตรา
..๏ ภาพความรักยามวาดอาจสุขสันต์
แต่มหันต์ทุกข์จริงเมื่ออิงผล
หากกระโจนหลงใหลในกลอนกล
ฤๅจักพ้นสาเหตุอาเพศภัย
ต่างฐานะต่างศักดิ์ศรีเท่าที่เห็น
คือประเด็นปัญหาคราหวั่นไหว
ต่างสกุลเชื้อชาติอนาถใด
คงยากใกล้หากต่างจิตคิดสวนทาง
ด้วยปัญหามากมายนัยฉะนี้
อาจจะมีผลตามยามเมินหมาง
ยามหยิบยกกระเด็นกล่าวรวดร้าวพลาง
รักเลือนร้างเหือดหายกลายตัวตน
จึงทะนงความหมายคล้ายภูผา
แม้ฝนฟ้าโรมไปไม่เป็นผล
ยังตระหง่านงามสง่าคราเยือนยล
สำนึกตนเจียมรักจำหักใจ ๚ะ๛
2 กันยายน 2547 22:20 น.
อัลมิตรา
..๏ หากดวงใจเธอกล่อมพร้อมเงารัก
สายใยถักสิเนหาคราคิดถึง
โยงม่านมวลดวงดารามารำพึง
บวกความซึ้งศศิธรตอนคืนเพ็ญ
คำสัญญาจะรักไปในทุกชาติ
แสนประหลาดเหลือใจจึงใคร่เห็น
ฤๅเพียงกล่าวเพื่อมอบปลอบลำเค็ญ
ก่อนหลีกเร้นสลายความนิยามเคย
หากเราเพ้อเผลอใจไปเพียงนิด
อาจหลงผิดรักร้าวเศร้าอกเอ๋ย
สี่ในสี่ห้องหัวใจไม่มีเลย
คำเธอเอ่ยจริงหรือหลอกโปรดบอกที
ถึงแม้เธอเขียนกานท์หวานหยดย้อย
อ่านแล้วพลอยยิ้มรื่นชื่นสุขศรี
แต่จำต้องยั้งใจให้พอดี
กลัวรักนี้กลายเป็นลมชมเพียงคืน ๚ะ๛
2 กันยายน 2547 12:03 น.
อัลมิตรา
..๏ เห่เอย..เห่กล่อม........ถ้อยถนอมนฤมล
เทพไทจงดล..................สู่คนห่างไกล
ลมเอยพัดผ่าน..............วอนวานแถลงไข
หนึ่งเดียวในหทัย..........ห่วงใยหมายปอง
.....*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*.....
พิศดวงบุหลัน................รำพันเพ้อสนอง
ยามเจ้ายลตรอง..............เรืองรองภักดี
ดวงดาวแพรวพราย........ดื่นประกายรัศมี
แสงแห่งราตรี................สักขีมั่นคง
.....*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*.....
กลิ่นแก้วเจ้าจอม............เคยดอมลุ่มหลง
กระทบโสตพะวง..........ยามอนงค์ห่างไกล
คนละฝั่งฟ้า...................เจ้าอย่าหวั่นไหว
เรียงร่ายกานท์ไป..........หวังได้กล่อมนวล
.....*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*.....
โอละเห่..พี่กล่อม............เจ้าจอมสุขสรวล
ถวิลรอยรัญจวน..............คนึงหวนภิรมย์
หลับตาให้สนิท..............นฤมิตสุขสม
นยนะกระจ่างชม...........มโนสมจินตนา
.....*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*.....
ใยรักทอถัก.....................พร้อมภักดิ์สิเนหา
เป็นผ้าห่มครา.................นิทราสุขครอง
จุมพิตหน้าผาก...............ดุจฝากความสนอง
ห่างไกลใจปอง...............นวลน้องนิรันดร์ ๚ะ๛
.....*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*.....
........*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*........
จุ ม พิ ต เ ป ลื อ ก ต า........ห ลั บ เ ถิ ด ห น า จ อ ม ข วั ญ
เ จ้ า จ อ ม ด ว ง จั น ท ร์ ...จ อ ม ข วั ญ ก ร ะ ห ม่ อ ม ใ จ
........*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*~~~*........
1 กันยายน 2547 09:06 น.
อัลมิตรา
..๏ ริมคลองหนองน้ำยามฝน
หลากล้นปูปลาอาศัย
ปรงปอต่อยอดสอดใบ
หญ้าไทรพืชน้ำงามตา
โม่งน้อยคอยหลีกหลบเร้น
เมื่อเห็นมวลหมู่มัศยา
กบเขียดเรียดฉิวลิ่วมา
จักจั่นร่ำหาพนาไพร
พังพวยสวยสมชมชื่น
เริงรื่นผลิดอกออกใหญ่
บัวผันบัวเผื่อนเกลื่อนไป
สวยไสวชูช่อพองาม
ผักเป็ดกระเฉดแน่นหนา
เต็มนาปะปนล้นหลาม
ผักบุ้งแตกยอดสอดลาม
งดงามยามมองทั้งปวง
ปลากัดเริงล้อวนว่าย
หลากหลายแปลกตาท่าท่วง
อวดสีครีบหางพร่างพวง
หวังช่วงชิงคู่ดูเพลิน
ปลาเสือพ่นน้ำทำซุ่ม
จิงโจ้น้ำดุ่มดุจเหิน
แตะธารลิ่วล่องมองเมิน
จึงเผชิญเภทภัยในนา
รวงข้าวคราวลมโหมพัด
แกว่งกวัดโยกย้ายส่ายหา
เป็นเสียงไพเราะเสนาะพา-
อุรารื่นรมย์สมใจ
โอนอ่อนผ่อนผันสั่นคลอน
กลับย้อนตั้งต้นจนใหญ่
ตราบเมื่อรวงทองผ่องพิไล .
คงได้หมายชมสมจินต์ ๚ะ๛
30 สิงหาคม 2547 23:17 น.
อัลมิตรา
..๏ ฤาลำพังระหว่างเส้นเช่นทางฝัน
มีขอบคั่นจริง-ลวงช่วงอ่อนไหว
ครั้นบรรจงกลั่นกรองทำนองใจ
ด้วยหลงใหลร่ายรจน์ บทกวี
ย้ำหยดหมึกตรึกตรองพ้องอักษร
เป็นกาพย์กลอนฉันท์โคลงบ่งศักดิ์ศรี
ใช่เปรื่องปราดช่ำชองพ้องเมธี
เพียงผู้ที่หัดเขียนเลียนแบบครู
จำจดจารวรรณกรรมนำสื่อสาร
แม้กลอนกานท์ไร้ค่าน่าอดสู
ขอร่ายเรียงจินตนาการอันพร่างพรู
ด้วยความรู้ยังด้อยคอยพากเพียร
วอนเหล่าครูเมตตามาสอนสั่ง
ศิษย์จักฟังอรรถรสแล้วจดเขียน
ยากฤๅง่ายเพียงใดใคร่ร่ำเรียน
ด้วยคำเธียรล้ำค่ากว่าสิ่งใด
จักบรรจงบ่งความตามภาษา
แล้วรจนาเรียงร้อยถ้อยขานไข
อาจผิดเพี้ยนฉันทลักษณ์มากเพียงใด
ขออย่าได้มองเห็นเป็นเศษกลอน
ด้วยยังหมายขยายความตามใจหวัง
หากพลาดพลั้งเผลอบ้างโปรดสั่งสอน
อย่าเหนี่ยวรั้งอุดมการณ์ให้สั่นคลอน
แม้นบทกลอนเป็นดั่งเกร็ด ..เศษกวี.. ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1301
