6 กันยายน 2547 16:34 น.
อัลมิตรา
..๏ เหมือนนั่งเฉยแต่ยากเฉยเพราะเคยเขียน
เหมือนจิตเพี้ยนแต่แนบเนียนคนเพียรถาม
เหมือนมิสื่อแต่ลิขิตคนติดตาม
เหมือนสุดห่ามแต่หักห้ามยามหยามหยัน
เหมือนจะเบื่อแต่เชื่อไหมไม่เบื่อหรอก
เหมือนจนตรอกแต่เชื่อไหมไม่เคยหวั่น
เหมือนจะเศร้าแต่เชื่อไหมใจยิ้มพลัน
เหมือนจะรั้นแต่เชื่อไหมใจนอบน้อม
เหมือนมีสุขแต่หลากทุกข์มารุกติด
เหมือนมากมิตรแต่เดียวดายไร้ใครกล่อม
เหมือนร่ำรวยแต่ยากไร้หมายอดออม
เหมือนพรั่งพร้อมแต่จนเกินเขาเมินตน
เหมือนจะเป็นแต่มิเป็นเช่นเคยหวัง
เหมือนจะดีแต่ยากดังดั่งกาลหน
เหมือนจะก้าวแต่ยากก้าวร้าวกมล
เหมือนจะทนแต่สุดทนเพราะจนใจ๚ะ๛
4 กันยายน 2547 23:16 น.
อัลมิตรา
..๏ ภาพความหลังเธอชวนให้หวนคิด
จนปวดจิตเจ็บเกินกว่าเพลินฝัน
เรื่องรักเก่าเศร้านักหนักอนันต์
อย่ารำพันเพื่อเสริมต่อเติมไป
ขอฉันลืมเถอะนะอย่ามาถาม
หรือวกความรักเก่ามาเล่าใหม่
เรื่องของเราจบลงจงกลบใจ
เลิกฝันใฝ่เถิดหนอพอกันที
หากเธอยังเก็บไว้ในส่วนลึก
ขอจงตรึกตรองใจให้ถ้วนถี่
รักเป็นเพียงความหลังครั้งเคยมี
ไม่ยั่งยืนอย่างที่เคยปรีดา
ที่จดจำจงลืมอย่าปลื้มอีก
หวังเราหลีกลี้เร้นการเห็นหน้า
เพื่อรอยร้าวลบสิ้นจากวิญญาณ์
ที่แล้วมาอย่าฝืนให้คืนคง ๚ะ๛
4 กันยายน 2547 21:08 น.
อัลมิตรา
..๏ ร่ายอักษรย้อนตอบมอบแด่มิตร
หากผูกจิตฝันใฝ่ใยเสน่หา
แล้วหว่านคำร้อยเรียงเยี่ยงสัญญา
อัลมิตราขอซึ้งเพียงครึ่งใจ
เพราะห่างไกลเกินจริงที่อิงผล
เขาวางกลหมากย้อนตอนอ่อนไหว
หากเราเผลอพลั้งจิตหลงผิดไป
อาจตกหลุมรักได้จึงไตร่ตรอง
อันห้วงรักเหวลึกรำลึกอยู่
จึงรับรู้ความเป็นไปในเราสอง
ถ้าบุพเพสันนิวาสมาตรเคยครอง
คงสมปองเคียงคู่อยู่เชยชม
แต่ความจริงยากไร้ในวาสนา
ขัดสนบุญหนุนพาให้สุขสม
ดอกรักเคยร่วมชื่นรื่นภิรมย์
พลันขื่นขมเพราะต่างกิ่งอิงแอบเกย
จำยอมรับตัวตนกลรักนี้
ช้ำฤดีมากมายหมายเปิดเผย
จะก้าวต่อหรือบ่ายเบี่ยงเยี่ยงละเลย
ก็ยากเปรยตัดสินใจตอบนัยความ
จึงเก็บกักรักไว้ภายในอก
มิเพ้อพกต่อไปแม้ใครถาม
ขออยู่อย่างเดียวดายในนิยาม
มิหลงตามคารมให้ตรมตรอม ๚ะ๛
4 กันยายน 2547 14:50 น.
อัลมิตรา
..๏ บรรเลงเพลงกู่ก้อง...........กังวาน
แฝงซึ่งจิตวิญญาณ.................ชอกช้ำ
สำเนียงเบสขับขาน............... กระแทกจิต
กลองส่งกีตาร์ซ้ำ.................... สื่อให้ใจตรม ฯ
..๏ เพลงหนักหากบอบช้ำ- .....ชอกใจ
คีย์บอร์ดสอดผสานใส.............สุดซึ้ง
เสียงเพรียกพร่ำอาลัย..............ยิ่งคร่ำ- ครวญนา
ดุจกลั่นจากก้นบึ้ง- .................จิตผู้ตรอมตรม ฯ
..๏ you and i ชื่อนี้........ อุปมา
แม้นผิดแผกภาษา...................ต่างด้าว
มวลแมงป่องนำมา...................ขานขับ
คงตอกย้ำจิตร้าว.......................บอบช้ำรุนแรง ฯ
..๏ เธอและฉันสิ้นซึ่ง.............. ไมตรี แล้วฤา
คงแต่เพียงอดีตมี.....................แค่นั้น
พลัดพรากมิใยดี......................ตีจาก
เกินข่มจิตปิดกั้น.......................สิ่งเร้นในทรวง ฯ
..๏ คำนึงถึงรักเบื้อง..................เพรงกาล
เคยร่วมสมัครสมาน...................ชิดเชื้อ
ไยด่วนตัดสวาทปาน- ................แทงจิต เราเฮย
ฤๅหมดความรักเอื้อ....................แห่งผู้เคยเคียง ฯ
..๏ บทเพลง แมงป่อง ซึ้ง.......ตรึงใจ ยิ่งแล
ครวญคร่ำ you and i ..........ร่ำร้อง
เพียงขอฝากอรทัย.......................พึงสดับ
หวังว่าความคงฟ้อง......................สิ่งช้ำในใจ ฉันเอย๚ะ๛
3 กันยายน 2547 14:59 น.
อัลมิตรา
..๏ เสียงคร่ำครวญได้ยิน ณ ถิ่นไทย
จากแดนไกลอีกฝั่งฟ้าข้าโศกแสน
เหล่าโจรชั่วคิดร้ายคล้ายดูแคลน
ให้เคียดแค้นสุดระยำมันย่ำยี
อันเด็กน้อยตัวจ้อยด้อยแรงฤทธิ์
มันถือสิทธิ์จับไปใจบัดสี
อ้างการเมืองตัวประกันจะบั่นพลี
ทรามสิ้นดีเกินอภัยไอ้เลวคน
หากมันถือปืนรุกบุกทำเนียบ
หรือหาญเทียบทหารสู้เพื่อรู้ผล
ยังดีกว่ายื้อฉุดบริสุทธิ์ชน
อ้างศึกกลทุเรศสาเหตุทำ
หลายชีวิตดับดิ้นสิ้นตรงหน้า
หลากชีวาต้องระทมมันข่มย่ำ
ป่านฉะนี้ไม่รู้ว่าชะตากรรม
จะผ่านค่ำหรือเปล่าข้าเศร้าใจ ๚ะ๛